Ιεροτελεστία από σταυροκοπήματα, φιλί στο δαχτυλίδι ή στο κομπολόι, ύψωση των ματιών στον ουρανό, επίκληση των Θείων, νευρικά πέρα-δώθε και στριφογυρίσματα, σταύρωμα των χεριών σφιχτά μπροστά στο στήθος για να μη σπάσει η καρδιά από την αγωνία!!!
Ποιός τα προξένησε όλα αυτά;
Η Εθνική μας ομάδα στον παντοδύναμο θρύλο του ποδοσφαίρου, τον Diego Maradona!!!
Πολλά λεπτά αγωνίας... ακόμη και μετά το 76΄ για τον Diego... Αν μη τι άλλο, ακόμη κι αυτό δεν ήταν λίγο!!! Μόνο μετά το 2ο γκολ ηρέμησε και δεν έχουμε εκφράσεις απόγνωσης... Η αγωνία το αντιπάλου είναι μετρητής της ικανότητας των δικών σου παικτών και της αίσθησης κινδύνου που προκαλούν... Όταν αντίπαλος είναι ο Diego και η φετινή Αργεντινή τότε... δε χωράνε σχόλια!!!
Ευχαριστούμε Diego, για την ειλικρίνεια και τον αυθορμητισμό των εκφράσεών σου!!!
Το μονταρισμένο κλιπάκι είναι αφιερωμένο στους σκεπτικιστές και τους αμφισβητίες, επαγγελματίες γκρινιάρηδες!!!
Αφιερωμένο επίσης και στον Όθωνα (Όττο Ρεχχάγκελ) με ένα μεγάλο:
«Ευχαριστούμε για... όλα!!!»
…………………………………………
Αν, ας πούμε, μου έλεγαν πως πλάι στο σπίτι μου θα έρθει να κατοικίσει ένας νέος γείτονας γνωστός στο πανελλήνιο, προερχόμενος από χώρο προσφιλή στον απλό άνθρωπο και τα ΜΜΕ (δηλ. όχι από το χώρο της πυρηνικής φυσικής, ούτε από τον ακαδημαϊκό χώρο ή το χώρο της σοβαρής ποίησης ή σύνθεσης)… ποιος, λέτε, θα ευχόμουν να είναι (;;;)
Ο Παπανδρέου; Ο Καραμανλής; Ο Παπαντωνίου; Ο Αλογοσκούφης; Ο Σημίτης; Ο Κόκκαλης; Ο Βαρδινογιάννης; Ο Βγενόπουλος; Η Βίσση; Η Βανδή με τον Νικολαΐδη; Ο Μπάγιεβιτς; Ο Σάντος; Ο Όττο Ρεχχάγκελ;
Ειλικρινά από όλους τους παραπάνω μόνο τον τελευταίο θα ήθελα για γείτονα…
Δεν έχει να κάνει με τη δόξα, ούτε με τη λόξα μας…
Είναι όμως ο άνθρωπος που και πέρα από το «θαύμα» (που όντως συνέβη επί των ημερών του) κατάφερε τελικά να κρατήσει μια συνέχεια, οπωσδήποτε όχι εξίσου λαμπρή με το «θαύμα», αλλά, «αξιοπρεπή» στα πλαίσια της επαναφοράς μας στην πραγματικότητα στην «μετά-θαύμα» εποχή και εν τέλει, μια συνέχεια δίκαια, που μας ανταμείβει όσο πρέπει και μας τιμωρεί όσο πρέπει, για την διαχείριση τόσο του ελληνικού ποδοσφαίρου, γενικά, όσο και ειδικότερα, του εγχώριου δυναμικού μας σε ποδοσφαιριστές.
Είναι ένας Γερμανός, χωρίς ρατσιστική νοοτροπία, που ήξερε να διακρίνει την ποιότητα εκεί όπου ούτε εμείς δεν ρίχναμε το βλέμμα μας και γνώριζε πως να αντλεί την ποιότητα αυτή, και να την οργανώνει σωστά, φτιάχνοντας για πρώτη φορά κάτι μέχρι τις μέρες του ανήκουστο, ένα ενιαίο αποδοτικό «σύνολο», μια πραγματική «ομάδα» αποτελούμενη από «Έλληνες». Κανένας Έλληνας, ουδέποτε, είχε καταφέρει να δημιουργήσει συνεκτικό «σύνολο» από «Έλληνες»!
