Ήταν στα μέσα της δεκαετίας 2000-2010 που ο πολυαγάπητος στον τόπο τούτο GAP άρχισε να γυρίζει από Διεθνές Forum σε Συνέδριο και από Συνέδριο σε Think Tank διακηρύττοντας ότι η Ελλάδα έχει δομικά προβλήματα, προβλήματα διάχυσης της διαφθοράς, ότι οι Έλληνες είναι διεφθαρμένοι, ανίκανοι να αντεπεξέλθουν στις εξελίξεις, αντιπαραγωγικοί, εθισμένοι στο δανεισμό και το χρέος και ρέποντες προς την απάτη…
Όταν το «σωτήριο έτος» 2009 εξελέγη πρωθυπουργός ο μεγάλος αυτός εθνικός ευεργέτης, είχαν ήδη προηγηθεί από τους κύκλους συμφερόντων του Global Financial Governance οι «κατάλληλες» διαδικασίες διάχυσης της αισχρής αυτής προπαγάνδας των αίολων εκτιμήσεων και ισχυρισμών του με αποτέλεσμα η διεθνής κοινή γνώμη και οι λαοί να είναι έτοιμοι να καταδικάσουν τους Έλληνες, την Ελλάδα και κάθε τι σχετιζόμενο με την «βδελυρή» υπόστασή μας!
Αυτό λέγεται κατευθυνόμενος «κοινωνικός αυτοματισμός» σε επίπεδο παγκόσμιας κοινωνίας! Για να μην υπάρξουν παγκόσμια κοινωνικά αντανακλαστικά κατά της στοχοποίησης της Ελλάδας από τα οικονομικά συμφέροντα της Παγκοσμιοποίησης προηγήθηκε καλά σχεδιασμένη επιχείρηση κατασυκοφάντησής μας που δημιούργησε το άλλοθι για την επίθεση και ήρε τις ενοχές των άλλων λαών μπροστά στην σκληρότητα και ωμότητα των επιθέσεων που δεχόμασταν (και εν πολλοίς συνεχίζουμε να δεχόμαστε).
Λίγα χρόνια μετά οι ομολογίες των «τιμωρών» μας για λάθος εκτιμήσεις, λάθος συντελεστές και λάθος συνταγές αλλά και για… ξαφνικά… αναγνώριση των «ηρωικών» προσπαθειών του λαού μας (του ίδιου λαού που μέχρι προ ολίγου χαρακτήριζαν διεφθαρμένο) να αναλάβει το φορτίο της διάσωσης της χώρας (από τη δική τους κατασκευασμένη και στοχευμένη καταστροφή) προσθέτει απλά ένα επιπλέον άλλοθι για τους λαούς και τις κοινωνίες έναντι των νέων ενοχών τους, αλλά, δεν φέρνει, ούτε λύση από εδώ και πέρα, ούτε, βέβαια, αποκατάσταση της ζημίας που έχουμε ήδη υποστεί!
Μια παράλληλη ιστορία έχει ξεκινήσει σε επίπεδο εσωτερικό στην Ελλάδα…
Το 2010 ο εξαιρετικός αυτός πρωθυπουργός ξεκίνησε απογραφή των δημοσίων υπαλλήλων διότι περίσσευαν χιλιάδες όπως χαρακτηριστικά δήλωνε! Δυστυχώς για τους σχεδιασμούς διάλυσης των κρατικών μηχανισμών, η απογραφή έβγαλε ένα αποτέλεσμα στις 700 χιλιάδες για τον κυρίως αλλά και τον ευρύ δημόσιο τομέα που ήταν στο επίπεδο του πανευρωπαϊκού μέσου όρου! Για δυο-τρία χρόνια λοιπόν η υπόθεση μπήκε στο συρτάρι για να τρέξουν άλλες πολιτικές που θα έφερναν την οικονομία σε τόσο δεινή θέση ώστε οι απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων να ακουστούν και πάλι ως μια κάποια λύση…
Εδώ και ένα περίπου χρόνο από την τρι-κομματική τότε κυβέρνηση και από στελέχη και των τριών κομμάτων που τη στήριζαν (αλλά για να λέμε και την αλήθεια και από πολιτικό κόσμο εκτός των κομμάτων της διακυβέρνησης) έχει ξεκινήσει μια ανάλογη, έντονη, επίμονη και με κάθε ευκαιρία, διασπορά χαρακτηρισμών, επικριτικών, απόλυτα απαξιωτικών, και λόγω γενίκευσης οπωσδήποτε συκοφαντικών, που παίρνουν μπάλα συλλήβδην το σύνολο των δημοσίων υπαλλήλων αυτής της χώρας. Τα ΜΜΕ αναλαμβάνουν να μετατρέψουν την διατύπωση απλής γνώμης, άνευ σκληρού υπόβαθρου μετρήσιμων στοιχείων και γεγονότων, που εκστομίσθηκε από το κάθε λογής «πολιτικό φρούτο», σε κοινή πεποίθηση απορρέουσα από στοιχεία (τα οποία κανείς ποτέ δεν είδε!!!). Τούτο, τα ΜΜΕ, το πράττουν με την απλή και συνεχή αναπαραγωγή των βαρύγδουπων αυτών «μπαρουφών», γνωστών υπεύθυνων πολιτικών… Πολιτικών ανδρών και γυναικών, του είδους αυτού του διαδεδομένου, ξέρετε…, που δεν διαβάζουν τα μνημόνια πριν τα ψηφίσουν… υπογράψουν , αλλά ωστόσο επιλέγονται ξανά (!!!) για υπουργοποίηση… (Nα τονιστεί εδώ ότι δημόσιος υπάλληλος σε θέση ευθύνης που θα δήλωνε δημοσίως ότι συγκατατέθηκε και υπέγραψε σε πράξη του δημοσίου - π.χ. ανάθεση έργου ή προμήθειας, έστω ελαχίστου κόστους - χωρίς να την έχει διαβάσει… αυτομάτως θα κρινόταν ως «επίορκος» και θα ετίθετο στη γνωστή διαθεσιμότητα…).
