Ή μάλλον πόσες αναγνώσεις μπορεί να έχει ένας πίνακας δεδομένων;
Σε δύο γνωστά blogs βρήκα πρόσφατα τον πιο πάνω πίνακα που αφορά την κλιμάκωση του δημοσίου χρέους της χώρας από το 1970 ως το 2010. Πόσες αναγνώσεις κρύβει...
Ο Φιλο-χουντικός:
-Κοίτα να δεις που μόνο επί της "εθνοσωτηρίου" είχαμε κάμψη!!!
Ο παλαιο-Καραμανλικός:
-Ας είναι καλά ο Καραμανλής που μας έκανε ανθρώπους και συγκράτησε τις ανοδικές τάσεις ακόμη και εν μέσω πετρελαϊκής κρίσης! Κοίτα να δεις πως ήρθε ο... λαοπλάνος μετά (βλέπε Ανδρέας) και τα τίναξε όλα στον αέρα!
Ο παλαιο-Παπανδρεϊκός:
-Τι να πεις! Οι κοινωνικές κατακτήσεις είχαν κόστος στην οικονομία στην πρώτη περίοδο του Ανδρέα, αλλά ο άνθρωπος ήταν βιρτουόζος και βλέπεις στο διάγραμμα πώς με τις δύο υποτιμήσεις έλεγξε την κατάσταση... Κι ήρθε μετά ο κατσικοπόδαρος (βλέπε Μητσοτάκης) και μέσα σε τρία μόνο χρόνια μας χρέωσε, χωρίς να δώσει τίποτα στο λαό, όσα μας είχε χρεώσει ο Ανδρέας στα εννιά χρόνια που είχαν προηγηθεί έχοντας φιλολαϊκή πολιτική! Και κοίτα να δεις πως ο κακομοίρης ο Ανδρέας το συμμάζευε το πράγμα μέσα σε δύο χρόνια που κυβέρνησε μετά κι ας ήταν γέρος κι άρρωστος...
Ο φιλο-Σημιτικός:
-Τι άλλο να δει κανείς! Είναι προφανές, ο μόνος που διαχειρίσθηκε την οικονομία σωστά ήταν ο Σημίτης! Ας μην ήταν αυτός και το ΕΥΡΩ θα το κοιτούσαμε από μακριά!
Ο φιλο-Καραμανλικός:
-Καλός ήταν ο Κωστάκης, όχι σαν τον θείο του, αλλά καλός και μια χαρά το πήγαινε αλλά... άτυχος, τον πέτυχε η κρίση...
Ο φιλο-Παπανδρεϊκός:
-Νάτο! Φαίνεται καθαρά! Σηκώθηκε ο άλλος κι έφυγε κι άφησε το Γιωργάκη να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά. Τι να σου κάνει κι ο Γιωργάκης που δεν τα ήξερε κιόλας!
Εγώ:
Είναι προφανές ότι τη μέγιστη ζημία υπέστη η χώρα μεταξύ ‘81 και ’92 χωρίς σύγκριση με οποιαδήποτε άλλη περίοδο ή οποιοδήποτε άλλο σκαμπανέβασμα! Η πρώτη 9-ετία Παπανδρέου με τις παροχές και την ανάπτυξη στον πληθυσμό υπέρμετρων αξιώσεων και προσδοκιών όχι μόνο υπερχρέωσε την χώρα αλλά οδήγησε σε μια απόλυτα αποτυχημένη 2-ετία Μητσοτάκη ο οποίος είχε να αντιμετωπίσει απίστευτες αντιδράσεις και αδυναμία εφαρμογής της όποιας πολιτικής. Τότε όλοι κοιμόντουσαν: πολιτικοί και συνδικαλιστικοί φορείς σε όλα τα πεδία! Η δε ώριμη στάση της αντιπολίτευσης ήταν τα γνωστά περί αντιλαϊκών μέτρων και φιλο-κεφαλαιοκρατικής πολιτικής του Μητσοτάκη. Αυτός δε ουδέποτε κατάφερε να βρει μια φόρμουλα αποδεκτή από το λαό και να απευθυνθεί απευθείας σε αυτόν.
Ωστόσο ο Σημίτης έκανε μια σχετικά καλή προσπάθεια. Έχουμε φτάσει στην ιστορική πλέον περίοδο στην οποία έχουν απομυθοποιηθεί τα ιδεολογικά υπόβαθρα των κομμάτων και λίγο-πολύ όλοι αντιλαμβάνονται αφενός τον καθαρά διαχειριστικό τους ρόλο αφετέρου τη σημασία και την διαφορά που κάνει μια καλή από μια κακή διαχείριση! Το φόβητρο του κινδύνου μη ένταξης στην Ευρωζώνη λειτούργησε επιτρέποντας στο Σημίτη πολιτικές που δεν ήταν αποδεκτές από το λαό στην περίοδο Μητσοτάκη!
