Την ίδια στιγμή που...
η κυβέρνηση "πηγαίνει αδιάβαστη" στους εταίρους για να την στείλουν πίσω με "σημείωμα για τον κηδεμόνα" που λέει "Την επόμενη φορά να έρθετε διαβασμένοι και με τις εργασίες σας έτοιμες και τότε θα μιλήσουμε ξανά για την ύλη" - περίπου αυτό έγινε... δηλαδή πολιτική επικοινωνία επιπέδου... δημοτικού και στη λογική του αδιάφορου, αδιάβαστου και κακού μαθητή... (άραγε γίνονται αυτά στην τύχη ή με πρόθεση για να προωθηθούν τελικά οι πλέον εχθρευόμενες τον λαό πολιτικές;),
την ίδια στιγμή που...
αποδεικνύεται περίτρανα ότι, τα 18 μέτρα του ο Σαμαράς τα είχε ετοιμάσει για την εσωτερική πολιτική αγορά με προεκλογικό φόντο χωρίς - ΠΡΟΦΑΝΩΣ - να έχει μπει καν στον κόπο να προετοιμάσει - ΩΣ ΟΦΕΙΛΕ, ΩΣ ΗΤΑΝ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙ !!! - όλα τα τεχνοκρατικά κείμενα και στοιχεία που να αποδεικνύουν την, πέραν πάσης αμφιβολίας, ΕΦΙΚΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ (!!!)...
την ίδια στιγμή...
υπάρχουν φωνές που επιχειρούν να διατυπώσουν εποικοδομητικές προτάσεις !!!
Την προηγούμενη εβδομάδα ο Ν. Χατζηνικολάου τόσο σε άρθρο του όσο και ραδιοφωνικά παρουσίασε την πρόταση του καθηγητή κ. Χρυσόγονου...
Πρόσφατα πάλι ο Ευάγγελος Μυτιληναίος μέσω του site reporter.gr παρουσίασε μια δική του πρόταση για τις δυνατότητες μείωσης του χρέους.
Αναδημοσιεύουμε εδώ όλες τις παραπάνω προσεγγίσεις που δείχνουν ότι, υπάρχουν σαφείς και ξεκάθαρες προτάσεις (είτε αυτές που παρουσιάζουμε, είτε άλλες), υπάρχει πεδίο δημιουργικής σκέψης και υπάρχουν, παρά τα τραγικά λάθη και καθυστερήσεις, ακόμη, τρόποι για να βρεθεί διέξοδος από την κρίση...
Αφτιά να ακούσουν και να αξιοποιήσουν τα δημιουργικά μυαλά της χώρας υπάρχουν;;;
::::::::::::::::::::
::::::::::::::::::::
Γράφει ο Νίκος Χατζηνικολάου
Αξιοποίηση, ναι. Εκποίηση; Οχι!
OΙ ΕΝΤΟΝΕΣ πιέσεις της τρόικας προς την ελληνική κυβέρνηση για ταχεία πρόοδο των αποκρατικοποιήσεων και γενικότερα για εκποίηση δημόσιας περιουσίας, σε μια περίοδο που οι αξίες στη χώρα μας βρίσκονται στο ναδίρ, προκαλούν εύλογα ανησυχία και προβληματισμό. Οι δανειστές μας βλέποντας τη φοροδοτική ικανότητα των Ελλήνων να εξαντλείται, αλλά και τα περιθώρια νέων περικοπών και μειώσεων στα εισοδήματά τους να στενεύουν απελπιστικά, προσπαθούν να εξασφαλίσουν έσοδα από τον έλεγχο των «ασημικών»του κράτους μας, τα οποία στις τρέχουσες εξευτελιστικές αποτιμήσεις τους «εγγυώνται» σημαντικές μελλοντικές υπεραξίες.
Η ΝΕΑ ελληνική κυβέρνηση, υπό τον Αντώνη Σαμαρά, καλείται να αποκρούσει τις πιέσεις αυτές και να λειτουργήσει με τον ψύχραιμο, διαφανή και αποτελεσματικό εκείνο τρόπο που θα εξασφαλίζει αφενός την καλύτερη δυνατή αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, προς όφελος της χώρας και των πολιτών της και αφετέρου τη διατήρηση υπό κρατικό έλεγχο των στρατηγικών τομέων οικονομικής δραστηριότητας, που συνδέονται άμεσα ή έμμεσα με την εθνική κυριαρχία. Είναι προφανές για παράδειγμα ότι η εκμίσθωση, έστω και μακροχρόνια, ορισμένων δραστηριοτήτων είναι σαφώς προτιμότερη από την οριστική εκποίηση υποδομών, εγκαταστάσεων ή δημόσιας γης.
