Ανοικτά Πε.Δ.Ι.Α. _______________ TO 1o ΕΛΛΗΝΙΚΟ, ΑΜΙΓΕΣ BLOG-PORTAL ΕΙΔΗΣΕΩΝ ________________ - Κάνετε το πέρασμά σας καθημερινό! - Εδώ, εκτός από τα σχόλιά μας, θα βρείτε απλά, εύκολα και γρήγορα, τα καλύτερα posts από πλήθος sites με ειδήσεις για οικονομία, εθνικά, διεθνή, αθλητικά, σοβαρά και λιγότερο σοβαρά αλλά σχεδόν ποτέ... κουτσομπολιά! - Και μαζί με αυτά, πλήθος χρηστικών πληροφοριών και widgets βοηθημάτων γραφείου! _______________ The 1st Greek, NEWS-dedicated, BLOG-based, PORTAL _______________

ΕΙΚΟΝΟΜΑΧΙΕΣ!... (1εικόνα=1000λέξεις, 1γελοιογραφία=πόσες 1000άδες;) http://anoikta-pedia.blogspot.gr/ feeds/posts/default?alt=rss ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ
τρέχοντος μηνός
 - 

Μήπως είναι σήμερα...
η τυχερή σου μέρα;


|
powered by Surfing Waves
ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ...
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ...
ΤΟΠΙΚΕΣ...
Tο τραγούδι του μήνα: 18.03.2020
"bRIGHTSIDE"
Arrested Youth

let's keep it...
on the Brightside
...

Hell-As-Gradio!
...our very own and favorite web radio!

Just because... "Hell" may be Heaven if it comes from that special part of the wor(L)d... Hellas
& just because... you like it!
Listen to Hell-As-Gradio!



ΤΟ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΑΣ...

                        - Editorial (so to speak...)



Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2015

Εκλογές - Δημοψήφισμα - Εκλογές... Δημοκρατική αναγκαιότητα ή Ελληνική υπερβολή;


Η δύναμη της πολιτικής παρέμβασης του λαού στα πράγματα και η εξειδίκευση που παράγει αυτή, παρότι το εκφραστικό μέσο που διαθέτει είναι μια απλή ψήφος, είναι τεράστια!


Τα πολιτικό μάθημα του 2015 είναι απίστευτα πυκνό σε νόημα και ουσία και πρέπει να αξιοποιηθεί τόσο από τις πολιτικές ηγεσίες όσο και από τον ίδιο το λαό ως εμπειρία και πολιτική ωριμότητα! Είναι προφανές πως οι βαθυστόχαστοι εργολάβοι-πολιτικοί αναλυτές των media θα κάνουν το παν για να συμβεί το πρώτο – οι πολιτικές ηγεσίες, δηλαδή, να αποσαφηνίσουν πλήρως τα μηνύματα του 2015 – και επίσης, θα κάνουν το παν για να μη συμβεί το δεύτερο – αφού, ο λαός είναι επικίνδυνο να κατανοήσει την δύναμη και την επιτυχία της παρέμβασής του στα πολιτικά πράγματα και ακόμη πιο επικίνδυνο να επενδύσει πάνω σε αυτή την εμπειρία… Οπότε απλά, αντί μιας συνεκτικής αποτίμησης, θα υπάρξει μια διασπορά αντικρουόμενων οπτικών και αποσπασματικών ερμηνειών μαζί με παράθεση ευφυών, προκλητικών δηλώσεων με κενό περιεχομένου πολιτικό λόγο, που θα σκεπάσει σύντομα, κάτω από επίπλαστες αντιπαραθέσεις και περιχαράκωση, τα σημαντικά του 2015, πριν να προλάβουμε να εξάγουμε πολύτιμα, αλλά επικίνδυνα… συμπεράσματα.

Λοιπόν, είχαμε τη σπάνια ευκαιρία να έχουμε μέσα στο χρόνο τρεις σαφείς εκφράσεις της βούλησης του λαού και μάλιστα σε κρίσιμες στιγμές. Μιλάμε για τρεις εκλογικές διαδικασίες – και όχι απλά δημοσκοπήσεις, μετρήσεις και λοιπά τέτοια μέσα που αποδεικνύονται αφερέγγυα…  Αφερέγγυα… άραγε, μόνο ως προεκλογικά; Ή μήπως θα πρέπει να επανεκτιμήσουμε την αξιοπιστία των μέσων αυτών, ευρύτερα στις πολιτικές και άλλες έρευνες που γίνονται, πλέον, κατά κόρον και σε όλα τα επίπεδα της ζωής και δράσης της σύγχρονης κοινωνίας;! Όταν η εμπορική και συναλλακτική πίστη και ηθική υποκαθίσταται στα πλαίσια μιας κακής εκδοχής της παγκοσμιοποίησης από το «νόμιμο, άρα και ηθικό» τότε η… αλλαγή των κωδίκων επικοινωνίας που τινάζει στον αέρα την ακρίβεια των μέχρι σήμερα αξιόπιστων μέσων είναι… φυσικό αποτέλεσμα μη οργανωμένο… προκαλούμενο από την ανατροπή των αξιακών μοντέλων στην κοινωνία. Φυσική δράση-αντίδραση και μάλιστα χωρίς υποκίνηση και χωρίς καμία απολύτως κοινή βάση επαναστατικής διάθεσης ή οργάνωσης…
     Κλείνει εδώ η παρένθεση προβληματισμού επί των δημοσκοπήσεων, μετρήσεων κλπ και ας επανέλθουμε στο ότι το 2015 με τρείς εκλογικές διαδικασίες είχαμε τη σπάνια ευκαιρία να έχουμε μέσα στο χρόνο τρεις σαφείς εκφράσεις της βούλησης του λαού!

Για να καταλάβουμε το νόημά τους θα πρέπει να τις δούμε συνθετικά… και να δούμε τί παράγουν όλες μαζί ή ποιά ασφαλή πληροφορία μας δίνουν. Ξεκινάμε, λοιπόν, από το τέλος, το «καταληκτικό αποτέλεσμα» που επήλθε με την τελευταία εκλογική διαδικασία, καθώς με το αποτέλεσμά της λύνει παρανοήσεις της προηγούμενης, όπως ακριβώς, η προηγούμενη – δηλαδή το δημοψήφισμα – έχει αποσαφηνίσει τα συμπεράσματα της πρώτης εκλογικής διαδικασίας, των εκλογών του Ιανουαρίου του 2015.

