"05.05.2010"

Τουλάχιστον μία ώρα πριν ακόμη ξεκινήσει η χθεσινή πορεία και ώρες πριν συμβεί το τραγικό γεγονός ειδοποιήθηκαν υπάλληλοι πολλών δημοσίων υπηρεσιών από τους πολιτικούς τους προϊσταμένους, ότι θα μπούνε φωτιές και θα πέσουν μολότωφ και θα καούν κτίρια...

Προφανώς υπήρχε επαρκής "εσωτερική πληροφόρηση"... μήπως και συντονισμός??? Κάποιοι ενεργοποιούν κοινωνικούς αυτοματισμούς για να διασπάσουν τη γενικευμένη λαϊκή δυσαρέσκεια κατά των ιδίων??? Οι 300 ήταν έτοιμοι στα θρανία τους για ενός λεπτού σιγή!!!???

"Ισχύει και η ενοχή του ηθικού αυτουργού που δεν αθωώνει τον φυσικό αυτουργό αλλά φέρει το ίδιο μερίδιο ευθύνης!!!"

Στο "μαγαζί" του Βγενόπουλου - που πολύ τους μπαίνει στη μύτη, όλων (...ανεξάρτητα πια συμφέροντα εκφράζει...) - μία χαρά τους βόλεψε...

Ποιόν ήρωα τίμησε η Βουλή? Τον ήρωα "καταπιεσμένο εργαζόμενο"? Εγώ είδα τραγικά μοιραία θύματα!!! Απλούς δουλευτές που έγιναν θύματα καταστάσεων που όριζαν "άλλοι"!

Δεν είδα ήρωες που πρέπει να τιμηθούν. Είδα τραγικούς ανθρώπους πιο άτυχους από εμένα, εσένα, τη γυναίκα μου, το παιδί μου...!!!

Κι αν δεν ακούγεται βαρύγδουπο σήμερα θα έπρεπε να βάλουμε όλοι τους εαυτούς μας στη θέση αυτών των ανθρώπων και των οικογενειών τους!!! Ψυχικά και ηθικά!!! Δεν είδα ήρωες!!! Είδα τους αγαπημένους ανθρώπους κάποιων να χάνονται...

Ενός λεπτού σιγή για... ξεκάρφωμα?

Για να δείξουμε ότι συμπάσχουμε?

- Και μετά... ραντεβού στο καφενείο της Βουλής για τσιγαράκι (για εσάς που καπνίζετε) και ψιλοκουβέντα... Εντάξει Αντωνάκη?

- Ναι, Γιωργάκη!

- Φώναξε και την Αλέκα και την υπόλοιπη παρέα... Τι τραβάμε κι εμείς οι υπηρέτες του... λαού!!!

.............................................

Σημείωση:

1. Εννοείται ότι ο σύντομος διάλογος παραπάνω είναι φανταστικός και καθαρά συμβολικός...

2. Ήρωας είναι το τραγικό αυτό πρόσωπο που συνειδητά επιλέγει κάποια στιγμή της ζωής του και της ιστορίας να θυσιάσει κάτι πολύτιμο και αναντικατάστατο δικό του (όπως είναι η ζωή) για ένα όφελος ευρύτερο και πέρα από αυτόν. Ο ήρωας τιμάται από τα θεσμικά όργανα ως "παράδειγμα" και ως "προσφορά/θυσία". Τα τραγικά πρόσωπα που γίνονται θύματα καταστάσεων ή και της μοίρας δεν "τιμώνται" για το "παράδειγμα" ή την "προσφορά/θυσία" τους από τα θεσμικά όργανα, αλλά "μνημονεύονται" με αγάπη και σπαραγμό και την συμπόνια ακόμη και ολόκληρης της κοινωνίας. Αυτή η στάση δεν είναι η "ενός λεπτού σιγή" που αποτελεί πάγια "απόδοση τιμών"... Αλλιώς... μήπως ξέχασαν να πραγματοποιήσουν "ενός λεπτού σιγή" για το χαμένο παιδί από το Αφγανιστάν(?) που διαμελίσθηκε από την βόμβα? Γι' αυτό υποστηρίζω ότι... δυστυχώς  η "ενός λεπτού σιγή" ήταν πρόζα (άνευ προηγουμένου) για "ξεκάρφωμα" και αποποίηση των ευθυνών, αυτών που διαισθάνονται την ενοχή τους και διαισθάνονται, ακόμη, ότι, αυτός ο πυρπολισμός είχε απλά... λάθος αποδέκτη...

.............................................

ΛΥΠΑΜΑΙ!!! Για όλους και για όλα τα "κοινά"... τώρα πια, μόνο λυπάμαι...