ΚΑΝΕΙΣ δεν αντιλέγει στην αξιοποίηση της κρατικής περιουσίας. Και ελάχιστοι είναι αυτοί που δεν δέχονται ότι το κράτος είναι συνήθως κακός επιχειρηματίας. Υπάρχουν, όμως, έξυπνες ιδέες και έντιμες λύσεις που μπορούν να εξασφαλίσουν αυτό που εκ πρώτης όψεως μοιάζει ακατόρθωτο: και την πίττα –σχεδόν- ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο... Μια τέτοια πρόταση έστειλε στον πρωθυπουργό και στους αρχηγούς των άλλων δύο κομμάτων που μετέχουν στην κυβέρνηση ο διαπρεπής συνταγματολόγος, καθηγητής της Νομικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Κώστας Χρυσόγονος. Ιδού πώς τη συνοψίζει ο ίδιος:
«ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ πιέζεται από τους δανειστές του να προχωρήσει σε άμεση εκποίηση περιουσιακών του στοιχείων, η οποία λόγω του δυσμενούς μακροοικονομικού περιβάλλοντος (''συντεταγμένη χρεωκοπία'') και του περιορισμένου αγοραστικού ενδιαφέροντος θα καταλήξει σε λεηλασία του δημόσιου πλούτου. Για να αποφευχθεί αυτό, η ελληνική πλευρά θα μπορούσε να αντιπροτείνει ένα σύνθετο σχήμα, με άξονα το ΤΑΙΠΕΔ (Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του ελληνικού Δημοσίου), ως εξής:
Το Δημόσιο να εισφέρει στο ΤΑΙΠΕΔ ακίνητα αντικειμενικής αξίας και/ή μετοχές δημοσίων επιχειρήσεων λογιστικής αξίας συνολικού ύψους κατά προσέγγιση 50 δισ. ευρώ. Το μετοχικό κεφάλαιο του ΤΑΙΠΕΔ να διαιρεθεί σε 250 εκατ. προνομιούχες μετοχές άνευ ψήφου, αξίας 100 ευρώ η καθεμιά, και μία κοινή μετοχή. Η μοναδική κοινή μετοχή παραμένει στην κατοχή του Δημοσίου, ενώ οι προνομιούχες διατίθενται σε δημόσια εγγραφή με εισαγωγή κεφαλαίων από το εξωτερικό (για να μη θιγεί η ρευστότητα του εγχώριου τραπεζικού συστήματος). Το προϊόν της εγγραφής (25 δισ. ευρώ) θα χρησιμοποιηθεί αποκλειστικά για την αγορά ελληνικών ομολόγων στη δευτερογενή αγορά. Δεδομένου ότι σήμερα κυκλοφορούν (μετά το PSI+) ομόλογα ονομαστικής αξίας περίπου 100 δισ. ευρώ, τα οποία διαπραγματεύονται στο 15%-18% της ονομαστικής τους αξίας, το ποσό των 25 δισ. αρκεί για να υποβληθεί δημόσια προσφορά στην τιμή περίπου των 25 λεπτών ανά ευρώ, σημαντικά υψηλότερη από την τρέχουσα, και να επαναγορασθεί (και ακυρωθεί) χρέος σχεδόν 100 δισ. Οι προνομιούχες μετοχές του ΤΑΙΠΕΔ θα διακρίνονται σε δύο υποκατηγορίες. Στην πρώτη θα ενταχθούν όσοι επενδυτές επιθυμούν φορολογική ''αμνηστία'' για την προέλευση των κεφαλαίων τους που θα εισπράττουν χαμηλό μέρισμα, π.χ. 1%. Η εξαγγελία της μετοχοποίησης του ΤΑΙΠΕΔ θα συνοδευθεί από ένα μαζικό κύμα ασκήσεως διώξεων, καταλογισμού φόρων, προστίμων κ.