Συμπεράσματα λοιπόν…
ξεκινώντας με απλά, θεμελιώδη ερωτήματα:



1. Θέλει ο λαός την έξοδο της χώρας από τη ευρωζώνη;

Προφανώς, όχι! Αλλιώς θα είχε καταδικάσει το ΣΥΡΙΖΑ και ακόμη κι αν δεν εμπιστευόταν τον ΛΑΕ μέχρι το επίπεδο της διακυβέρνησης, τουλάχιστον θα τον είχε βάλει στη βουλή και μάλιστα με πολύ ισχυρό ποσοστό.

Τότε, τι σήμαινε το 62% ΟΧΙ στο δημοψήφισμα;

Σήμαινε μάλλον τρία πράγματα… που ήταν εμπρόθετα, αλλά… μας δίνει και ένα τέταρτο συμπέρασμα που είναι παράπλευρη ερμηνεία τεράστιας σημασίας (και μάλλον με παγκόσμιο αντίκτυπο…)

Σήμαινε λοιπόν ότι:

Ο λαός αναγνώριζε ειλικρινή πρόθεση και έδινε ηθικό προβάδισμα στην «σκληρή διαπραγμάτευση» ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα και τους βαρύς ερασιτεχνισμούς της. Ο λαός πήρε επάνω του την επιλογή του Τσίπρα να σηκωθεί και να φύγει από το Eurogroup (πρακτικά τον κάλυψε πλήρως στο επίπεδο της ηθικής και τον δικαίωσε στο επίπεδο της αγανάκτησης).

Ο λαός δεν αποδέχθηκε να ψηφίσει στο Εθνικό Δημοψήφισμα, επάνω σε ένα ψευδές, εμβόλιμο – φασιστικά επιβεβλημένο – ερώτημα που επεδίωξαν τα επίσημα, Θεσμικά Όργανα της ΕΕ να προτάξουν,  «καπελώνοντας» το ερώτημα του Εθνικού Δημοψηφίσματος! Κι εδώ για μια ακόμη φορά να πούμε πως οι εγχώριοι, επίσημοι πολιτικοί εκφραστές του ΝΑΙ (και βέβαια όχι ο λαός που ψήφισε ΝΑΙ) όχι μόνο δεν είχαν τα αντανακλαστικά να αντιδράσουν στο «καπέλωμα» του ερωτήματος προστατεύοντας την πατρίδα στο ανοικτό ενδεχόμενο του ΟΧΙ, αλλά, ακόμη χειρότερα, επένδυσαν πολιτικά στο «καπέλωμα» και τον εκφοβισμό αποδεχόμενοι τις ακραίες παρεμβάσεις της ΕΕ στην αλλαγή των ερωτημάτων σε δημοψηφίσματα χωρών μελών! Τούτο οι εγχώριοι, επίσημοι πολιτικοί εκφραστές του ΝΑΙ το έπραξαν μην υπολογίζοντας τον κίνδυνο και το κόστος, μόνο και μόνο προσδοκώντας την επικράτηση του ΝΑΙ… Ωστόσο, ίσως… οι επίσημοι πολιτικοί εκφραστές του ΝΑΙ, θα πρέπει να αναζητήσουν την ερμηνεία των τελευταίων εκλογών (του Σεπτέμβρη του 2015) και τα ποσοστά που έλαβαν – παρά το Μνημόνιο Τσίπρα-Καμμένου και ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. – μεταξύ άλλων… και εκεί… στην τόσο αντεθνική, ιδιοτελή τους στάση… 

Τέλος, ο λαός με το 62% ΟΧΙ, ενημέρωνε τις απανταχού πολιτικές ηγεσίες – και τον κ. Τσίπρα – ότι στις μάχες και τους πολέμους την συνθηκολόγηση και την ήττα υπογράφουν οι στρατηγοί που διεξάγουν τον πόλεμο… Οι λαοί δεν ηττώνται και ούτε έχουν την ευθύνη μιας τέτοιας πράξης και σε καμία περίπτωση δεν έχουν την υποχρέωση να αναλάβουν τέτοια ευθύνη έναντι των παιδιών τους… Αυτό το συμπέρασμα, έχει μια πρόσθετη κεντρική σημασία και αποτελεί παγκόσμια εμπειρία, για την αξία και ισχύ που μπορεί να έχουν οι, υπό εκβιασμό, βία και καταναγκασμό (είτε φυσικού, είτε οικονομικού πολέμου) συνθηκολογήσεις… στη διάρκεια του βίου των λαών.

Πέρα όμως από τα τρία αυτά, άμεσα, πολιτικά μηνύματα της ψήφου του ΟΧΙ, στο δημοψήφισμα υπάρχει κι ένα αποκρουστικό – εφιαλτικό για την γερμανική, χείριστη εκδοχή της παγκοσμιοποίησης και της νέας τάξης πραγμάτων – κρυφό, παράπλευρο μήνυμα… που αυτό κυρίως «μούδιασε» τις ηγεσίες της ΕΕ και έχει εξεγείρει και το πνεύμα και τα αντανακλαστικά στην πολιτική των ΗΠΑ…

