Όταν μιλήσαμε στον Αλέξη... (2012...)

Πέρασαν δυόμισι πέτρινα χρόνια για να πετύχει ο λαός να κάνει αντιληπτό το καθαρό, ήδη από τις πρώτες εκλογές του 2012, μήνυμά του (πριν τον εκβιασμό και την απόλυτη τρομοκρατία Σόυμπλε, πριν τις επαναληπτικές εκλογές... της εξαναγκασμένης προσαρμογής της λαϊκής βούλησης...).

Τότε δημόσια είχαμε μιλήσει στον Αλέξη Τσίπρα, στην διαδικτυακή εκπομπή του Ν. Χατζηνικολάου, τόσο για την ερμηνεία, όσο και την ανάγκη... και δείχνει, σήμερα, ότι όχι μόνο τα γνώριζε καλά, αλλά και τα κράτησε όσος χρόνος κι αν χρειάστηκε...

Μακάρι τούτη η προσδοκία της ομοψυχίας και της υπέρβασης των ξύλινων διαχωρισμών που διαιρούν τους λαούς για να τους χειραγωγούν, μακάρι να γίνει (με κόπο και αίμα ψυχής, το ξέρουμε) πραγματικότητα και το θεμέλιο του μέλλοντος τούτου του πολύπαθου λαού.

Ο Πάνος και ο Αλέξης κρατάνε στα χέρια τους μια υπερπολύτιμη εντολή και ένα κρίσιμο στοίχημα που υπερβαίνει τον καθένα σε ατομικό επίπεδο - οσοδήποτε χαρισματικός κι αν είναι - και ορίζει τις μοίρες των λαών! Βαρύ φορτίο...

Ας το έχουν τούτο το διακύβευμα στον νου σαν οδηγό, τόσο οι δυο τους, που δρουν σαν έτοιμοι από καιρό, όσο και τα στελέχη της κυβέρνησής τους.

(anoikta-pedia.blogspot.com) 

ArchOikos_______________

Υ.Γ.:
Στη χώρα μας, μας μάθανε να... κρατάμε μικρό καλάθι,
τούτη όμως την προσδοκία δεν υπάρχει καλάθι που να τη χωράει!