λπ. σε όσο το δυνατόν περισσότερα πρόσωπα που εξήγαγαν κεφάλαια στο εξωτερικό χωρίς να δικαιολογείται το ''πόθεν έσχες'' από τις δηλώσεις φορολογίας εισοδήματος, προκειμένου να εξωθηθούν στην αγορά μετοχών. Στη δεύτερη από τις υποκατηγορίες προνομιούχων μετοχών θα συμπεριληφθούν όσοι επενδυτές δεν ενδιαφέρονται για φορολογική αμνηστία, προφανώς επειδή δικαιολογούν το ''πόθεν έσχες''. Αυτές θα αποφέρουν υψηλό ετήσιο μέρισμα, π.χ. 10% του καταβεβλημένου κεφαλαίου, που θα αποτελεί και το βασικό κίνητρο αγοράς των μετοχών. Για να διασφαλισθεί η καταβολή των μερισμάτων, το ελληνικό Δημόσιο θα εισφέρει στο ΤΑΙΠΕΔ κάποιο ποσοστό από τις εισπράξεις ενός συγκεκριμένου και αποδοτικού φόρου (π.χ. του ειδικού φόρου κατανάλωσης των πετρελαιοειδών). Ούτως ή άλλως, με ένα μέσο μέρισμα της τάξης του 5%-6%, το ποσό της ετήσια καταβολής δεν θα ξεπερνά το 1,5 δισ. ευρώ ή το μισό περίπου των τόκων που καταβάλλονται σήμερα για τα κρατικά ομόλογα των 100 δισ. ευρώ που θα ακυρωθούν. Τα περιουσιακά στοιχεία που θα έχουν εισφερθεί από το Δημόσιο στο ΤΑΙΠΕΔ θα εκποιούνται σταδιακά, όταν επιτυγχάνεται για το καθένα δίκαιη τιμή (κατ’ εκτίμηση της ελεγχόμενης από το ίδιο το Δημόσιο διοίκησης) και δεδομένου ότι στο μεταξύ με τη μείωση του δημόσιου χρέους θα έχει βελτιωθεί το μακροοικονομικό περιβάλλον. Με το τίμημα της εκποίησης θα γίνεται τμηματική επιστροφή κεφαλαίου στους προνομιούχους μετόχους, έως ότου εξοφληθούν για το σύνολο της ονομαστικής αξίας των μετοχών τους, οι οποίες τότε θα ακυρωθούν. Τα υπόλοιπα περιουσιακά στοιχεία (όσα δεν εκποιηθούν) επιστρέφονται στο ελληνικό Δημόσιο.
Με ένα παρόμοιο σχήμα θα μπορούσε να επιτευχθεί η άμεση βελτίωση της δημοσιονομικής εικόνας της χώρας χωρίς λεηλασία της δημόσιας περιουσίας».
Η πρόταση του καθηγητή Χρυσόγονου είναι εξαιρετική. Και δεν είναι η μόνη. Υπάρχουν και άλλες, εξίσου «έξυπνες» και αποτελεσματικές. Αρκεί οι κυβερνώντες να διαθέτουν τη στοιχειώδη εκείνη πολιτική βούληση και πυγμή που απαιτείται προκειμένου και να αξιοποιήσουμε την εθνική μας περιουσία, για να μειωθεί σημαντικά το δημόσιο χρέος, χωρίς να ληφθούν νέα επαχθή μέτρα λιτότητας, αλλά και να διασώσουμε την εθνική μας περιουσία, που είναι προφανές ότι... ορέγονται διακαώς οι δανειστές μας.
http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=blogitem&eid=18&id=159399
::::::::::::::::::::
Στα Μνημόνια ρητώς απαγορεύεται η επαναγορά κρατικού χρέους (ομολόγων) με χρήματα των πιστωτών μας (τα οποία πηγαίνουν για πληρωμή τοκοχρεολυσίων του Επίσημου Τομέα) και για τις γενικές ανάγκες του Δημοσίου (μισθοί, συντάξεις, προμηθευτές, κτλ).
Δεν ισχύει το ίδιο όμως για χρήματα που προέρχονται από πωλήσεις Δημόσιας Περιουσίας (ιδιωτικοποιήσεις), τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να αγοραστεί (υποτιμημένο) Δημόσιο Χρέος στη Δευτερογενή Αγορά.