Πρόκειται για την διαπίστωση ότι μετά από πέντε χρόνια σκληρότατης πολιτικής που στόχευσε όχι μόνο στα χαρακτηριστικά της οικονομίας αλλά και στην ηθική απαξίωση του λαού και στον – δια της εξάρτησης – έλεγχό του και στην απονεύρωσή του αξιακού του μοντέλου προς επικράτηση της «κυνικής οικονομίας» και της «ηθικής της οικονομίας», το 62% του ΟΧΙ, αποδείκνυε περίτρανα και πέραν πάσης αμφισβήτησης, ότι τεράστιο ποσοστό της κοινωνίας στην Ελλάδα παρέμενε «μη κυνικό», «μη ηθικά ηττημένο», μη συμβιβασμένο και ουσιαστικά απρόθυμο να «συνθηκολογήσει»…
Βλέπετε, η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι ενάρετοι Θεσμοί της είχαν πέσει στη δική τους παγίδα… Γνώριζαν ότι ο εκβιασμός εξοστρακισμού/αποπομπής της Ελλάδας όχι μόνο από το Ευρώ, αλλά και από την… «Ευρώπη της αλληλεγγύης» ελήφθη ως μήνυμα πολύ σοβαρά υπόψη από τον ελληνικό λαό και μάλιστα υπό ακραίες, επικοινωνιακά, συνθήκες τρομοκρατίας… Καταλάβαινε λοιπόν ότι, όποια κι αν ήταν η ερμηνεία για το 62% του ΟΧΙ, ένα πράγμα ήταν περισσότερο από σίγουρο: Τουλάχιστον, ένα 62% του πληθυσμού δεν είχε γίνει κυνικό! Δεν είχε δεχθεί να ψηφίσει με κυνισμό… Μπορούσες να τους πεις έξυπνους ή βλάκες (κατά Άδωνι…), γενναίους ή ριψοκίνδυνα αφελείς (κατά Άδωνι, Μητσοτάκη…), ανυποχώρητους ή θερμοκέφαλους (κατά Άδωνι, Μητσοτάκη, Σαμαρά και… Θεοδωράκη…), μπορούσες να τους αποδόσεις πλήθος χαρακτηρισμών… αλλά δεν μπορούσες να τους πεις «κυνικούς»! Σίγουρα δε, και ένα μέρος του υπόλοιπου 48% που είχε ψηφίσει ΝΑΙ, δεν είχε ψηφίσει ούτε εύκολα, ούτε χωρίς προσωπικό εκβιασμό, ούτε λόγω κυνισμού… οπότε…

Αυτό που εισέπραττε η παγκόσμια κοινότητα από το δημοψήφισμα ήταν ότι ένα τεράστιο ποσοστό Ελλήνων – πολύ πάνω από το 62% του συνολικού πληθυσμού – δεν έχει υποστεί την επιδιωκόμενη κυνική μετάλλαξη, παρότι βρισκόταν ήδη, επί μια πενταετία στον ειδικό τόρνο διαμόρφωσης για λαούς 2ης ταχύτητας της Ενωμένης Ευρώπης… Η γερμανικής σύλληψης, άθλια εκδοχή παγκοσμιοποίησης που απλά αποτελούσε την πολιτική φιλολογία συγκάλυψης μιας αυταρχικής ηγεμονίας πάνω στην Ευρώπη μιας μικρής ανεξέλεγκτης γερμανικής/γερμανόφιλης ελίτ έτριζε πλέον στα θεμέλιά της, μαζί με τους Ευρωπαϊκούς Θεσμούς που είχαν εξαντλήσει τα όρια παρεμβάσεων, δικαιοδοσίας τους και όλα τα προσχήματα, όντας μακράν πολιτικά ασύμβατοι προς τις αρχές ακόμη και αυτής, της αληθινής… παγκοσμιοποίησης!

Άρα λοιπόν, από το αποτέλεσμα των τελευταίων – «άχρηστων» κατά πολλούς (βλέπε ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ…) – εκλογών του Σεπτεμβρίου 2015, έχουμε πλέον, την πλήρη αποκωδικοποίηση και την λύση των παρεξηγήσεων επί του νοήματος της ψήφου του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα… Της κοινής συνισταμένης στις εκατοντάδες χιλιάδες ψήφους που συγκρότησαν το ιστορικό 62%.

Όμως αρκεί μόνο αυτό το συμπέρασμα (όχι ότι είναι λίγο, ερμηνεύει το δημοψήφισμα –  μια συνταγματικά υπέρτατη διαδικασία…) για να αποδείξει τη χρησιμότητα της λαϊκής έκφρασης στις εκλογικές διαδικασίες του 2015;

Λοιπόν, υπάρχουν κι άλλα κι ας συνεχίσουμε…

2. Θέλει ή ήθελε ο λαός μια αριστερή κυβέρνηση με ισχυρά αριστερά αντανακλαστικά και συγκρουσιακές τακτικές; Πόσο ισχύει το «Πρώτη φορά Αριστερά»;

Κι εδώ η απάντηση είναι αρνητική περίπου με τον ίδιο τρόπο διατυπωμένη όπως στην προηγούμενη ερώτηση… Αν η πρόθεση του λαού ήταν αυτή θα είχε καταδικάσει με σκληρό τρόπο και ισχυρή απόρριψη την κατάληξη της πολιτικής ΣΥΡΙΖΑ και θα είχε στραφεί με υψηλά ποσοστά στο ΛΑΕ και σε άλλες αριστερές εκδοχές…

Άρα, τι σήμαινε η ισχυρότατη επανεκλογή Τσίπρα και ΣΥΡΙΖΑ;
Δεν σήμαινε αριστερή προτίμηση;

Σε αντίθεση με ότι πιστεύουν ή θέλουν (ή καλύτερα, ήθελαν) να πιστεύουν οι αριστερές συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ και οι δεξιές συνιστώσες της Νέας Δημοκρατίας και οι νεοταξικές συνιστώσες όλων των υπολοίπων, ο λαός ουδεμία μεγάλη «φαγούρα» έχει για το σκληρό, ημίσκληρο ή μαλακό ιδεολογικό πλαίσιο του κυβερνητικού σχήματος που θα διαχειριστεί την παρούσα κατάσταση… Ακόμη περισσότερο, αποδεικνύεται ότι δεν ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ τον Ιανουάριο του 2015, για να δει στα μάτια του να λάμπει μια φωτεινή επιγραφή με το αφελέστατο «Πρώτη φορά Αριστερά», όπως ήθελε όλο το ΣΥΡΙΖΑ – τότε – να λέει (και που στους παλιότερους από εμάς αποτελούσε μια κωμική και ευτυχώς όχι εξίσου επικίνδυνη παραλλαγή του Παπανδρεϊκού «Ποτέ ξανά Δεξιά» με τα χρονοντούλαπα και την λοιπή… προίκα ΠΑΣΟΚ…).


