Από το Νότοςpress ήρθε στον "τοίχο" μου στο FB μια ανάρτηση που αφορούσε "το τέλος των περιπτέρων"...
Σε μια μικρή πόλη, ή σε μια συνεκτική γειτονιά μιας μεγαλούπολης - όπως είναι κάποια ξεχασμένα κομμάτια του κέντρου της Αθήνας - γίνεται πιο αισθητό το "τέλος των περιπτέρων".
Μια ακόμη επιτυχημένη ενέργεια - κι αυτή - καθαρά και αποκλειστικά μνημονιακή που χτυπάει την... ανεργία (??!!).
'Η - για να είμαστε ρεαλιστές - απλά και ξεκάθαρα μια χαρακτηριστική απόδειξη ότι όλη κι όλη η πρεμούρα των εταίρων-δανειστών μας δεν ήταν κανένα χρέος (το οποίο όποιος θυμάται ξεκίνησε από έλλειμμα...) αλλά ήταν... "το μοντέλο"!
Και το μοντέλο είναι: "Τα αφεντικά να είναι όσο το δυνατόν πιο λίγα και οι υπάλληλοι ΟΛΟΙ οι άλλοι - υπαλληλοποίηση ή... θάνατος" και το ελληνικό πρότυπο "αφεντικό του εαυτού μου" είναι τρισάθλιο και βδελυρό σύμπτωμα υπανάπτυξης...
Έψαξα κι εγώ στα google-maps και βρήκα το street-view όπου το γκρεμισμένο, σήμερα, περίπτερο, φαίνεται ανθίζον και ακμάζον, ακόμη...
Ευτυχώς που υπάρχει και το GoogleEarth όπου θα μπορούμε να ψηλαφίζουμε αύριο την ευτυχία... στα χωρικά αποτυπώματα της χθεσινής μας ευμάρειας και της τότε ανέφελης (εν πολλοίς) ελπίδας.