Είναι αληθές ότι οι τιμές όλων των assets στην Ελλάδα είναι σοβαρά υποτιμημένες λόγω της κατάστασης. Είναι όμως επίσης αληθές, ότι και οι τιμές τον ομολόγων στη Δευτερογενή Αγορά είναι επίσης σφοδρά υποτιμημένες (15-20c το Ευρώ).
Εάν η Ελληνική Κυβέρνηση και το Υπουργείο Οικονομικών έπειθαν τον Έλληνα πολίτη, ότι πουλώντας (σε σημερινές τιμές) €20δις Ελληνικών assets και μπορούσαμε με τον τρόπο αυτό να ακυρώσουμε Χρέος €100δις, η ιδέα των ιδιωτικοποιήσεων θα είχε πολύ μεγαλύτερη κοινωνική υποστήριξη. Βεβαίως το εγχείρημα αυτό θα ήταν ιδιαίτερα δύσκολο (εν όψει και της ακύρωσης των €106δις ιδιωτικού χρέους που έχει προηγηθεί από το PSI). Θα πρέπει να ενεργοποιηθεί πολύ αποτελεσματικά ο ΟΔΔΗΧ και με την υποστήριξη της κυβέρνησης να «βρει» και να ακυρώσει €100δις Ελληνικού Χρέους.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, ότι οι Ευρωπαίοι (όχι το IMF), υπό αυτές τις συνθήκες, θα αποδέχονταν οπωσδήποτε τα €50δις της ανακεφαλαιοποίησης των Τραπεζών να κατευθυνθούν κατ’ ευθείαν στο Τραπεζικό Σύστημα και όχι μέσω του Δημόσιου Χρέους.
Τέλος σε ένα τέτοιο περιβάλλον συνολικής Ελληνικής «τακτοποίησης», νομίζω και η ECB θα αποδεχόταν το «κούρεμα» και των δικών της Ομολόγων, nominal value €40-45δις συνολικά.
Εν κατακλείδι, θα μπορούσε να ήταν δυνατόν, άμεσες ιδιωτικοποιήσεις €20δις να: 1) σβήσουν χρέος €100δις, 2) να «οδηγήσουν» τα €50δις του κόστους της Τραπεζικής Ανακεφαλαιοποίησης εκτός Δημοσίου Χρέους και 3) να αφαιρέσουν περίπου €25δις από το χρέος μέσω του κουρέματος (και) των Ομολόγων της ECB. Σύνολο μείωσης χρέους €175δις (με τίμημα πώληση κρατικής περιουσίας €20δις).
Εάν το καταφέρναμε αυτό, το Debt/GDP θα γινόταν από τα υγιέστερα στην Ευρώπη, θα βγαίναμε στις αγορές ήδη από το 2013 και με τα αναμενόμενα πρωτογενή πλεονάσματα του 2013 θα μπαίναμε σχετικά σύντομα σε φάση ανάπτυξης, μείωσης της ανεργίας (το σημαντικότερο) και ισότιμης συμμετοχής στα Ευρωπαϊκά πράγματα και όχι ως κράτος-παρίας.
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία,
Ευάγγελος Μυτιληναίος
http://www.reporter.gr/%CE%95%CE%B9%CE%B4%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82/%CE%9F%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1/item/204495-Ey-Mytilhnaios-Me-20-dis-apokratikopoihseis,-mporoyme-na-meiwsoyme-to-chreos-kata-175-dis
Γράφει ο Νίκος Χατζηνικολάου
Αξιοποίηση, ναι. Εκποίηση; Οχι!
OΙ ΕΝΤΟΝΕΣ πιέσεις της τρόικας προς την ελληνική κυβέρνηση για ταχεία πρόοδο των αποκρατικοποιήσεων και γενικότερα για εκποίηση δημόσιας περιουσίας, σε μια περίοδο που οι αξίες στη χώρα μας βρίσκονται στο ναδίρ, προκαλούν εύλογα ανησυχία και προβληματισμό. Οι δανειστές μας βλέποντας τη φοροδοτική ικανότητα των Ελλήνων να εξαντλείται, αλλά και τα περιθώρια νέων περικοπών και μειώσεων στα εισοδήματά τους να στενεύουν απελπιστικά, προσπαθούν να εξασφαλίσουν έσοδα από τον έλεγχο των «ασημικών»του κράτους μας, τα οποία στις τρέχουσες εξευτελιστικές αποτιμήσεις τους «εγγυώνται» σημαντικές μελλοντικές υπεραξίες.
