Το manifesto του απλού πολίτη…

Επειδή εδώ και κάποιους μήνες παίζονται τρελά παιχνίδια που μου αφήνουν την αίσθηση ότι δεν πάω καλά ή ότι τίποτα δεν πάει καλά, πήγα στον ψυχίατρο, του πλήρωσα 5 επισκέψεις μαζεμένες και του είπα τα ακόλουθα μαζεμένα… Μετά ο ψυχίατρος, χωρίς να πει κουβέντα άνοιξε το παράθυρο και πήδηξε.

Πήδηξε χωρίς να μου δώσει διάγνωση (βλέπετε είχε προπληρωθεί το καθίκι…) και εγώ αποφάσισα να ζητήσω διάγνωση από όπου μπορώ… όχι τίποτα άλλο, αλλά για να κάνω απόσβεση. Είστε λοιπόν στη λίστα όσων θα με υποστούν…

Κλείστε τα παράθυρα και ακούστε!

Γεννήθηκα το εθνοσωτήριο έτος του ΄69 (εθνοσωτήριο λόγω Woodstock…). Εξ ορισμού θα πρέπει να είμαι λοιπόν οπαδός της παγκοσμιοποίησης (ή μήπως κάτι άλλο εννοούσαν τότε… Να θυμηθείτε να το ρωτήσετε στο Γιωργάκη που στον κήπο του η μαμά Margaret τον αφήνει να καλλιεργεί κανναβούρι… και άλλα soft…).

Όταν ήμουνα μικρούλης ο μπαμπάς και η μαμά δούλευαν και μια φορά το χρόνο πλήρωναν εφορία. Αυτό το θυμάμαι καλά γιατί ο μπαμπάς δεν πήγε ποτέ σε λογιστή! Ο μπαμπάς έλεγχε τα πάντα μόνος του και δεν άφησε ποτέ του ούτε μια δραχμή εκκρεμότητα…

Ο μπαμπάς και η μαμά –όπως οι περισσότεροι τότε- μάζευαν λεφτά για «σπίτι».

Ο μπαμπάς και η μαμά –όπως οι περισσότεροι τότε- έχτιζαν το σπίτι λίγο-λίγο ανάλογα με τις ανάγκες και τις δυνατότητες και δεν πήραν πότε δάνειο από Τράπεζα.

Ωστόσο τον μπαμπά μου και την μαμά μου τους αγαπούσαν οι Τράπεζες και χαίρονταν όποτε τις επισκέπτονταν για να ενημερώνουν τα βιβλιάρια που μάζευαν λεφτά για το σπίτι και για τα παιδιά τους…

Οι γονείς μου δεν πήγαν ταξίδια μεγάλα και δεν αλλάξανε 10 αυτοκίνητα.

Στην αρχή ήταν ΝΔ και Καραμανλής… Ήρθε η ΕΟΚ και…

…μετά –το ’81- ήρθε το ΠΑΣΟΚ και ο Ανδρέας.

Ο μπαμπάς δεν άλλαζε, άλλαζε όμως ο κόσμος. Ο μπαμπάς έβλεπε να βγάζουν λεφτά και να κινούν χρήμα άνθρωποι που δεν τους είχε δει ποτέ ξανά εκεί έξω –το εκεί έξω μη με ρωτάτε πιο είναι γιατί ήμουν μικρός. Ο μπαμπάς έβλεπε λεφτά να έρχονται σωρηδόν σαν επιδοτήσεις στον αγροτικό τομέα και σαν δάνεια του δημοσίου. Εμείς λεφτά δεν βλέπαμε αλλά ο μπαμπάς έλεγε ότι αυτά τα λεφτά και κακώς έρχονται και λάθος χρησιμοποιούνται…

