Παράπλευρα διδάγματα από την Ολυμπία...

Το 1941,

24ώρα πριν μπουν στις Ελληνικές πόλεις οι Γερμανοί κατακτητές, οι τότε κρατικοί λειτουργοί, έθαψαν, με σχέδιο που εκτελέσθηκε με μεγάλη μυστικότητα, σε χρόνο ρεκόρ και με τα τότε πενιχρά μέσα της Ελλάδας της Μεταξικής δικτατορικής (και φιλοφασιστικής μέχρι πριν τον πόλεμο) κυβέρνησης, πλήθος αρχαιοτήτων των μουσείων που οι Γερμανοί τα βρήκαν σε σημαντικό βαθμό άδεια.

Στην Ολυμπία τις ανασκαφές και μελέτη των ευρημάτων διεξήγαγε, ήδη από τότε, το Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο. Η δραστηριότητά του διεκόπη κατά τον πόλεμό και πριν μπουν οι Γερμανοί η αρμόδια επιτροπή: Σταυρόπουλος (αρχαιολόγος), Τόμπρος (γλύπτης) και ένας δικαστικός, επέβλεψαν τη διαδικασία θαψίματος των ευρημάτων διασώζοντάς τα.

Έφεραν βαρέως ότι, όταν μπήκαν οι Γερμανοί δεν είχαν προλάβει να ρίξουν και τις τσιμεντένιες πλάκες που προβλέπονταν (προστασία ακόμη κι από ντόπιες "τυχαίες" εκσκαφές κι αποκαλύψεις). Τα αρχαία δεν εντοπίσθηκαν και έμειναν θαμμένα παρά τις σκληρές ανακρίσεις των Γερμανών που δεν πίστευαν πως δεν μπορούσαν να πλιατσικολογήσουν... Οι "πολιτισμένοι" και "φίλοι" μας με "διακριτικότητα" και "σεβασμό" προς την ιδιότητά των διακεκριμένων αυτών ανθρώπων, τους ανέκριναν με "πειστικά μέσα" που είχαν αντίκτυπο στις γνάθους τους...

Μετά τον πόλεμο, την αποκατάσταση της βιβλιοθήκης του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου πραγματοποίησε ο ίδιος άνθρωπος, ο κ. Σταυρόπουλος (ο αρχαιολόγος εκ των τριών που προαναφέρθηκαν) και παρέδωσε το έργο με απόλυτη ακρίβεια και συνέπεια.

Σήμερα καθόμαστε και ακούμε τα παιδιά κι εγγόνια αυτών των υπανθρώπων που βουλιμικά διεκδικούσαν τον πολιτισμικό μας πλούτο να επιπλήττουν με κάθε ευκαιρία παντοιοτρόπως, συλλήβδην τους Έλληνες απογόνους εκείνων - όχι των αρχαίων - αλλά των πρόσφατων προγόνων που έμπρακτα είχαν αποδείξει τι θα πει σεβασμός στα ξένα και τα δικά πολιτισμικά αγαθά.

Ωστόσο, ως απόγονοι αυτών των σπουδαίων ανθρώπων που δε γονάτισαν, αλλά υπερασπίσθηκαν ακλόνητοι ήθος, ιδανικά και αγαθά, χωρίς να απολέσουν ευγένεια και πολιτισμό, αισθάνομαι ότι δεν στεκόμαστε στο ύψος των περιστάσεων...

Υψώνουμε ανάστημα προς τα έσω και διαγράφουμε πάνω από 20 από ένα συλλογικό χώρο που δεν μας ανήκει ούτε είναι το "μαντρί" μας, αλλά που μας τίμησε και μας φιλοξενεί... Χειρότερα ακόμη σπεύδουμε να "εντάξουμε", χωρίς να ρωτήσουμε κανέναν άλλο, όποιον μας κατέβει... με κριτήρια ποδοσφαιρικών μεταγραφών ή... υποδεέστερα...

Και στα πλαίσια του ατέρμονου τσαμπουκά μας προαγγέλουμε "κατεβάσματα κουκουλών" αλλά ενυπογράφως αποδεχόμαστε να μας "κατεβάζουν" οι διεθνείς εκβιαστές άλλα ρούχα... εκείνα, που συνήθως επικαλούμαστε όταν δηλώνουμε πολύύύύύ άντρες...

(anoikta-pedia.blogspot.com)

ArchOikos_____________