Η ΝΕΑ ελληνική κυβέρνηση, υπό τον Αντώνη Σαμαρά, καλείται να αποκρούσει τις πιέσεις αυτές και να λειτουργήσει με τον ψύχραιμο, διαφανή και αποτελεσματικό εκείνο τρόπο που θα εξασφαλίζει αφενός την καλύτερη δυνατή αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, προς όφελος της χώρας και των πολιτών της και αφετέρου τη διατήρηση υπό κρατικό έλεγχο των στρατηγικών τομέων οικονομικής δραστηριότητας, που συνδέονται άμεσα ή έμμεσα με την εθνική κυριαρχία. Είναι προφανές για παράδειγμα ότι η εκμίσθωση, έστω και μακροχρόνια, ορισμένων δραστηριοτήτων είναι σαφώς προτιμότερη από την οριστική εκποίηση υποδομών, εγκαταστάσεων ή δημόσιας γης.
ΚΑΝΕΙΣ δεν αντιλέγει στην αξιοποίηση της κρατικής περιουσίας. Και ελάχιστοι είναι αυτοί που δεν δέχονται ότι το κράτος είναι συνήθως κακός επιχειρηματίας. Υπάρχουν, όμως, έξυπνες ιδέες και έντιμες λύσεις που μπορούν να εξασφαλίσουν αυτό που εκ πρώτης όψεως μοιάζει ακατόρθωτο: και την πίττα –σχεδόν- ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο... Μια τέτοια πρόταση έστειλε στον πρωθυπουργό και στους αρχηγούς των άλλων δύο κομμάτων που μετέχουν στην κυβέρνηση ο διαπρεπής συνταγματολόγος, καθηγητής της Νομικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Κώστας Χρυσόγονος. Ιδού πώς τη συνοψίζει ο ίδιος:
«ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ πιέζεται από τους δανειστές του να προχωρήσει σε άμεση εκποίηση περιουσιακών του στοιχείων, η οποία λόγω του δυσμενούς μακροοικονομικού περιβάλλοντος (''συντεταγμένη χρεωκοπία'') και του περιορισμένου αγοραστικού ενδιαφέροντος θα καταλήξει σε λεηλασία του δημόσιου πλούτου. Για να αποφευχθεί αυτό, η ελληνική πλευρά θα μπορούσε να αντιπροτείνει ένα σύνθετο σχήμα, με άξονα το ΤΑΙΠΕΔ (Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του ελληνικού Δημοσίου), ως εξής:
Το Δημόσιο να εισφέρει στο ΤΑΙΠΕΔ ακίνητα αντικειμενικής αξίας και/ή μετοχές δημοσίων επιχειρήσεων λογιστικής αξίας συνολικού ύψους κατά προσέγγιση 50 δισ. ευρώ. Το μετοχικό κεφάλαιο του ΤΑΙΠΕΔ να διαιρεθεί σε 250 εκατ. προνομιούχες μετοχές άνευ ψήφου, αξίας 100 ευρώ η καθεμιά, και μία κοινή μετοχή. Η μοναδική κοινή μετοχή παραμένει στην κατοχή του Δημοσίου, ενώ οι προνομιούχες διατίθενται σε δημόσια εγγραφή με εισαγωγή κεφαλαίων από το εξωτερικό (για να μη θιγεί η ρευστότητα του εγχώριου τραπεζικού συστήματος). Το προϊόν της εγγραφής (25 δισ. ευρώ) θα χρησιμοποιηθεί αποκλειστικά για την αγορά ελληνικών ομολόγων στη δευτερογενή αγορά. Δεδομένου ότι σήμερα κυκλοφορούν (μετά το PSI+) ομόλογα ονομαστικής αξίας περίπου 100 δισ. ευρώ, τα οποία διαπραγματεύονται στο 15%-18% της ονομαστικής τους αξίας, το ποσό των 25 δισ. αρκεί για να υποβληθεί δημόσια προσφορά στην τιμή περίπου των 25 λεπτών ανά ευρώ, σημαντικά υψηλότερη από την τρέχουσα, και να επαναγορασθεί (και ακυρωθεί) χρέος σχεδόν 100 δισ. Οι προνομιούχες μετοχές του ΤΑΙΠΕΔ θα διακρίνονται σε δύο υποκατηγορίες. Στην πρώτη θα ενταχθούν όσοι επενδυτές επιθυμούν φορολογική ''αμνηστία'' για την προέλευση των κεφαλαίων τους που θα εισπράττουν χαμηλό μέρισμα, π.