Αλλά κάποιος φίλος και γείτονας τσακωνόταν με τον μπαμπά που ήταν, λέει, «συντηρητικός» και φίλος μιας κυρίας που το όνομά της ήταν Επάρατος η οποία ήταν πολύ κακιά και ένας άλλος κύριος –νομίζω ο Άγιος Ανδρέας- αφού, λέει, πάλεψε μαζί της στα μαρμαρένια αλώνια την εξουδετέρωσε και την έκλεισε μέσα σε ένα ντουλάπι που το ονόμασε «Το χρονοντούλαπο της Ιστορίας» και καθόταν εκεί και την φίλαγε μαζί με πολλούς φίλους του που κάνανε συνέχεια παρέα και λέγονταν «Λοιπές Δημοκρατικές Δυνάμεις» και όποτε αυτή η κακή γυναίκα διαμαρτυρόταν ή μάζευε τις δυνάμεις της για να βγει από το ντουλάπι, εκείνος, φώναζε τους φίλους του και μαζί κι έναν δρυΐδη που τον λέγανε Μένιο ή Κουτσο-Γιώργο κι έφτιαχνε ένα ειδικό μαγικό φίλτρο που το λέγανε «Εκλογικό Νόμο» και με το φίλτρο αυτό την καταχωνιάζανε ακόμη πιο μέσα στο ντουλάπι για να μάθει… Διότι όπως λέγανε, τότε, «δεν εδικαιούτο δια να ομιλεί» – όχι που ήθελε να βγει κι απ’ το ντουλάπι!

Έτσι ήταν τα πράγματα τότε που, λέει, ήταν η πρώτη φορά που στη χώρα μας λειτουργούσε η Δημοκρατία και ήταν οι άνθρωποι ελεύθεροι να λένε και να κάνουν ότι θέλουν. Και την εποχή εκείνη δεν το είχα καταλάβει, αλλά, τώρα ξέρω ότι η Δημοκρατία αποτελείται από τους ακόλουθους θεσμούς:

Ένα χρονοντούλαπο για να βάζουμε μέσα τους κακούς και μια καλή παρέα που φιλάνε το χρονοντούλαπο που πρέπει να μείνει κλειστό με τους κακούς μέσα πάση θυσία, δηλαδή με όποιο αναγκαίο μαγικό φίλτρο… μπορεί να υπερβαίνει τη λαϊκή ετυμηγορία.

Επίσης ξέρω ότι τη Δημοκρατία -αυτή τη συγκεκριμένη- (γιατί έχω ακούσει και κάτι άσχετα για κάποιες άλλες…) πρέπει να την υποστηρίζουμε με κάθε κόστος διότι αυτή εγγυάται την ελευθερία μας! Για το λόγο αυτό δεν διστάζουμε να πληρώσουμε κάθε κόστος για έναν επαγγελματικό «Δημοκρατικό Στρατό». Η Ελλάδα μας είχε μέσα στα χρόνια αυτά επιτύχει να έχει τον καλύτερο τέτοιο στρατό ταγμένο στις δημοκρατικές αξίες. Γιατί η Ελλάδα μας, η πατρίδα όλων μας, δεν μέτρησε ποτέ το χρήμα μπροστά στις αξίες και πέτυχε να εξασφαλίσει επαγγελματικά τάγματα ιπποτών που έγιναν γνωστά ως τα τάγματα του «Κύκλου των Συμφερόντων» και των «ΜΜΕ». Έτσι κακώς μας ένοιαζε το κόστος, εμάς στην οικογένειά μου που ήταν συντηρητική και που ποτέ δεν δανείστηκε από Τράπεζα αλλά για κάποιο ανεξήγητο λόγο οι Τράπεζες μας εκτιμούσαν…

Τα χρόνια πέρναγαν και τα λεφτά της ΕΟΚ και των δανείων πέρναγαν και πέρναγαν και πέρναγαν κι εμείς τα κοιτούσαμε που πέρναγαν και ο μπαμπάς όλο θύμωνε και ενώ ο κόσμος άλλαζε με τα ιπτάμενα αυτά χρήματα πάνω από τα κεφάλια μας που τα κινούσαν άνθρωποι που ο μπαμπάς δεν τους είχε δει ποτέ ξανά αλλά αυτοί όλο πλήθαιναν, ένα πράγμα μόνο δεν άλλαζε ποτέ:

Ο μπαμπάς και η μαμά όλο δούλευαν και δούλευαν και μια φορά το χρόνο πλήρωναν εφορία. Ο μπαμπάς έλεγχε τα πάντα μόνος του και δεν άφησε ποτέ του ούτε μια δραχμή σε εκκρεμότητα… Και η εφορία κάθε χρόνο έλεγε ότι ήμασταν πλουσιότεροι και χτύπαγε την δική μας πόρτα. Απαιτητικά και ετσιθελικά έγινε συνεταίρος του μπαμπά και της μαμάς σε ποσοστό που έφτανε το 40% στα ενοίκια των σπιτιών που στο μεταξύ είχε φτιάξει ο μπαμπάς με την μαμά επειδή όλο δούλευαν και δούλευαν. Η εφορία, τότε, δεν ξέρω γιατί και θέλω να μου το εξηγήσετε, δεν έβλεπε τα ιπτάμενα λεφτά και αυτούς που τα διακινούσαν και ποτέ δεν τους ζήτησε να γίνουν συνέταιροί της κι αυτοί…