Ο λαός έκανε την εξής απλή επιλογή. Επέλεξε ένα μετριοπαθές σχήμα διακυβέρνησης, ήδη από τον Ιανουάριο του 2015, χωρίς να τρέφει ψευδαισθήσεις. Γνώριζε ο λαός και στην επιλογή του μέτραγε η ευχέρεια που εμφάνιζαν ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, παρά τις προφανείς διαφορετικές τους καταβολές, να συνεργαστούν καθώς και η δυσκολία του ΣΥΡΙΖΑ ή του Τσίπρα να ξανοιχτεί αόριστα και απροσδιόριστα προς τα αριστερά του…

Ο λαός έκανε την επιλογή του σταδιακά και όχι με ορμή, έχοντας καταδικάσει τις πολιτικές δυνάμεις που τον κυβέρνησαν μετά το 1981 και αυτές που συμμετείχαν στη παλαιοκομματικό πολιτικό σύστημα με στην επικράτηση του λαϊκισμού, της υποσχεσεολογίας, των αέναων και αμετροεπών διεκδικήσεων και με την συνεχή εξυπηρέτηση συμφερόντων, αλλά κρατώντας μικρό καλάθι και με προσοχή για τους επόμενους… Όποιος έχει καεί στο χυλό φυσάει και το γιαούρτι… 

Διάλεξε, βήμα-βήμα, αυτό που θεωρούσε λιγότερο προσβεβλημένο από τις παραπάνω ασθένειες και με τη σοφία των φυσικών διεργασιών (τη σοφία που κρύβουν τα φυσικά φαινόμενα) το έφερε στα μέτρα του… Πήρε λοιπόν τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ, ήδη από το 2012, από τα αριστερά και τον έφερε πολύ πιο κοντά στο κέντρο, στην εστία δηλαδή μιας μετριοπαθούς ευρωπαϊκής – αλλά όχι της ευρω-φανατικής ή ευρω-λιγούρικης των προηγούμενων – πολιτικής. Κατόπιν είδε ότι ο Τσίπρας και σημαντικό μέρος του ΣΥΡΙΖΑ κατενόησε και εξέλαβε ορθά το πολιτικό μήνυμα αυτής της επιλογής και δεν θεώρησε ότι ξαφνικά ο λαός είχε ριζοσπαστικοποιηθεί σε βαθμό απομάκρυνσής του από τον ρεαλισμό. Αυτό δημιούργησε ένα πρώτο στάδιο εμπιστοσύνης. Έγινε αντιληπτό ότι, ο Τσίπρας και σημαντικό κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ, είχαν αντιληφθεί και αποδέχονταν το είδος της ευθύνης που τους ζητούσε ο λαός να αναλάβουν και το χαρακτήρα της διακυβέρνησης που επεδίωκε ο λαός μέσω αυτών! Δεν είχαν επιλεγεί για την αριστερή καταγωγή τους, αλλά για την αντιδιαστολή τους προς το διαβρωμένο και ένοχο παλαιοκομματικό σύστημα των απολιθωμένων παραδοσιακών πολιτικών δυνάμεων όλου του φάσματος – τόσο της παλαιάς μεταλλαγμένης πια δεξιάς και του κέντρου, όσο και της στείρας αριστεράς… της απρόθυμης για οποιαδήποτε αλλαγή ρόλων.

Υπό αυτές τις συνθήκες και αφού μάλιστα είχαν δοκιμαστεί και εκπέσει απολύτως στα μάτια του λαού οι λοιποί εξαναγκασμένοι, εκβιασμένοι συνδυασμοί, που είχαν γενναιόδωρα από τον λαό την ευκαιρία τους, ο λαός, τελικά, επέλεξε να φέρει στο προσκήνιο τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς τυμπανοκρουσίες, χωρίς τους αφελείς ενθουσιασμούς του παρελθόντος και χωρίς… ψευδαισθήσεις.

Ο λαός επέλεξε αυτή τη λύση ως την πιο «καθαρή» από τις αμαρτίες του παλαιοκομματισμού, ως την πιο «πρόθυμη» να κάνει μια ειλικρινή, μια πραγματική προσπάθεια διαπραγμάτευσης για πράγματα που, ήδη, είχε την επίγνωση ότι θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να αλλάξουν, αφού κάποιοι άλλοι με περισσή φροντίδα και επιμέλεια είχαν με σειρά συμφωνιών και νόμων «κλειδώσει». Ο λαός ήλπιζε, αλλά δεν περίμενε ένα θαύμα και ήταν πιο προσγειωμένος από την ίδιο τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ στο κατά πόσο αυτό ήταν εφικτό! Γι’ αυτό και δεν τους χρέωσε, του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ, το αποτέλεσμα με τρόπο συντριπτικό…  γι’ αυτούς. Αυτό που τους χρέωσε, ήταν η ορατή αφέλεια και επιπολαιότητα που δεν θέλει και δεν θα έχει καμία ανοχή, αν τα ξαναδεί.

Με τον χρόνο που δίνει ο λαός διατηρεί την ελπίδα να επιτύχει τον στόχο της αλλαγής της  πολιτικής υποδομής της χώρας… ως βασικής προϋπόθεσης για μέλλον και ανάπτυξη. Δεν είναι θέμα ατόμων ή τουλάχιστον δεν είναι θέμα μόνο αυτών. Είναι η αλλαγή των νοοτροπιών που πρέπει να αποτυπωθεί στην εγκατάλειψη του παλαιοκομματισμού και η επικράτηση των υγειών στοιχείων στην σύγχρονη πολιτική ζωή. Στοιχείων που μόνο κάποια δείγματά γραφής μας προϊδεάζουν χωρίς να εγγυώνται γι’ αυτά. Δείγματα γραφής, πολιτικές επιλογές που:

Προκρίνουν τη συνεργασία σχημάτων αντιθετικών σύμφωνα με τις παλιές περιχαρακώσεις, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ, επί τη βάσει κοινών εθνικών στόχων, με πλήρη αποδοχή από αμφότερους, των πολιτικών ευθυνών και όχι για να φορτώσουν τις ευθύνες ο ένας στον άλλο, κατόπιν εορτής.

Επιτρέπουν σε σχήματα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ να διασπόνται χωρίς πολιτικό κόστος από το γεγονός ότι θιχθήκαν από τη διάσπαση, οικογένειες, σχέσεις και συχνωτισμοί – σας θυμίζει κάτι; – αλλά με πολιτική αξιολόγηση και κόστος για την ουσία της διακυβέρνησης και της πολιτικής.

Προκρίνουν ο λαός να ρωτάται όποτε είναι αναγκαίο – περισσότερο ή λιγότερο συχνά – και να μην αποτελεί η έκφραση της λαϊκής βούλησης, απειλή για την κυβερνησιμότητα ή ακόμη χειρότερα, απειλή για την πορεία της χώρας!