Για να μην το κουράζουμε άλλο… φτάνουμε στο σήμερα όπου έχει καλλιεργηθεί ο κατάλληλος «κοινωνικός αυτοματισμός» (αυτός ο ίδιος που επέδειξαν οι διεθνείς και ευρωπαίοι εταίροι μας απέναντί μας) του εγχώριου, τώρα, κοινωνικού συνόλου απέναντι στο είδος «δημόσιος υπάλληλος»… Με δηλώσεις άμεσες ή έμμεσες Βενιζέλου και του επιτελείου του, Σαμαρά και του επιτελείου του, Κουβέλη και του επιτελείου του παλαιότερα, και πολλών άλλων πολιτικών η κοινωνία έχει άρει τους ενδοιασμούς της αλλά και τις ενοχές της για την απόλυση 2, 10, 20, 50 ή 100 χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων για τους οποίους οι επικρατέστεροι πλέον χαρακτηρισμοί είναι:
Επίορκοι, ανήθικοι ή υπαλληλικά απροσάρμοστοι, δηλαδή άχρηστοι, με πειθαρχικό σε εκκρεμότητα (που περιλαμβάνουν οριζόντια: αυτόν που χρηματίστηκε, αυτόν που για σοβαρό και ανυπέρβλητο θέμα υγείας συγγενικού του προσώπου επί ένα μήνα καθυστερούσε να πάει στη δουλεία του, ακόμη και αν έμενε κατόπιν μέχρι τις 19:00 ή έπαιρνε τη δουλεία στο σπίτι για να μην μείνει πίσω, διότι η εθελοντική προέκταση ωραρίου δεν αναγνωρίζεται, αυτόν που κοντραρίστηκε με ανώτερό του και ακόμη δεν έχει ξεκαθαρίσει ποιος εκ των δύο είχε δίκιο, κλπ, κλπ).
Αντιπαραγωγικοί, λουφαδόροι, τεμπέληδες ή επιεικώς παροπλισμένοι και σκουριασμένοι (που περιλαμβάνουν οριζόντια, όλους τους προερχόμενους από τομείς ή φορείς που καταργούνται, άρα είναι άχρηστοι ή ήταν άχρηστοι ή ήταν υπηρεσίες φαντάσματα, γενικώς χωρίς διάκριση και άρα οι εργαζόμενοι σε αυτούς, είτε ουδέποτε δούλεψαν ή προσέφεραν, είτε εδώ και καιρό δεν δουλεύουν, δεν προσφέρουν και πληρώνονται για να κάθονται…).
Ανίκανοι, διότι οι, εν τη ρύμη του λόγου, πολιτικές, λεκτικές διατυπώσεις αφήνουν, τεχνηέντως, να διαμορφώνεται η άποψη ότι οι ικανοί και δραστήριοι δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα.
Άνευ προσόντων, αφού οι, εν τη ρύμη του λόγου, πολιτικές, λεκτικές διατυπώσεις αφήνουν, τεχνηέντως, να διαμορφώνεται η άποψη ότι, οι έχοντες προσόντα εξαιρούνται από τη διαθεσιμότητα.
Τεμπέληδες, χαραμοφάηδες, γενικώς και ανεξάρτητα από «φορέα», αφού οι, εν τη ρύμη του λόγου, πολιτικές, λεκτικές διατυπώσεις αφήνουν, τεχνηέντως, να διαμορφώνεται η άποψη ότι, οι παραγωγικοί θα παραμείνουν στο δημόσιο.
Βολεψάκηδες, καρεκλοκένταυροι, αφού με πολλούς τρόπους και πάντα με αφετηρία πολιτικές δηλώσεις, έγινε σαφές ότι όσοι δεν έχουν διοριστεί με ΑΣΕΠ γραπτό διαγωνισμό, ακόμη – ακόμη και αυτοί που έχουν διοριστεί με διαγωνισμό βάσει προσόντων και μορίων ΑΣΕΠ, είναι όλοι… μα όλοι (!!!)… διορισμένοι από το παράθυρο!