Ωστόσο, για να μην τα πολυλογώ, με την εφορία γίναμε συνέταιροι με μια σύμβαση πολύ καλή που έλεγε περίπου τα εξής: Όλα τα περιουσιακά στοιχεία, όλη η εργασία, η διαχείριση και τα ρίσκα, το όποιο επενδυτικό κόστος, τα έξοδα και οι ζημιές, οι ασφάλειες, το άγχος, που απάρτιζαν κάθε πτυχή της ζωής μας θα ήταν δικά μας και για τον λόγο τούτο, η εφορία, γενναιόδωρα αναγνώριζε ότι θα συμμετείχε μόνο στο 40% των εσόδων μας χωρίς καμία άλλη ανάμιξη στη ζωή μας. Αυτή η σύμβαση προσδιόριζε τα όρια της Ελευθερίας μας στην πραγματική Δημοκρατία που βιώναμε. Και εις αντάλλαγμα εισπράτταμε την εγγύηση της ασφάλειας και της υγείας μας, πρώτιστα και όλες τις άλλες εξασφαλίσεις που παρέχουν τα σύγχρονα κράτη στους πολίτες τους (θα παρέθετα παραδείγματα αλλά δεν μου έρχεται κάτι συγκεκριμένο…).

Και η ζωή συνεχιζόταν με Δημοκρατία και με Ελευθερία, αξίες που τις βιώνω όπως σας τις περιγράφω παραπάνω, από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου να αρχίζει να καταλαβαίνει τον κόσμο μέχρι σήμερα – ενώ ανδρώθηκα μέσα σ’ αυτό το κλίμα!

Τα χρόνια περνούσαν κι ο μπαμπάς με τη μαμά μεταβίβαζαν τα περιουσιακά τους στοιχεία σε εμάς τα παιδιά τους για να επιτύχουν μια κάποια μείωση της φορολογικής κλίμακας και για να μας εξασφαλίσουν.

Τα ιπτάμενα λεφτά, περνούσαν τώρα, πάνω από τα κεφάλια μας με μορφή ενισχύσεων και επιδοτήσεων, πακέτων στήριξης, διαρθρωτικών προγραμμάτων, δράσεων του αναπτυξιακού νόμου κλπ.

Ο μπαμπάς πέθανε αλλά για κάποιο λόγο δεν εισέπραξε πριν πεθάνει όσα προβλέπονταν από τις εγγυήσεις για υπηρεσίες υψηλού επιπέδου στην ασφάλεια και την υγεία που θα του προσφέρονταν την στιγμή της ανάγκης, παρά το γεγονός ότι, μια ζωή τίμησε το συνεταιρισμό του με την εφορία…

Πέρσι μάλιστα τέσσερα χρόνια μετά το θάνατό του και με τις δηλώσεις περί αποδοχής κληρονομίας όλες περατωμένες και τους φόρους όλους πληρωμένους, η εφορία… τι συγκινητικό… θυμήθηκε τον παλιό της συνεταίρο και του έστειλε το εκκαθαριστικό του ΕΤΑΚ (ακίνητης περιουσίας) για περιουσιακά στοιχεία για τα οποία -η εφορία- είχε στείλει τα αντίστοιχα ΕΤΑΚ και στους κληρονόμους του… Βέβαια βλέποντάς το φιλοσοφικά ίσως μετά το χωρισμό της ψυχής από το σώμα ενδεχομένως το δεύτερο να αξιολογείται ως ακίνητη περιουσία του φορολογουμένου και είναι γνωστό ότι η εφορία στην χώρα μας ρέπει προς φιλοσοφικές αναζητήσεις… αφού τα γήινα, τα πεζά και πρακτικά του οικονομικού πεδίου καταφανώς δεν αποτελούν το φόρτε της…