Επιτρέπουν να μην φοβάται η δημοκρατία και το πολιτικό σύστημα, ένα δημοψήφισμα!

Επιτρέπουν να μην θεωρεί η δημοκρατία και το πολιτικό σύστημα «περιττή διαδικασία» τις εκλογές μόνο και μόνο επειδή θα μπορούσαν, τυπικά, να μην είχαν γίνει! 

Αναγνωρίζουν ως επικίνδυνη για τη δημοκρατία και το πολιτικό σύστημα την πιθανότητα να εμποδιστεί η έγκαιρη, ουσιώδης αποτύπωση της λαϊκής βούλησης σε μια κρίσιμη για τη χώρα στιγμή!

Πόσο εύκολα και χαλαρά, άραγε, μπορούν πολιτικές ηγεσίες να χαρακτηρίζουν τα δημοψηφίσματα που έχουν γίνει και έχουν εξάγει αναγνωρισμένο αποτέλεσμα από τον πρόεδρο της δημοκρατίας και ένα ευρύ συμβούλιο πολιτικών αρχηγών ως «ανούσια»;! Πόσο εύκολα και χαλαρά, μπορούν να χαρακτηρίζουν τις εκλογές που επίκεινται για την εξασφάλιση βιώσιμης κυβέρνησης, «άχρηστες»;!

Τις απαντήσεις έδωσε ο ίδιος ο λαός, ξεκαθαρίζοντας πλήρως το πολιτικό τοπίο, προσδιορίζοντας πλήρως ποιός και με ποιούς όρους θα έχει την ευθύνη της διακυβέρνησης και απενεργοποιώντας τις «πολιτικές ομηρίες» που απροκάλυπτα υπόσχονταν αυτοί που εχθρεύονταν πρώτα τα δημοψηφίσματα και μετά τις εκλογές… και τα δύο, αυτά, θεμελιώδη «κουσούρια» της δημοκρατίας που προφανώς τα θεωρούν… ξεπερασμένα.





ArchOikos____________





Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου 2015

Beware Germans bearing VWs...

[ ΦΟΒΟΥ ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ ΚΑΙ VW ΦΕΡΟΝΤΑΣ ]

...κατά το: "Φοβού τους Δαναούς (Έλληνες) και δώρα φέροντας"
"Timeo Danaos et dona ferentes" Λαοκόοντας (Αινειάδα του Βιργιλίου)

Δεν πάνε πολλά χρόνια, που με πρωτοστατούσα τη επίσημη Γερμανία και την "διδακτική - προτεσταντική" στάση της προς την Ευρώπη, τόνοι λάσπης εκτοξεύονταν κατά της Ελλάδας για "γερμανικής ιδιοκτησίας" σκάνδαλα επί ελληνικού εδάφους... Ήταν βέβαια εύφορο το ελληνικό έδαφος, καλά προετοιμασμένο από τη διάβρωση των ελληνικών ηγεσιών από τις γερμανικές εταιρίες!

Τότε κανείς δεν άκουγε όταν ο λαός φώναζε ότι τα σκάνδαλα ήταν γερμανικά!

Τότε είχαμε γεμίσει γερμανικά πρωτοσέλιδα του τύπου:
"Beware Greeks bearing gifts agreements!"

Τότε η κα Merkel... κουνώντας μας το δάκτυλο νουθετούσε:
"Οι Έλληνες θα πρέπει να μάθουν το μάθημά τους!"

Έχει ο καιρός γυρίσματα και...
"Οι Γερμανοί θα πρέπει να μάθουν το μάθημά τους!"
...Μπααα, ανεπίδεκτοι είναι... Ιστορικά αποδεδειγμένο...





Άρχισαν λοιπόν τα όργανα...
Λάβετε θέση, και... επειδή δεν υπάρχει εμπιστοσύνη ότι θα υπάρξει σχετική κρατική μέριμνα... οι κάτοχοι deisel VW και Audi να σχηματίσετε κοινές ομάδες καταναλωτών ζητώντας τόσο τον έλεγχο των οχημάτων σας όσο και την αποζημίωσή σας για εξαπάτηση καταναλωτών στο χρόνο επιλογής/αγοράς του οχήματός σας!







ArchOikos____________



Pirates of the European... (...Union) ___ [en]-version

The VW/Audi diesel scandal appears to be a huge business and industrial fraud with an extremely well elaborated preplanning, and NOT AT ALL "A SYSTEM FAILURE" as said by the Germans representatives of VW!

Specific orders and instructions and special funds dedicated to this purpose should be necessary for the design section (of software) of the VW industry, in order to "achieve" something like this... And it is not at all an "achievement" easily made because of lack of supervision, because of organisational and control failure or... whatever... It is not a bypass of regulations designed by a naughty "patent-maker" amateur-engineer of the neighborhood... who works at his backyard!


It is revealed that:

"The system of the Germans focused on the responds of the steering wheel. When the wheel was completely stable (immobile), as it is during exhaust measurements at stable installations, the system detected it and entered in a "low emissions" configuration. When the steering wheel was moving, as in normal use, the engine was set by the system to its regular far from "low emissions" configuration" (!!!)




ArchOikos___________




Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2015

Pirates of the European... (...Union)

Μέγιστη επιχειρηματική/βιομηχανική απάτη με επιμελέστατο προσχεδιασμό - ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΣΤΟΧΙΑ του συστήματος όπως λένε οι Γερμανοί εκπρόσωποι της VW!

Χρειάζεσαι ρητές εντολές και οδηγίες και ειδικά κονδύλια για τον συγκεκριμένο σκοπό, προς το τμήμα σχεδιασμού του λογισμικού για να "επιτύχει" κανείς κάτι τέτοιο... και δεν το κάνει ο "πατεντάς-μάγκας-μάστορας" της γειτονιάς που ρυθμίζει τα "καραφτιαγμένα"...



Όπως προκύπτει:
"Το σύστημα των Γερμανών εστίαζε στο τιμόνι. Αν αυτό ήταν εντελώς ακίνητο, όπως σε μία μέτρηση καυσαερίων, έμπαινε σε διαμόρφωση "χαμηλών εκπομπών". Αν κινούταν, όπως στην κανονική χρήση, ο κινητήρας δούλευε κανονικά."