Την ίδια προσπάθεια που ξεκίνησε επί Σημίτη την συνέχισε στα ίδια επίπεδα ο Καραμανλής. Αυτό είναι εμφανές μέχρι το 2008 και τότε ξαφνικά το χρέος εκτινάσσεται…
Έχει έρθει η στιγμή που οι διεθνείς αγορές μας τραβούν το χαλί κάτω από τα πόδια την ίδια στιγμή που η αντιπολίτευση και πάλι κραυγάζει περί αντιλαϊκών μέτρων και φιλο-κεφαλαιοκρατικής πολιτικής ακόμη και για τα προφανή του ασφαλιστικού…
Η πορεία είναι προδιαγεγραμμένη στη βάση όσων έχουν προηγηθεί. Τι έχει προηγηθεί; Το άνοιγμα Καραμανλή στην Ρωσία για τον Αγωγό και για διερευνητικά για εξοπλιστικά και το άνοιγμα στην Κίνα για το λιμάνι του Πειραιά και για ευρείες συμφωνίες εμπορικών και επενδυτικών συνεργασιών. Οι Αμερικανοί και οι δυτικοί κύκλοι και συμφέροντα πέριξ αυτών έχουν εκδηλώσει φανερά και χωρίς προσχήματα τη δυσαρέσκειά τους και εντελώς τυχαία μέσα σε λίγους μήνες από τα κομβικά αυτά χρονικά σημεία ξεκινά η μεγάλη κατρακύλα…
Οι κυβερνητικοί παράγοντες έξω από δυο τρεις εντίμους ανθρώπους απομονώνουν τον Καραμανλή, κλείνουν τα πόστα τους, παράγουν μηδέν έργο (μόνο διακοπές διαρκείας δεν πάνε). Η αντιπολίτευση συνεχίζει στο ίδιο λαϊκίστικο μοτίβο… Τα ΜΜΕ λειτουργούν λυσσωδώς στην κατεύθυνση της παγίωσης της δυσαρέσκειας.
Την ίδια στιγμή υπάρχει διεθνής οικονομική κρίση κι εδώ… παραγωγικότητα και έργο μηδέν!
Με ευθύνη κατ’ εξοχήν των στελεχών της δεξιάς και αμέσως μετά της αξιωματικής αντιπολίτευσης και με σχεδιασμούς έξω και πέρα από τα στενά όρια της χώρας μας και των επιλογών μας η τελευταία διετία Καραμανλή χρέωσε τη χώρα με τους ίδιους ρυθμούς των περιόδων Μητσοτάκη και Παπανδρέου.
Μια τελευταία παρατήρηση: Και στις δύο περιόδους, την τελευταία διετία Καραμανλή και την τριετία Μητσοτάκη η στάση και η δράση της αντιπολίτευσης και ειδικότερα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ουδέποτε διευκόλυνε το κυβερνητικό έργο ή τάχθηκε υπέρ της συγκράτησης της οικονομίας από την εκτροπή αλλά ιδιαιτέρως εισηγούνταν μέτρα και επιλογές στην κατεύθυνση της επιδείνωσης επικαλούμενη τη λαϊκή οργή και διατρανώνοντας τη δική της ικανότητα να επιτύχει το «θαύμα» πράγμα που ξέχναγε την αμέσως επόμενη μέρα (2η περίοδος Α. Παπανδρέου, κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου). Αντίθετα καθ’ όλη την περίοδο της 9-ετίας Παπανδρέου η στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης ήταν να προβάλει την ανάγκη συγκράτησης της οικονομίας από την εκτροπή πράγμα που αυτομάτως μεθερμηνευόταν σε φιλο-κεφαλαιοκρατική πολιτική κατά των πολιτών και των εργαζομένων.
Τώρα λοιπόν έχουμε κάθε περιθώριο να απολαύσουμε μια φιλολαϊκή πολιτική που θα ακολουθηθεί για πολλά χρόνια εις υγείαν ή εις μνήμην των “γονιών” μας που την δεκαετία του ’80 καλοπέρναγαν… με τα λεφτά των “παιδιών” τους…
Σχετική αναφορά με περισσότερη ανάλυση στον προσχεδιασμό της “πτώσης” είχε ήδη γίνει και στην ανάρτηση:
ήδη από 12 Μαρτίου 2010.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Κόσμιος σχολιασμός είναι παραπάνω από ευπρόσδεκτος.