Εγώ παντρεύτηκα. Με τη γυναίκα μου έχουμε τρία παιδιά. Τις χαρές τους και τις ανάγκες τους. Η σύμβαση συνεταιρισμού μου ωστόσο με την εφορία είναι η ίδια με αυτή του μπαμπά… με μια μικρή διαφορά. Επειδή η συνεταίρος μας δεν ξέρω πώς τα πάει με τις εγγυήσεις της περί ασφάλειας και υγείας, εγώ και η γυναίκα μου πληρώνουμε καλού-κακού και ιδιωτικές ασφάλειες. Αυτό βέβαια δεν αφορά ολωσδιόλου τη συνεταίρο μας, εφορία, αφού η σύμβαση λέει: Όλα τα περιουσιακά στοιχεία, όλη η εργασία, η διαχείριση και τα ρίσκα, το όποιο επενδυτικό κόστος, τα έξοδα και οι ζημιές, οι ασφάλειες, το άγχος, που απαρτίζουν κάθε πτυχή της ζωής μας θα είναι δικά μας και για τον λόγο τούτο, η εφορία, γενναιόδωρα αναγνωρίζει ότι θα συμμετέχει μόνο στο 40% των εσόδων μας χωρίς καμία άλλη ανάμιξη στη ζωή μας. Αυτή η σύμβαση προσδιορίζει τα όρια της Ελευθερίας μας στην πραγματική Δημοκρατία που βιώνουμε!

Στα χρόνια που πέρασαν ο κόσμος δεν άλλαζε –όπως στην εποχή της ακμής του μπαμπά- άλλαζαν μόνο οι Κυβερνήσεις. Το εδραιωμένο μοντέλο Δημοκρατίας και Ελευθεριών παρέμεινε μετά το ’81 το ίδιο και για να μην το κάνω copy-paste και σας σπάσω τα νεύρα καλό είναι να πάτε πίσω και να το ξαναδιαβάσετε μόνοι σας… Απλά ο κακός δεν είναι πάντα μια κυρία που την λένε «Επάρατο» και η «προαγωγή» της Δημοκρατίας αξιοποιεί άλλα διλλήματα από αυτό του κινδύνου εξόδου από το «Χρονοντούλαπο της Ιστορίας». Οι «προαγωγοί» ωστόσο της Δημοκρατίας έχουν καλά εδραιωθεί, θεσμοποιηθεί ή θεοποιηθεί και παραμένουν οι ίδιοι, ανεξαρτήτως… κόμματος, καναλιού, μεγαλο-επιχείρησης ή συντεχνίας!

Όλα αυτά μέχρι πριν λίγους μήνες διαμόρφωναν έναν αβίωτο και αποπνικτικό κόσμο με ένα μοναδικό προσόν… τη σταθερότητα. Ανταλλάξαμε τη Δημοκρατία και την Ελευθερία μας με την πιο ζοφερή εκδοχή Ασφάλειας που μπορούσε να φανταστεί ανθρώπινο μυαλό κι αυτό γιατί κατά βάθος ακόμη και αυτή μας την αμφισβητούσαν, όχι οι θεσμοί αλλά η αφερεγγυότητα των προσώπων που τους υπηρετούσαν... Ασφάλεια όχι στη βάση εγγυήσεων τις οποίες δεν ήμασταν -λόγω του «γνώθεις αυτόν»- διατεθειμένοι να αποδεχθούμε και να πιστέψουμε αλλά, ασφάλεια της «σταθερότητας», ασφάλεια της «στασιμότητας», της «απραξίας» και της «αποτελμάτωσης». Γιατί χρόνια τώρα γνωρίζουμε βαθιά μέσα μας κι ας μην το παραδεχόμαστε ούτε στον εαυτό μας ότι δεν έχουμε ηγέτες να χαράξουν στόχους και δεν έχουμε εθνικούς στόχους και προοπτική.

Από το ’81 μέχρι τώρα δεν υπάρχει σχέδιο ανάπτυξης. Δεν γνωρίζουμε γιατί πάρθηκαν τα λεφτά που πάρθηκαν και αν σωστά πάρθηκαν αυτά. Η επίσημη πολιτική της χώρας ήταν να εισπράττει χρήματα, να βουλώνει πέντε τρύπες και να ανοίγει άλλες δέκα.