χ. 1%. Η εξαγγελία της μετοχοποίησης του ΤΑΙΠΕΔ θα συνοδευθεί από ένα μαζικό κύμα ασκήσεως διώξεων, καταλογισμού φόρων, προστίμων κ.λπ. σε όσο το δυνατόν περισσότερα πρόσωπα που εξήγαγαν κεφάλαια στο εξωτερικό χωρίς να δικαιολογείται το ''πόθεν έσχες'' από τις δηλώσεις φορολογίας εισοδήματος, προκειμένου να εξωθηθούν στην αγορά μετοχών. Στη δεύτερη από τις υποκατηγορίες προνομιούχων μετοχών θα συμπεριληφθούν όσοι επενδυτές δεν ενδιαφέρονται για φορολογική αμνηστία, προφανώς επειδή δικαιολογούν το ''πόθεν έσχες''. Αυτές θα αποφέρουν υψηλό ετήσιο μέρισμα, π.χ. 10% του καταβεβλημένου κεφαλαίου, που θα αποτελεί και το βασικό κίνητρο αγοράς των μετοχών. Για να διασφαλισθεί η καταβολή των μερισμάτων, το ελληνικό Δημόσιο θα εισφέρει στο ΤΑΙΠΕΔ κάποιο ποσοστό από τις εισπράξεις ενός συγκεκριμένου και αποδοτικού φόρου (π.χ. του ειδικού φόρου κατανάλωσης των πετρελαιοειδών). Ούτως ή άλλως, με ένα μέσο μέρισμα της τάξης του 5%-6%, το ποσό της ετήσια καταβολής δεν θα ξεπερνά το 1,5 δισ. ευρώ ή το μισό περίπου των τόκων που καταβάλλονται σήμερα για τα κρατικά ομόλογα των 100 δισ. ευρώ που θα ακυρωθούν. Τα περιουσιακά στοιχεία που θα έχουν εισφερθεί από το Δημόσιο στο ΤΑΙΠΕΔ θα εκποιούνται σταδιακά, όταν επιτυγχάνεται για το καθένα δίκαιη τιμή (κατ’ εκτίμηση της ελεγχόμενης από το ίδιο το Δημόσιο διοίκησης) και δεδομένου ότι στο μεταξύ με τη μείωση του δημόσιου χρέους θα έχει βελτιωθεί το μακροοικονομικό περιβάλλον. Με το τίμημα της εκποίησης θα γίνεται τμηματική επιστροφή κεφαλαίου στους προνομιούχους μετόχους, έως ότου εξοφληθούν για το σύνολο της ονομαστικής αξίας των μετοχών τους, οι οποίες τότε θα ακυρωθούν. Τα υπόλοιπα περιουσιακά στοιχεία (όσα δεν εκποιηθούν) επιστρέφονται στο ελληνικό Δημόσιο.
Με ένα παρόμοιο σχήμα θα μπορούσε να επιτευχθεί η άμεση βελτίωση της δημοσιονομικής εικόνας της χώρας χωρίς λεηλασία της δημόσιας περιουσίας».
Η πρόταση του καθηγητή Χρυσόγονου είναι εξαιρετική. Και δεν είναι η μόνη. Υπάρχουν και άλλες, εξίσου «έξυπνες» και αποτελεσματικές. Αρκεί οι κυβερνώντες να διαθέτουν τη στοιχειώδη εκείνη πολιτική βούληση και πυγμή που απαιτείται προκειμένου και να αξιοποιήσουμε την εθνική μας περιουσία, για να μειωθεί σημαντικά το δημόσιο χρέος, χωρίς να ληφθούν νέα επαχθή μέτρα λιτότητας, αλλά και να διασώσουμε την εθνική μας περιουσία, που είναι προφανές ότι... ορέγονται διακαώς οι δανειστές μας.
http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=blogitem&eid=18&id=159399
::::::::::::::::::::
Στα Μνημόνια ρητώς απαγορεύεται η επαναγορά κρατικού χρέους (ομολόγων) με χρήματα των πιστωτών μας (τα οποία πηγαίνουν για πληρωμή τοκοχρεολυσίων του Επίσημου Τομέα) και για τις γενικές ανάγκες του Δημοσίου (μισθοί, συντάξεις, προμηθευτές, κτλ).