Protestantischen Ethik,
Protestant ethic...




(anoikta-pedia.blogspot.gr)
ArchOikos___________





Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2015

Martin Schulz advancing EU Democracy (ή... η αναγκαιότητα των Εκλογών Σεπτ '15...)

Martin Schulz: ADMIRE him as

he is trying his BEST to advance
Democracy at EU Level (so... he states
in his twitter-profile!)
Είναι συγκαλυπτόμενες επί καιρό ως... υποβόσκουσες, αλλά στην πραγματικότητα θεμελιώδεις και ισχυρές οι φασιστικές αντιλήψεις - όχι των γραφικών νεοναζί - αλλά των - προτεσταντικής εκτροπής - σχημάτων του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος! Αυτού που κάποτε αντιπροσώπευε την κεντροδεξιά και μετριοπαθή πολιτική στάση και που σήμερα πάσχει βαρύτατα από την πολιτική ασθένεια των μουτζαχεντίν της γερμανικότητας (όχι παγκοσμιοποίησης, αλλά γερμανοποίησης των β' διαλογής υποτελών) της Ευρώπης.

Χαρακτηριστικό σύμπτωμα ο διαγκωνισμός με ζέση στην απόδειξη ενός μέγιστου γερμανο-γενιτσαρισμού... στον οποίο επιδίδονται από ολόκληρες χώρες (βλέπε Ουγγαρία στο Μεταναστευτικό...) ως και "θεσμοί-τσιράκια" της γερμανικής ηγεμονίας!

Για άλλη μια φορά ωμά εμπλέκονται στα εσωτερικά μας, εκεί που καθόλου δεν τους σπέρνουν...

Έτσι λοιπόν ο κος Schulz με την απόλυτη αχρειότητα που τον χαρακτηρίζει και με τον χυδαίο τρόπο που και στο παρελθόν έχει υιοθετήσει (θυμήσου το Δημοψήφισμα... αλλά και πιο παλιά...) τοποθετήθηκε (ως αν τον αφορούσε) στην επιλογή της συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και η Έλληνες εκπρόσωποι του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος - για άλλη μια φορά βέβαια - στην καλύτερη απλά σιώπησαν και στη χειρότερη επικρότησαν με στόχο να επενδύσουν πολιτικά!

Ιδού λοιπόν τί είπε ο κος Schulz - ευρωπαϊκός θεσμός:
«Του τηλεφώνησα δεύτερη φορά (στον Τσίπρα) και τον ρώτησα γιατί συνεχίζει τη συνεργασία με αυτό το παράξενο, ακροδεξιό κόμμα» καθώς επίσης και...
«...η ανανέωση της συνεργασίας με το ακροδεξιό, λαϊκίστικο κόμμα, είναι κάτι που δεν καταλαβαίνω»

Ας του πει κάποιος ότι όλη η ακροδεξιά είναι μαζεμένη στο χώρο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, τουλάχιστον εντός Ελλάδας... Και ας το πάρει απόφαση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ συνεργάζεται με ένα μετριοπαθές κόμμα με κεντρώα, κεντροδεξιά χαρακτηριστικά...

Ας του πει κάποιος ότι η ΝΔ, δηλαδή το ελληνικό branch (βλ. υποκατάστημα) του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, που επένδυε, βρώμικα, στη ρετσινιά "Ακροδεξιό" για τους ΑΝΕΛ, προσφάτως, στα πλαίσια του πανικού για τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015 και του αγώνα με στόχο να μην μπουν οι ΑΝΕΛ στη Βουλή, τους χαρακτήρισε "Αριστερούς" και "Αριστεροστρεφείς" μήπως έτσι μαζέψει στο μαντρί της τα, κατά Μεϊμαράκη, απολωλότα πρόβατα!!!

Λάσπη λοιπόν στον ανεμιστήρα από, τους καλά εκπαιδευμένους σε αυτό, θεσμούς τύπου Schulz και τα υποκαταστήματα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, τύπου ΝΔ...
Και ΛΑΣΠΗ και ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ και διαρκής απαράδεκτη και μη καταγγελόμενη προσπάθεια ΑΝΑΜΙΞΗΣ ΣΤΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ ΤΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ!

Νομίζω τελικά ότι, οι εκλογές ήταν εξίσου μια εσωτερική (για τη χώρα) όσο και εξωτερική αναγκαιότητα, καθώς:
  • έβαλαν με τον καλύτερο τρόπο τα πράγματα στη θέση τους ως προς τις πολιτικές δυνάμεις και την εκπροσώπησή τους μετά την υπογραφή της Συμφωνίας-Μνημόνιο,
  • αποδέσμευσαν από εκβιασμούς το κυβερνητικό σχήμα,
  • ερμήνευσαν στην πράξη το Δημοψήφισμα άμεσα και όχι μετά από καιρό και μακρά ροή γεγονότων που θα μετέβαλε το κριτήριο! Έδωσαν έγκαιρα και άρα έντιμα (από πλευράς πολιτικού χρόνου) τη δυνατότητα στον κάθε πολίτη να καταδείξει τί θέλει αλλά και τί εννοούσε με το "ΟΧΙ" του ή το "ΝΑΙ" του, έχοντας συνεκτιμήσει μια υπαρκτή πλέον συμφωνία και τον τρόπο που αυτή προέκυψε.

Η Ελλάδα με τις ενέργειες αυτές, δίδαξε ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ για άλλη μια φορά...


Υ.Γ.: Η πλάκα είναι ότι η Ελλάδα παράγει διδαχές (εδώ και χιλιάδες χρόνια) απλά προσπαθώντας να τακτοποιήσει τα του οίκου της και ουδόλως με πρόθεση να διδάξει ή νουθετήσει... σε αντίθεση με άλλους λαούς που χωρίς καν οι ίδιοι να έχουν ουσιαστικά διδαχθεί στοχεύουν διαρκώς στο να... νουθετούν τους άλλους!


ArchOikos_____________






Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2015

Συναίνεση ή υπονόμευση;! ...


Το χειρότερο παζλ-εκλογών εδώ και πολλά-πολλά χρόνια.

ΔΕΝ έχει εύκολες λύσεις - ούτε έτοιμες συνταγές ...

ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΤΡΑΜΕ... αλλιώς την πατάμε...