Τραγικότερο δε όλων είναι ότι αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι που άσκησαν αυτές τις πολιτικές για τόσα χρόνια, αυτοί τώρα έρχονται να επιμερίσουν ευθύνες και να λύσουν το πρόβλημα της κατεστραμμένης -εδώ και χρόνια, αλλά επισήμως μόνο εδώ και λίγους μήνες- εθνικής μας οικονομίας. Εμφανίζονται ως ειδήμονες οι ίδιοι πολιτικοί, τα ίδια κανάλια, οι ίδιοι δημοσιογράφοι, τα ίδια συμφέροντα…

• Όσοι έβλεπαν να χρηματοδοτούνται αλλαγές καλλιεργειών που ποτέ δεν έγιναν!
• Όσοι έβλεπαν ότι δεν έπρεπε να αποδεχθούν αλλαγές καλλιεργειών και το έκαναν μόνο και μόνο για την είσπραξη χρηματοδοτήσεων!
• Όσοι έβλεπαν την υπερανάπτυξη των μεσαζόντων στα αγροτικά προϊόντα και δεν τους σταμάτησαν!
• Όσοι δεν χάραξαν πολιτική και στρατηγικές για έναν υγιή τριτογενή τομέα αλλά επέλεξαν τη νωθρότητα και την αδιαφορία ενισχύοντας έναν εσωστρεφή, θνησιγενή, τριτογενή υδροκεφαλισμό, μόνο και μόνο για την είσπραξη των χρηματοδοτήσεων και γέμισαν την αγορά μικρομάγαζα της κουβαρίστρας, του καλσόν, του νυχιού και του minimarket που πύκνωσαν τόσο ώστε να έχουν πλέον μόνους πελάτες, ο ένας – τον άλλο και παραγωγικότητα μηδέν, οδηγώντας προγραμματισμένα έναν ολόκληρο κόσμο στην αποτυχία, στην ανεργία, στην ανέχεια, στο δανεισμό και την καταστροφή.
• Όσοι άφησαν να συρρικνωθεί ο παραγωγικός τομέας της χώρας και δεν χάραξαν πολιτικές ανάπτυξης νέων τομέων και προώθησης των προϊόντων μας.
• Όσοι κατ’ επιλογή και με εμμονή δεν στήριξαν την παραγωγή στη χώρα, αντιμετωπίζοντάς την μέχρι και ως εχθρό του έθνους ανήκουσα σε αφεντικά, εκμεταλλευτές της εργασίας.
• Όσοι ουδέποτε θεώρησαν δική τους υποχρέωση την συνεχή αναζήτηση ευκαιριών και νέων αγορών.
• Όσοι ανεξέλεγκτα προώθησαν τουριστικά και αγροτουριστικά προγράμματα σε απολύτως μη βιώσιμες εκδοχές τους, στο πουθενά και χωρίς να τα συνδέουν και στηρίζουν με περαιτέρω υποδομές και ευρύτερη ανάπτυξη μιας οργανωμένης τοπικής δράσης.
• Όσοι άφησαν τα spread δανεισμού/χορηγήσεων των Ελληνικών Τραπεζών προς τους Έλληνες πολίτες να διαμορφώνονται με διαφορές του 15% -αλλά στενοχωριούνται για τα spread των ελληνικών ομολόγων σε σχέση με τα Γερμανικά…- και έχουν μετατρέψει τις Ελληνικές Τράπεζες σε επίσημους αδειοδοτημένους τοκογλύφους.
• Όσοι αποδιάρθρωσαν τη δομή της ελληνικής κοινωνίας και κατέστρεψαν τις συναλλακτικές αξίες μετατρέποντάς την σε κοινωνία δύο ταχυτήτων: των τσακαλιών της αρπακτής και των μονίμως χρεωμένων οφειλετών, απαξιώνοντας τη σημασία της ανθρώπινης προσπάθειας, του κόπου, της εργασίας και του έντιμου χρήματος.

Πολιτικές με μόνο χαρακτηριστικό την ελάσσονα προσπάθεια και με κριτήριο επιτυχίας την επίτευξη της μετάθεσης του «μοιραίου» στους επόμενους…

Έρχονται λοιπόν τώρα όλοι αυτοί και σου λένε: «Όλοι θα πληρώσουμε»… Και συνεχίζουν ακόμη παραπέρα: «Γιατί όλοι ευθυνόμαστε» και… Επίκληση αιτιολόγησης, θαύμα διανοίας (…τα κλείσατε ελπίζω καλά τα παράθυρα… μείνετε μακριά και διαβάστε με δική σας ευθύνη…): «Όλοι δανειστήκαμε, όχι μόνο το κράτος αλλά και τα νοικοκυριά και γίναμε υπερκαταναλωτικοί».