Ένας Γερμανός φίλος, να μας θυμίζει πως δεν υπάρχει μόνο Merkel, ούτε μόνο νοοτροπία Focus.de, ούτε μόνον τακτικές Siemens…
Ένας Γερμανός φίλος, που «πρόταξε» το οξύ πνεύμα, τη δημιουργικότητα και την ευρεία αντίληψη ως απάντηση σε όλα τα απίστευτα κλίσε και κόμπλεξ και στην ανασφάλεια λόγω περιορισμένων δυνατοτήτων και στην καταφυγή σε έτοιμες συνταγές εξ αρχής καταδικασμένες και χωρίς πνοή… (Αγκέλα)…
Ένας Γερμανός φίλος, που «διάβασε» σωστά την ψυχή και τη νοοτροπία των «κουτσών» (μέχρι τότε) Ελλήνων ποδοσφαιριστών, πετυχαίνοντας να «επικοινωνήσει» πραγματικά μαζί τους και να τους «ράψει» τα «πόδια» και τις «κλωτσιές» που τους έπρεπαν για να αναδείξει την πραγματική τους αξία, σε αντίθεση με όσους αναιτιολόγητα «ράβουν», τόσο άστοχα και ακαλαίσθητα, «χέρια», σε όποιο αρχαίο άγαλμα τους βρεθεί «πρόχειρο»… (Focus.de)…
Ένας Γερμανός φίλος, που «τίμησε» τόσο τις συμφωνίες του όσο και αυτή την εμπιστοσύνη που του δείχθηκε μέχρι την τελευταία γραμμή και «εργάσθηκε» για τα λεφτά που έβγαλε «τίμια» και «παρέδωσε έργο πολύ μεγαλύτερο από αυτό που η συμβατική του υποχρέωση επέβαλε»… (Siemens)…
Ένας Γερμανός φίλος, που θα ήθελα να τον είχα γείτονα γιατί μου εμπνέει εμπιστοσύνη.
Ένας Γερμανός φίλος, που θα στενοχωριόμουν αν μάθαινα πως μετά την «αλλαγή σελίδας» η ζωή δεν του τα φέρνει καλά!
Αν έτσι έχουν τα πράγματα, όχι μόνο για μένα, αλλά και για τους υπόλοιπους Έλληνες (από τον ενθουσιώδη τύπο μέχρι τον γκρινιάρη, δύσπιστο αμφισβητία) κι αν «κάνοντας ταμείο» (κατά τη προσφιλή, στα ΜΜΕ, ορολογία) για την περίοδο Ρεχχάγκελ, εν τέλει, το αποτέλεσμα βγαίνει απ’ όλους μας θετικό: γι’ άλλον περισσότερο και γι’ άλλον λιγότερο, τότε ο Όττο Ρεχχάγκελ είναι «φίλος» όλων των Ελλήνων κατά μία έννοια τελείως διαφορετική από αυτή του «φιλέλληνα». Δεν είναι ο «υποστηρικτής» των Ελλήνων από «ιδεολογία» ή «φιλοσοφία» όπως οι περισσότεροι «φιλέλληνες» που ξέρουμε, που μας τύγχαναν και τους αποδεχόμασταν (χωρίς απαραίτητα να συμφωνούμε με την ευρύτερη στάση τους, αλλά αξιοποιώντας τους στα πλαίσια μιας «ανάγκης» και μιας ιστορικής συγκυρίας). Ο Όττο Ρεχχάγκελ είναι ένας ξένος (μη Έλληνας) πρώην συνεργάτης μας, που εμείς «επιλέγουμε» να θέλουμε να τον κρατήσουμε ως «φίλο» μας (έξω και πέρα από την «ανάγκη» η οποία πλέον δεν υπάρχει). Είναι ένας άνθρωπος που τον έχουμε πλέον παραδεχθεί και αναγνωρίσει.
Κι αυτό τον κάνει λίγο «Έλληνα» τελικά…
Αν έτσι έχουν τα πράγματα καλό θα ήταν να παραμερίσουμε για μια στιγμή τη σύγχρονη νοοτροπία ψυχρού επαγγελματισμού στην οποία μας έχει εισάγει η «παγκοσμιοποίηση», όπου όταν οι συνεργασίες λήγουν και το ταμείο κλείνει χαιρετιόμαστε (ή ούτε καν αυτό), γυρίζουμε την πλάτη, πάμε γι’ άλλα και «δε σε ξέρω, δε με ξέρεις» και παραμερίζοντας αυτή τη νοοτροπία να κάνουμε ένα φθηνό δώρο στο «φίλο» μας Όττο Ρεχχάγκελ.
