Ζούμε στη χρυσή εποχή των συμβούλων και των εκτιμητών...
Ουδείς πράττει οτιδήποτε αν δεν έχει μια σειρά "εκθέσεων" από την αντίστοιχη κατηγορία εκτιμητών. Ωστόσο δεν είναι όλοι οι εκτιμητές του τύπου Standard and Poors, της Goldman Sachs κλπ.
Ας δούμε όμως μια εκτίμηση λίγο διαφορετική από την βαθμολόγηση των οικονομιών σε A+, A, B, σκουπίδια κλπ...
Ας δούμε μια καταγραφή που είναι το ένα τρίτο (1/3) της ζωής μας τουλάχιστον αν και σε πολλές περιπτώσεις είναι το 1/2 ή και ολόκληρη η ζωή μας. Ας δούμε την πρόοδο στην εργασία που στις εκδοχές της φτώχειας είναι, είτε πληρωμένη, είτε όχι, μοναδική 24ωρη επιλογή και ευτυχία όταν αυτή υπάρχει...
Από μια έκθεση/παρουσίαση του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας ( International Labor Organisation - ILO ), θα παρουσιάσουμε την απεικόνιση για την "μη ηθελημένη" - δηλαδή αυτή που την επιλέγουμε επειδή δεν έχουμε άλλη επιλογή... - "προσωρινή/ευκαιριακή" (temporary), αλλά και "μερική" (part-time) απασχόληση.
Οι χώρες των Μνημονίων έχουν ένα λαμπρό Success Story καταγράψει στον τομέα αυτό! Πρώτες εξ αυτών βέβαια η Ελλάδα και η Ισπανία που κονταροχτυπιούνται στις πρωτιές της καταγεγραμμένης δυστυχίας μιας μορφής εργασίας που είναι εξαναγκασμένη επιλογή έκπτωσης στην ποιότητα ζωής.
Η αλήθεια είναι ότι δεν βρισκόμαστε ακόμη στην απόλυτη δυστυχία των Ανατολικών Ευρωπαϊκών χωρών με την μαύρη, παράνομη παιδική εργασία στα ύψη... αλλά με τέτοιους ρυθμούς, δεν είμαστε όσο μακριά μπορεί να φανταζόμαστε κι από κάτι τέτοιο...
Εξ άλλου αν μια δεκαετία πίσω μας ζητούσαν να αποδεχθούμε την πραγματικότητα του σήμερα θα λέγαμε όχι μόνο ότι είμαστε μακριά αλλά και ότι θα ήταν η απόλυτη κινδυνολογία να αποδεχθούμε το τότε σενάριο της τώρα πραγματικότητάς μας.
Όλοι σήμερα ασχολούνται με τη βουτιά του Χρηματιστηρίου (εξέλιξη σαφώς πολύ σοβαρή, αλλά και χλευαστική προς τις βαρύγδουπες κορώνες περί της προ των πυλών απογείωσης...), μια βουτιά που έγινε την ίδια κιόλας μέρα με τις ανακοινώσεις για την υφεσιακή πορεία των μεγάλων οικονομιών της Ευρώπης (Γερμανίας πρώτης και λοιπών ακολουθούντων), αλλά ωστόσο κάποιοι πραγματικά ηλίθιοι προσπαθούν να πείσουν το εσωτερικό ότι είναι η βουτιά αυτή, συνέπεια συνήθων πολιτικών δηλώσεων που... φόβισαν τις αγορές, ενώ ουδέποτε οι δηλώσεις αυτές, που έχουν γίνει και στο παρελθόν, έχουν γεννήσει τέτοιο αποτέλεσμα...
Χλευάζει λοιπόν η Παγκοσμιοποίηση τις τραγικές προσπάθειές μας, όσο είμαστε πολύ καλοί μαζί της και με τους εκφραστές της... και δείχνει πόσο εύκολα με ένα-δυο τηλεφωνήματα και μερικές "αυτόματες" μεταφορές κεφαλαίων, μέσα σε μια μέρα μπορούν οι προσπάθειες, το αίμα, οι περιουσίες και οι γενιές, λαών ολόκληρων να πάνε στο φούντο...
Το πόσο καλά παιδιά ήμασταν δεν έχει καμία μα καμία σημασία!
Από τη στιγμή της αποδέσμευσης του χρηματοπιστωτικού τομέα από τον παραγωγικό, από τη στιγμή της ακύρωσης των εθνικών ελέγχων στη διακίνηση κεφαλαίου, ο καπιταλισμός έγινε το καρκίνωμα του εαυτού του και διαλύει έθνη, προσπάθειες, λαούς, ανθρώπους...
Η Ανατολική Ευρώπη βιώνει μορφές σύγχρονης δουλείας στα πρόσωπα 8χρονών παιδιών που εργάζονται 15ωρα, από όταν θυμούνται στους εαυτούς τους στα καπνοχώραφα της Μολδαβίας, με τα χέρια μέσα στην πίσσα του καπνού ή στα παράνομα ορυχεία της Ουκρανίας ή στα τουβλοποιεία της Ρουμανίας...
Όμως κι εκεί όπως κι εδώ η προσπάθεια κανενός δεν μετράει... αρκεί μια διεθνής αναδιάταξη και με δυο τηλεφωνήματα τα κεφάλαια και οι επενδυτές συνεχίζουν το αέναο ταξίδι τους προς το ακόμη περισσότερο κέρδος... όπου αυτό κι αν βρίσκεται!
Να το πούμε απλά... αν το χρήμα δεν ξανα-αποκτήσει ρίζες ο κόσμος (και όχι η Ελλάδα) είναι κυριολεκτικά χαμένος...
-----------------------------------------
Μερικοί ακόμη πίνακες από τον ILO:
ArchOikos______________