ArchOikos_____________

Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2015

Παγκοσμιοποιημένο μενού: ακρωτηριασμός, διαμελισμός, πνιγμός... πλήθος εκδοχών... για παιδάκια!

Παγκόσμια συγκίνηση...

και φέτος...

Μια ψυχούλα άφησε το φτωχό της κουφαράκι στην άμμο, με την τελευταία πνοή θάλασσα κι αλμύρα... και είχε την "τύχη" να το βρει ο φακός του δημοσιογράφου...

Πέρσι παιδιά βομβαρδίζονταν, ακρωτηριάζονταν, διαμελίζονταν από τυφλές βόμβες... Παγκόσμια συγκίνηση και πέρσι...

Ενδιαμέσως τίποτα...

Τίποτα συνταρακτικό... και καμία πρόνοια!!!

Είχαμε παγκόσμιες οικονομικές κρίσεις να ασχοληθούμε... και μόνο...






Ωστόσο η αγριότητα καλά κρατεί στον πολιτισμένο μας πλανήτη... και μάλιστα από τον λεγόμενο πολιτισμένο κόσμο...







ArchOikos____________





Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2015

Σε πόλεμο ολοκληρωτικό απαράσκευοι

Του Χρήστου Γιανναρά
(Αναδημοσίευση από: Έντυπη "Η Καθημερινή" & Palmografos.com)


Ζ​​ούμε μάλλον τη δυσκολότερη και κρισιμότερη ιστορική συγκυρία που γνώρισε ο Ελληνισμός μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή. Τα δεδομένα που συγκροτούν τη δραματική συγκυρία είναι καινούργια, δεν έχουμε έμπειρη γνώση για να τα διαχειριστούμε.

Είναι πόλεμος χωρίς να αλληλοσφάζονται στρατοί, να βομβαρδίζονται πόλεις, να καταλαμβάνονται εδάφη από «δυνάμεις κατοχής». Ομως το διακύβευμα είναι το ίδιο, όπως και στις ένοπλες συρράξεις: Η εθνική κυριαρχία, η κρατική ανεξαρτησία, η ελευθερία κοινωνικής αυτοδιαχείρισης. Τα όπλα έχουν αλλάξει, δεν είναι η αεροπορική και ναυτική υπεροπλία, τα πυραυλικά συστήματα, τα χημικά και πυρηνικά μέσα ολέθρου.

Ομως η λογική της απανθρωπίας παραμένει ίδια: Αν στον πόλεμο που ξέραμε στόχος πάντοτε ήταν ο μέγιστος δυνατός αριθμός νεκρών, από τις μάχιμες δυνάμεις και τον άμαχο πληθυσμό, ώστε να καμφθεί το ηθικό του αντιπάλου και να παραδοθεί χωρίς όρους, στόχος σήμερα είναι ο μέγιστος δυνατός αριθμός λιμοκτονούντων, ανέργων, απελπισμένων, νεκρών από ασιτία και αλκοόλ, ανθρώπων που αυτοκτονούν τσακισμένοι από την ανελπιστία και την πίκρα της αδικίας.

Στόχος και πάλι, να καμφθεί το ηθικό, ώστε να ξεπουληθούν, βορά στο ιδιωτικό κέρδος, όλες οι ζωτικές κοινωνικές κατακτήσεις της συνύπαρξης καλλιεργημένων ανθρώπων: ασφάλεια γηρατειών, νοσήλια, φάρμακα, ηλεκτροδότηση, υδροδότηση, τρένα, οδικό δίκτυο, αεροδρόμια, λιμάνια. Οπως στους αιώνες της μεσαιωνικής βαρβαρότητας η μεταρωμαϊκή Δύση αγνοούσε την «αίσθηση δημοσίου συμφέροντος», έτσι και στον σημερινό κόσμο η λέξη «ιδιωτικοποίηση» συνοψίζει την πιο ακραιφνή παραίτηση από το άθλημα των σχέσεων κοινωνίας, τη μεθοδική εγκατάλειψη ακόμα και της πρόθεσης για ελευθερία από τον πρωτογονισμό του ατομοκεντρισμού. Γι’ αυτή τη μεταστροφή, από το «κοινωνικό κράτος», κράτος πρόνοιας, κράτος δικαίου, στον παλιμβαρβαρισμό της αχαλίνωτης «ιδιωτικοποίησης», ο μέγας ένοχος, ολοφάνερα, ήταν η αντίδραση στον κολεκτιβιστικό μαρξισμό της εφιαλτικής Σοβιετίας.

Πάντως σήμερα ζούμε πόλεμο, ωμό, απάνθρωπο, με εκατομμύρια θυμάτων, ανθρώπων με κατεστραμμένη τη μία και μοναδική ζωή τους. Εστω και μόνο στην Ευρώπη, στο κλαμπ των προνομιούχων που είναι η «Ευρωπαϊκή Ενωση», κοινωνίες ολόκληρες λιμοκτονούν σε έσχατη απόγνωση (η βουλγαρική, η ρουμανική). Και στην Πορτογαλία και Ισπανία, όπου η πολεμική προπαγάνδα κορυβαντιά ότι «τα μνημόνια πέτυχαν», «οι χώρες δανείζονται άνετα από την ελεύθερη αγορά» (την κοινωνικά/πολιτικά ανεξέλεγκτη τοκογλυφία), ο αριθμός των ανθρώπων που χάνουν το σπίτι τους και μένουν στον δρόμο ανήμποροι να εξοφλήσουν την Τράπεζα, είναι κυριολεκτικά εφιαλτικός.

Πόλεμος. Οχι πια η «δύναμη πυρός», αλλά, αυτονομημένη από κάθε πολιτικό/κοινωνικό έλεγχο, κάθε ηθικό/λογικό φραγμό, η δύναμη του χρήματος, να σκορπάει με τη στέρηση θάνατο, εξευτελισμό, αγανάκτηση, και με την πλησμονή του αποκτήνωση και χυδαιότητα. Σε αυτόν τον κολασμένο πόλεμο δεν χρειάζεται να ιππεύουν περήφανο και γενναίο άτι οι πολεμικοί αρχηγοί, μπορούν να καταδικάζουν σε λιμοκτονία και εξευτελισμό εκατομμύρια ανθρώπων περιφερόμενοι με αναπηρικό καροτσάκι. Και επιβάλλοντας την τευτονική ηγεμονία στην Ευρώπη, να ταπεινώνουν στο έπακρο λαούς που κάποτε τόλμησαν να αντισταθούν, με τρομακτικές θυσίες, στις σιδερόφρακτες μεραρχίες του τευτονικού Ναζισμού.