Αυτά τα λένε οι γλίσχροι Νο1 «πολιτικοί», στους γλίσχρους Νο2 «δημοσιογράφους» οι οποίοι έχουν κάνει ομαδική λοβοτομή (γιατί τους την πλήρωσαν τα αφεντικά τους και ομαδικά τους ερχόταν οικονομικότερα) ώστε να ακούν τέτοιες π…π…ριές και να μην αντιδρούν!

Και κανείς προφανώς ηλίθιος, όπως εγώ, δεν βρίσκεται που να έχει την απαράδεκτα ηλίθια ερώτηση να κάνει:

- Αν ένα νοικοκυριό είναι χρεωμένο λόγω δανεισμού και υπερκαταναλωτισμού θα έρθει το χρέος του να το μοιραστεί το κράτος;! Θα επιβαρύνει το χρέος του νοικοκυριού καθ’ οιονδήποτε τρόπο το χρέος του κράτους;!

- Το χρέος του νοικοκυριού που τόσα χρόνια εντέχνως υποδαύλιζαν οι γλίσχροι Νο1 και αφήνανε τις Τράπεζες να το διαμορφώσουν, δεν έγινε πάνω στη βάση αγαθών που αποκτήθηκαν και άρα συμμετείχε στο να γίνεται μεγαλύτερος τζίρος στην αγορά και να στηρίζονται οι επιχειρήσεις και η οικονομία;! Κατά την έννοια αυτή το χρέος του κάθε νοικοκυριού δεν σχετίζεται παρά μόνο με τους θετικούς δείκτες ανάπτυξης της οικονομίας (παρότι σε βάθος χρόνου μπορεί να οδηγήσει σε κόπωση);! Υπάρχει λοιπόν οποιαδήποτε σχέση του χρέους του νοικοκυριού με το εθνικό (ή καλύτερα κρατικό) χρέος;!

Όχι, δεν υπάρχει! Ούτε η ενοχή για την δημιουργία του χρέους του νοικοκυριού μπορεί να αξιοποιηθεί πολιτικά για τον επιμερισμό των ευθυνών για την δημιουργία του χρέους του κράτους!!!

Ειλικρινά παρακαλώ πείτε μου αν στο συλλογισμό αυτό έχω λάθος γιατί θα φτάσουμε να… «…πηδηχτούμε από το παράθυρο, κύριε Λεβέντη μου»!

Για να μην προσθέσω ότι αν εγώ δε χρωστάω ως νοικοκυριό τίποτα –και γι αυτό με αγαπούν οι Τράπεζες και η εφορία- μπορώ παρακαλώ να μείνω έξω από την κρίση;;!!!

Πληρώνω εφορία από 18 χρονών με συντελεστή μέχρι και 40% ή και παραπάνω αν αθροίσουμε έμμεσους φόρους. Αν μάλιστα υπολογίσουμε επί καθαρών (αφαιρώντας τα έξοδα της οικογένειας και τις όποιες ζημιές σε ετήσια βάση… έκτακτα θέματα υγείας, δόντια, γυαλιά, έκτακτα αυτοκινήτου… κλπ,κλπ…) τότε η εφορία φτάνει… το 80%; Φαίνεται εξωπραγματικό; Δεν είναι… Μια 5μελής οικογένεια είναι μια επιχείρηση σε πλήρη λειτουργία που δεν δικαιούται να αντιμετωπισθεί ως τέτοια από την εφορία! Δεν φορολογείται ποτέ στα καθαρά έσοδα (αφαιρουμένων των εξόδων) αλλά στο μεικτό εισόδημα! Δεν στηρίχθηκε ποτέ και από κανέναν! Με όλα τούτα καθαρίζουμε –με τη βοήθεια του Θεού που κρατά τις αναποδιές της ζωής υπό έλεγχο- προς το παρόν χωρίς χρέη τη κάθε μας χρονιά. Να μείνει και κάτι στην άκρη; Ας πούμε το 20% του καθαρού εισοδήματος (αυτό που έμεινε από την εφορία) ή αλλιώς το 10% στα μεικτά… Πού καταλήγουμε με απλά μαθηματικά; Αυτά τα μπακαλίστικα που ήξερε κι ο μπαμπάς μου που δεν πήγε στο Harvard αλλά δεν χρώσταγε ποτέ σε Τράπεζες και ωστόσο οι Τράπεζες τον εκτιμούσαν… Γιατί σας ταλαιπωρώ με όλα αυτά; Για το απλό και αβίαστο συμπέρασμα ότι με την πιο Σπαρτιάτικη και ορθολογική διαχείριση ένα μέσο ελληνικό νοικοκυριό με μέτρια κι όχι χαμηλά εισοδήματα καθαρίζει στην καλύτερη περίπτωση τη χρονιά με ένα 10% του εισοδήματός του στην άκρη. Χρειάζεται δηλαδή δέκα συναπτά έτη –καλές χρονιές χωρίς απρόοπτα- για να βάλει στην άκρη το εισόδημα ενός έτους η αγοραστική δύναμη του οποίου δεν είναι και κάτι το εντυπωσιακό!!! Αυτή είναι η εικόνα της μέσης ελληνικής οικογένειας με κάποια εισοδήματα!!! Από αυτή την πεθαμένη οικονομική δυναμική, παραγμένη από την αήθη πρακτική αρμέγματος δεκαετιών, περιμένουν οι ιθύνοντες -γλίσχροι Νο1 πολιτικοί, γλίσχροι Νο2 δημοσιογράφοι και οικονομικοί συντάκτες, γλίσχροι Νο3 κύκλοι συμφερόντων, γλίσχροι Νο4, Νο5, Νο6…- να προκύψει ΑΝΑΠΤΥΞΗ!!!