Τι έχει επιτευχθεί μέσα από την τιτάνια αυτή προσπάθεια δρομολόγησης εγχώριου «κοινωνικού αυτοματισμού» κατά των δημοσίων υπαλλήλων της χώρας;
- Πρώτο και κύριο είναι το αναγκαίο άλλοθι των «τερ-αστείου βεληνεκούς», γενναίων πολιτικών μας, ανδρών και γυναικών, για τον εκμηδενισμό του πολιτικού κόστους, από τις όποιες και όσες, οριζόντιες πράξεις απολύσεων.
- Δεύτερο είναι ότι η κοινωνία θα αργήσει να εκδηλώσει αντανακλαστικά άμυνας ή και αντεπίθεσης και αυτή η καθυστέρηση θα «αγοράσει» τον αναγκαίο πολιτικό χρόνο για να υλοποιηθεί το εγχείρημα μη επιλεκτικής αναδιάρθρωσης αλλά οριζόντιας αποστελέχωσης (βάσει ποσοστών ανά Υπουργείο (!!!) τρέχει η διαδικασία...) του δημοσίου και περαιτέρω αποδιάρθρωσης της κοινωνίας και όξυνσης των φαινομένων διάλυσης που θα επιτρέψουν ακόμη σκληρότερα μέτρα…
Όταν πια θα είναι πολύ αργά θα ακολουθηθεί η γνωστή συνταγή που ακολουθήθηκε από τους διεθνείς και ευρωπαίους εταίρους μας…
Θα διαπιστωθούν κάποια λάθη… θα αναγνωριστούν κάποιες θυσίες… λίγο δάκρυ παραπάνω και λίγο που θα δηλωθεί ότι δεν μπορούν να κοιμηθούν το βράδυ (!!!) οι πολιτικοί μας και… η κοινωνία θα είναι εξασφαλισμένο ότι θα βρίσκεται σε τέτοια συνθήκη εξουθένωσης που θα είναι ανίκανη να σηκώσει ευρείες αντιδράσεις (τις επιμέρους θα τις διαχειριστούν ως ανεύθυνες και γραφικές).
Από όσα παραπάνω περιγράφηκαν τίθενται δύο αγωνιώδη ζητήματα:
Το πρώτο ζήτημα αφορά την τρέχουσα πραγματικότητα και είναι ότι:
Με την υφιστάμενη, διάχυτη γελοιότητα των γενναίων μας πολιτικών να αποσείσουν από πάνω τους την πολιτική ευθύνη των απολύσεων μέσω της διαρκούς, ανεύθυνης λασπολογίας τους κατά των δημοσίων υπαλλήλων που τελικά θα απολυθούν, οδηγούμαστε όχι μόνο στην απόλυση των ανθρώπων αυτών αλλά και στον στιγματισμό τους κατά τέτοιο τρόπο και στη διαμόρφωση στην κοινωνία τέτοιας προδιάθεσης, που θα είναι αδύνατο ακόμη και στους καλύτερους να αναζητήσουν και να βρουν μια αξιοπρεπή δουλειά… ή μια οποιαδήποτε δουλειά! Το βιογραφικό τους λέει: (α) Επίορκοι, ανήθικοι ή υπαλληλικά απροσάρμοστοι, δηλαδή άχρηστοι, με πειθαρχικό σε εκκρεμότητα, (β) αντιπαραγωγικοί, λουφαδόροι, τεμπέληδες ή επιεικώς παροπλισμένοι και σκουριασμένοι, προερχόμενοι από άχρηστους τομείς ή φορείς που καταργούνται, (γ) ανίκανοι, (δ) άνευ προσόντων, (ε) τεμπέληδες, χαραμοφάηδες, γενικώς και ανεξάρτητα από «φορέα», (στ) βολεψάκηδες και καρεκλοκένταυροι, διορισμένοι από το παράθυρο και (ζ) επί χρόνια τρεφόμενοι εις βάρος του ελληνικού λαού!
Το δεύτερο ζήτημα, που είναι γενικότερο, ριζικότερο και αφορά την κοινωνία μας, είναι ότι:
Αφού το ζήσαμε (όχι απλά το ζήσαμε... το φάγαμε στη μάπα... είναι αδόκιμος αλλά ο μόνος ακριβής όρος...) το οργανωμένο αυτό σενάριο «κοινωνικού αυτοματισμού» αδρανοποίησης της κοινής γνώμης, ως προσχεδιασμένη διεθνή κατακραυγή κατά της χώρας μας και του λαού μας, γιατί άραγε δεν έχουμε τα αντανακλαστικά αλλά και την οξυδέρκεια να αντιδράσουμε κατά του ίδιου οργανωμένου σεναρίου που εκδηλώνεται ως οριζόντια κατακραυγή κατά των διπλανών μας και συμπολιτών μας, δημοσίων υπαλλήλων;!
Αντιλαμβανόμαστε άραγε τις ευρύτατες μεσομακροπρόθεσμες συνέπειες;!
Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού!
Πόσο μάλλον το πολλάκις!!!
ArchOikos______________
Υ.Γ.:
Άρθρο με αφορμή μια γελοιογραφία που μας... ξύπνησε:
Αναρτήσεις