Δεν ισχύει το ίδιο όμως για χρήματα που προέρχονται από πωλήσεις Δημόσιας Περιουσίας (ιδιωτικοποιήσεις), τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να αγοραστεί (υποτιμημένο) Δημόσιο Χρέος στη Δευτερογενή Αγορά.
Είναι αληθές ότι οι τιμές όλων των assets στην Ελλάδα είναι σοβαρά υποτιμημένες λόγω της κατάστασης. Είναι όμως επίσης αληθές, ότι και οι τιμές τον ομολόγων στη Δευτερογενή Αγορά είναι επίσης σφοδρά υποτιμημένες (15-20c το Ευρώ).
Εάν η Ελληνική Κυβέρνηση και το Υπουργείο Οικονομικών έπειθαν τον Έλληνα πολίτη, ότι πουλώντας (σε σημερινές τιμές) €20δις Ελληνικών assets και μπορούσαμε με τον τρόπο αυτό να ακυρώσουμε Χρέος €100δις, η ιδέα των ιδιωτικοποιήσεων θα είχε πολύ μεγαλύτερη κοινωνική υποστήριξη. Βεβαίως το εγχείρημα αυτό θα ήταν ιδιαίτερα δύσκολο (εν όψει και της ακύρωσης των €106δις ιδιωτικού χρέους που έχει προηγηθεί από το PSI). Θα πρέπει να ενεργοποιηθεί πολύ αποτελεσματικά ο ΟΔΔΗΧ και με την υποστήριξη της κυβέρνησης να «βρει» και να ακυρώσει €100δις Ελληνικού Χρέους.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, ότι οι Ευρωπαίοι (όχι το IMF), υπό αυτές τις συνθήκες, θα αποδέχονταν οπωσδήποτε τα €50δις της ανακεφαλαιοποίησης των Τραπεζών να κατευθυνθούν κατ’ ευθείαν στο Τραπεζικό Σύστημα και όχι μέσω του Δημόσιου Χρέους.
Τέλος σε ένα τέτοιο περιβάλλον συνολικής Ελληνικής «τακτοποίησης», νομίζω και η ECB θα αποδεχόταν το «κούρεμα» και των δικών της Ομολόγων, nominal value €40-45δις συνολικά.
Εν κατακλείδι, θα μπορούσε να ήταν δυνατόν, άμεσες ιδιωτικοποιήσεις €20δις να: 1) σβήσουν χρέος €100δις, 2) να «οδηγήσουν» τα €50δις του κόστους της Τραπεζικής Ανακεφαλαιοποίησης εκτός Δημοσίου Χρέους και 3) να αφαιρέσουν περίπου €25δις από το χρέος μέσω του κουρέματος (και) των Ομολόγων της ECB. Σύνολο μείωσης χρέους €175δις (με τίμημα πώληση κρατικής περιουσίας €20δις).
Εάν το καταφέρναμε αυτό, το Debt/GDP θα γινόταν από τα υγιέστερα στην Ευρώπη, θα βγαίναμε στις αγορές ήδη από το 2013 και με τα αναμενόμενα πρωτογενή πλεονάσματα του 2013 θα μπαίναμε σχετικά σύντομα σε φάση ανάπτυξης, μείωσης της ανεργίας (το σημαντικότερο) και ισότιμης συμμετοχής στα Ευρωπαϊκά πράγματα και όχι ως κράτος-παρίας.
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία,
Ευάγγελος Μυτιληναίος
http://www.reporter.gr/%CE%95%CE%B9%CE%B4%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82/%CE%9F%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1/item/204495-Ey-Mytilhnaios-Me-20-dis-apokratikopoihseis,-mporoyme-na-meiwsoyme-to-chreos-kata-175-dis
::::::::::::::::::::
(anoikta-pedia.blogspot.com)
ArchOikos______________
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Κόσμιος σχολιασμός είναι παραπάνω από ευπρόσδεκτος.