Στην καινούργια μορφή πολέμου οι μάχες δίνονται με όπλο το χρήμα. Και οι στρατηγικές δεν είναι επιθετικές, βίαιες, σήμερα υποτάσσεις ένα κράτος όταν το πείσεις να αρχίσει να σου ζητάει δανεικά. Ο ίδιος ακριβώς τρόπος που κάνεις υποχείριό σου και έναν άνθρωπο, όταν τον εξαρτήσεις από την πρέζα που εσύ του πουλάς. Γι’ αυτό και ο πόλεμος σήμερα δεν φέρνει σε αντιμαχία κράτη, απευθείας, αλλά κράτη με ιδιώτες-βαποράκια, διακινητές της πρέζας: Ιδιωτικούς οίκους αξιολόγησης της οικονομίας κρατών, διεθνείς, κολοσσιαίους, τραπεζικούς οργανισμούς που ελέγχουν την παγκόσμια διακίνηση της πρέζας, δηλαδή του παραισθησιογόνου δανεισμού.

Οι διακινητές ξέρουν, με δαιμονική ευστροφία και διορατικότητα, να ξεχωρίζουν ποια κοινωνία είναι (ή μπορεί εύκολα να γίνει) ευάλωτη στη δανειοληπτική υστερία και εξάρτηση – ακριβώς όπως ξεχωρίζουν και τα «βαποράκια» τούς αδύναμης θέλησης και ανερμάτιστου χαρακτήρα υποψήφιους πρεζάκηδες. Πιθανόν και να προετοιμάζουν, με πολλή υπομονή, μία χώρα για την ολοκληρωτική υποδούλωσή της στους δανειστές της – δεν πρέπει να είναι τυχαίο το ενδιαφέρον που δείχνουν κάποιες Πρεσβείες ισχυρών οικονομικά χωρών για θέματα Παιδείας, γλωσσικής εκπαίδευσης, ιστορικής συνείδησης, επιρροής της Εκκλησίας στην κοινωνία, μικρών, αδύναμων και βουλιμικών για κατανάλωση κοινωνιών.

Η Ελλάδα ζει τη δυσκολότερη και κρισιμότερη για την επιβίωση της ενεργού ιστορικής της παρουσίας συγκυρία. Δεν φταίει ο «ξένος παράγων» για τη δική μας καταστροφή και τον εξευτελισμό μας. Δεν μας εχθρεύονται οι ιδιωτικοί οίκοι, στρατηγικοί συντελεστές στην καινούργια μορφή ολοκληρωτικού πολέμου των ημερών μας. Αν μας υποχρεώνουν να ξεπουλάμε το νερό που πίνουμε, τη γη μας και τα πατρογονικά σπιτικά μας, είναι μόνο γιατί εμείς βρεθήκαμε εξαρτημένοι από τη «δόση» μας, έρμαια του θανατηφόρου εθισμού μας στην ταύτιση της ζωής με την κατανάλωση, της ποιότητας και της χαράς με την εγωκεντρική βουλιμία.

Η συλλογική μετάνοια δεν έρχεται ακαριαία, θέλει πολύ χρόνο: τη βραδύτητα της ωρίμασης ή της κυοφορίας. Κάποτε οι ίδιες οι ιστορικές συνθήκες επιταχύνουν τον ερχομό της, αλλά αυτό δεν συμβαίνει στην περίπτωσή μας, σήμερα. Δοκιμάσαμε στη διαχείριση της εξουσίας όλα τα κόμματα του κοινοβουλίου (πλην των καθαρώς ψυχοπαθολογικών μορφωμάτων) και δείχνει να πείσθηκε η ελλαδική κοινωνία ότι ολόκληρο το πολιτικό προσωπικό του σημερινού προσκηνίου είναι τεκμηριωμένα ανεπαρκές για να διεξαγάγει τον φρικιαστικό πόλεμο που μας εξουθενώνει. Αυτό είναι, σίγουρα, ένα βήμα ωριμότητας.

Αλλά ελάχιστο βήμα, ανεπαρκές. Διότι, οι πολλοί περιμένουμε έναν άλλον ηγέτη, ταλαντούχο, ιδιοφυή και ενάρετο, που θα μας εξασφαλίσει τη «δόση» μας καταναλωτικού ηδονισμού – τα όσα δεν κατάφεραν να μας σιγουρέψουν καραμανλικοί, παπανδρεϊκοί, αριστεροί ριζοσπάστες.

Ακόμα δεν ωρίμασε η βεβαιότητα ότι από τον σημερινό φρικώδη παγκόσμιο πόλεμο θα διασωθούμε, μόνο με ηγεσία που θα ξαναστήσει στη χώρα εξυπαρχής σχολειά, εξυπαρχής πανεπιστήμια, άμεσου κοινωνικού (ποιοτικού) ελέγχου ΜΜΕ. Θα στήσει εξυπαρχής λειτουργίες απονομής δικαιοσύνης και σωφρονισμού, ριζικά καινούργιους όρους συνδικαλισμού, άλλης λογικής Δημόσια Διοίκηση, επιστροφή σε συνεπή αποκέντρωση και αυτοδιοίκηση. Θα αφυπνίσει την τόλμη της προσωπικής δημιουργίας, θα αναστήσει τη χαρά της κοινωνίας των σχέσεων, ενάντια στον πρωτογονισμό του ατομοκεντρισμού.

Να ωριμάσει η επίγνωση του τι ζητάμε.



Έντυπη: Η Καθημερινή
Palmografos.com - Σε πόλεμο ολοκληρωτικό απαράσκευοι - Του Χρήστου Γιανναρά 


ArchOikos____________








Νομοθετικό Έργο (και διαβούλευση)
Ελληνική Βουλή




Ευρωπαϊκή Ένωση &
Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο






Υπό-δομές... έρχεται η ανάπτυξη;!

**Τουλάχιστον ας ξέρουμε! _____________(feeds από ypodomes.com)





Προσφορές δωρεάν (1 έτος) σε software και games που κανονικά θα πληρώνατε!!!