Θα πρότεινα λοιπόν έξω και πέρα από τις συμβατικές υποχρεώσεις της χώρας μας έναντι του κ. Ρεχχάγκελ τις οποίες έχει ή οφείλει να εκπληρώσει το κράτος ολοκληρώνοντας τη συνεργασία μαζί του, να μην σκεφτούμε ένα τεράστιο χρηματικό ποσό, ούτε ένα αμύθητης αξίας δώρο αλλά να αναζητηθεί ένα ακίνητο σε κατάλληλη τοποθεσία, για να προσφέρει στον «φίλο» Όττο μια κατοικία Ελληνική «με θέα Ελληνική» δική του, για να ξεκουράζει το βλέμμα του, τώρα στα 72 χρόνια του ή μετά, όποτε εκείνος επιλέξει.
Το κόστος θα μπορούσε να καλυφθεί εύκολα από τους ζάμπλουτους νην και τέως προέδρους των μεγαλο-ομάδων της σουπερλίγκας σαν μια χειρονομία αναγνώρισης της προσφοράς του Όττο αν μη τι άλλο στην προβολή του Ελληνικού ποδοσφαίρου διεθνώς (κάτι από το οποίο ωφελήθηκαν και ωφελούνται ιδιαιτέρως και οι ίδιοι).
Το κόστος θα μπορούσε να καλυφθεί εύκολα ακόμη και από εμάς τους πολίτες ώστε η κατοικία αυτή να γίνει πραγματικά ένα δώρο από τους απλούς Έλληνες στον Όττο, αρκεί να μπορούσε να δημιουργηθεί μια αξιοπρεπής κίνηση συλλογής του ποσού, διαφανής που ωστόσο να μην μοιάζει με «Οικονομικό Μαραθώνιο» με χαρακτηριστικά εράνου, αλλά μόνον, μια κίνηση έμπρακτης αναγνώρισης από τον απλό κόσμο του Όττο.
Αυτή η οικία θα έκανε έτσι τον Όττο Ρεχχάγκελ «γείτονα» όλων μας, όσο κοντά η μακριά κι αν βρίσκεται από το δικό μας σπίτι!
Στο διαταύτα λοιπόν…
Η ιδέα λίγο-πολύ είναι το δώρο μιας ελληνικής κατοικίας με ανοικτό ορίζοντα και γνήσια ελληνική θέα (στα υψώματα των Καλυβίων ως το Σούνιο, πάνω από τη θάλασσα, ή στο ύψωμα του ακρωτηρίου του Σχοινιά να βλέπει μέχρι την Εύβοια, ή στο Νέο Βουτσά, μέσα στο πράσινο και πάνω από τον κόλπο του Μαραθώνα και της Νέας Μάκρης, ή, ή, …, ή όπου ενδεχομένως ο ίδιος θα επέλεγε…). Η θέση έχει σημασία και η ποιότητα… η χλιδή είναι περιττή (και… μη γνήσιο ελληνικό χαρακτηριστικό αλλά μάλλον νεοελληνική εκτροπή…). Μια οικία για έναν άνθρωπο 72 ετών σήμερα, που ξεκίνησε από τις φτωχές εργατικές συνοικίες της μεταπολεμικής διαλυμένης Γερμανίας για να φτάσει σήμερα (είτε κλείνει είτε όχι έναν κύκλο ενεργού δράσης και ζωής) να μας αφήνει εμάς στη Ελλάδα περήφανους, με εκπληκτικές μνήμες και με χαρά και ικανοποίηση που πέρασε από τη χώρα μας.
Καλώ λοιπόν, όσους blogger ή αναγνώστες συμφωνούν με την ιδέα, να την διαδώσουν και προωθήσουν ώστε άμεσα να εκδηλωθεί το σχετικό ενδιαφέρον από το κατάλληλο «σχήμα» ή τον «φορέα» που θα κινήσει διαδικασίες για την υλοποίηση ενός τέτοιου εγχειρήματος με νόμιμα μέσα.
Ωστόσο, δράση θα πρέπει να ληφθεί άμεσα, οι τόνοι θα πρέπει να παραμείνουν χαμηλοί και η διαδικασία να μην εκφυλλισθεί σε κραυγαλέο «διαφημιστικό παζάρι» ή «έρανο»! Τα ΜΜΕ, για μια φορά ας προσέξουν κι ας μη γίνουμε κι εμείς «ανθρωποφάγοι», όπως ο συμπατριώτης του Ρεχχάγκελ που τον κράταγε με το «μαρκούτσι» στο χέρι, εκβιάζοντάς τον φορτικά για δηλώσεις στο βίντεο που ακολουθεί. Εμείς ας κάνουμε τη διαφορά κι ας αποδείξουμε ότι ξέρουμε να σεβόμαστε τον «άνθρωπο»!!! Αυτό ας είναι το δικό μας στοίχημα!
(Ευχαριστούμε το [Sportena.com] για το video!!!)
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Κόσμιος σχολιασμός είναι παραπάνω από ευπρόσδεκτος.