Την ίδια στιγμή υπάρχουν επιδόματα που αντιστοιχούν σε ύψος μισθού και άρα αφήνουν σε κάποιους περίπου ένα ετήσιο εισόδημα ανά χρόνο στην άκρη ανέπαφο ή περίπου ανέπαφο!!!

Την ίδια στιγμή υπάρχουν 15οι και 16οι μισθοί!!!

Την ίδια στιγμή υπάρχουν εισοδήματα και βουλευτικές αποζημιώσεις μαζί με τις αποζημιώσεις συμβούλων και παρατρεχάμενων και αποσπασμένων στα βουλευτικά ή κομματικά γραφεία!!! Γιατί αυτούς τους ανθρώπους που μας κατέστρεψαν τους πληρώναμε για να στήνουν επί δεκαετίες μηχανισμούς συναλλαγής και συστήματα αυτοπροστασίας με απίστευτα στεγανά και τρελά απυρόβλητα (ασυλίες, παραγραφές κ.α. …)!!! Τους πληρώναμε, τους πληρώνουμε και ασύστολα επιμένουν ότι πρέπει να τους πληρώνουμε… Κλαίγονται σαν τις χήρες ότι έχουν έξοδα και δεν βγαίνουνε… και βρέθηκε μόνο ένας Πρόεδρος της Δημοκρατίας που αντί να πει «πάρτε τα όλα – ότι έχω και δεν έχω – κι άλλα τόσα…», δειλά – δειλά εκστόμισε ότι παρακαλεί να συνεισφέρει και η Προεδρία σε ότι της αναλογεί… Απ’ όσο ξέρω από την εποχή του Μεσαίωνα και μέχρι προσφάτως ακόμη και οι μονάρχες όταν η χώρα τους χρώσταγε και βρισκόταν σε δυσχέρεια ήταν οι πρώτοι που παραδειγματικά εκποιούσαν τεράστιες βασιλικές περιουσίες και αποποιούνταν εισοδήματα υπέρ της χώρας τους… Οι μονάρχες ναι, αλλά – προς Θεού- όχι και οι Πρόεδροι της Δημοκρατίας… τι είναι αυτά τώρα!!! Μήπως ο γράφων υποκινείται από φιλοβασιλικούς κύκλους; Αυτά θα πετάγονταν σαν μαϊντανοί να πουν, οι γλίσχροι Νο1 πολιτικοί και οι Νο2, Νο3, … Καμία σχέση… Απλά ψάχνω για λίγη τσίπα… και φέρνω τα αρνητικά παραδείγματα για να καταλάβουμε ότι είμαστε χειρότερα, πολύ χειρότερα κι από αυτά. Η Δημοκρατία μας και η Ελευθερία μας όπως θεμελιώθηκαν στην συνείδησή μας από το ’81 και μετά…

Κι ενώ όλοι αυτοί υπάρχουν… είναι δίκαιο, λέει, να συνεισφέρουμε στη «εθνική συμφορά» που μας «έτυχε» όλοι «αναλογικά» γιατί όλοι «ευθυνόμαστε» και υπάρχει, λέει, «κοινωνική συναίνεση» σ’ αυτό. Που και ποιος τη μέτρησε;;!!! Επειδή όλα τα ΜΜΕ αναπαράγουν εδώ και τρεις μήνες το ίδιο «τροπάριο»;;; Τα ΜΜΕ είναι η εικόνα της κοινωνίας μας γιατί μια «εικονική πραγματικότητα» μας αφήνουν να ζούμε!!!

Από τα 18 μου μέχρι τα 41 μου, πληρώνω 23 χρόνια φόρους. Συνολικά λοιπόν έχω αγοράσει στο κομμάτι της Ελλάδας που μου αναλογεί τουλάχιστον άλλο ένα ίσο κομμάτι Ελλάδας μία ή δύο φορές μέχρι τώρα. Χωρίς βοήθεια, χωρίς στήριξη, χωρίς ανάπτυξη!

Οι θρασύδειλοι και γλίσχροι άνθρωποι που κυβερνούν τη χώρα μου (εννοώ και τους 300 και πολλούς παραπάνω, όλους όσους επένδυσαν στο πολιτικό αυτό σύστημα) έρχονται να μου πουν ότι 23 χρόνια φορτίων και βαρών που έφερα σε πέρας, με τη βοήθεια του Θεού και την πρόνοια των γονέων μου, έχουν εξανεμισθεί κι ότι χρωστάω άλλα τόσα και τόσα και τόσα…

Κατέστρεψαν τη γενιά μου και την επόμενη και δείχνουν ο ένας τον άλλο με το δάκτυλο ξέροντας πως δεν θα την πληρώσει κανείς!

Ειλικρινά θα μπορούσε να παρακαλέσει κανείς να μην τελειώσει ποτέ, μα ποτέ, μα ποτέ, αυτή «η επιτήρηση»! Σε τι να με ενοχλεί «η επιτήρηση» όταν τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μου, τα οποία ο κύριος Γιωργάκης «κλαίγεται» ότι τα έχουμε απολέσει, τα είχαν μέχρι σήμερα και τα «νέμονταν» οι επαγγελματίες αργόσχολοι, τεμπέληδες και καθ’ έξη προδοτικοί διαχειριστές του πολιτικού με την ευρύτερη έννοια συστήματός μας –με την άδεια μας, θα πουν βέβαια, μέσω εκλογών- η οποία ωστόσο εξασφαλιζόταν στα πλαίσια μιας «εικονικής πραγματικότητας» που ήταν το μόνο που τα εγκαθιδρυμένα στεγανά επέτρεπαν. Με την άδειά μας που εξαγόταν από την κάλπη για να αξιοποιηθεί ως νομιμοποίηση της κάθε αυθαιρεσίας! Με την άδειά μας που διαπιστωμένα, εδώ και χρόνια, είναι η απελπισμένη προσπάθεια έκφρασης του «μη χείρον – βέλτιστον». Ποιός θα μου πει τις μονοπωλιακές λογικές του Ελληνικού «Καρτέλ» των πολιτικών κομμάτων ποιος θα τις πολεμήσει και ποια μέσα του παρέχει η Δημοκρατία μας;

Σε τι να με ενοχλεί «η επιτήρηση»… Αρκεί μόνο να μπορούσε να εξαφανίσει αυτούς που κατέστρεψαν τα πάντα!

Εγώ δεν έχω να χάσω τίποτα παραπάνω! Τη ζωή μια φορά τη ζει ο καθένας μας και τους κόπους -23 ή όσων ετών- στα σκουπίδια, φτάνει μια φορά μέσα σε μια ζωή να μας τους πετάξουν… Μετανάστης στον ίδιο μου τον τόπο, όπως μετανάστες ήταν και κάποιοι πριν από μένα, αλλά σε τόπους που τους σεβάστηκαν περισσότερο από ότι σεβάστηκε ο τόπος μας εμάς!

22/23-02-2010, Archoikos

…end of part one…

.................................................................

Υ.Γ.: Στην αρχή του κειμένου ανέφερα μια λίστα αυτών που θα με υποστούν με email...

Ευχαριστώ λοιπόν πολύ τους...

"ΑΔΙΑΒΡΟΧΟΥΣ"

p_liakos@otenet.gr

"ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟ - ΧΩΜΕΝΙΔΗ: ΠΡΩΙΝΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ"

proinesdiadromes@gmail.com

"ΛΑΖΟΠΟΥΛΟ - ALPHA"

altsantiri@alphatv.gr

... που ανέχθηκαν το email μου πριν τη δημοσίευση στο...

blog (το οποίο ακόμη το στρώνω και είναι υπό συνεχή... ανακατασκευή)