Εδώ είμαστε,
μόλις λίγες ώρες απόσταση από τις εκλογές των τοπικών οργάνων και μία εβδομάδα πριν τις ευρωεκλογές του 2014.
Επίκεντρο των συζητήσεων εδώ και λίγες μέρες – και εννοούμε τουλάχιστον σε πανεθνικό επίπεδο, ίσως και ευρύτερα – έγινε το άρθρο των Financial Times σχετικά με το λεγόμενο «Σχέδιο Z» που ασχολείται με τον τρόπο που η απειλή αποβολής της Ελλάδας από την Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση πέρασε στην Ελληνική πλευρά κατά την περίοδο πριν από τις εθνικές εκλογές του 2012.
Αλλά ποια ήταν η κυρίαρχη αντίδραση σε αυτό;
Αποφάσισαν οι πολιτικοί και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης να ξεκινήσουν μια ευρεία συζήτηση σχετικά με τους τρόπους που ασκείται πολιτική στο εσωτερικό της Ευρώπης; Μήπως αναφέρθηκαν στο " HellasGate "; Μήπως μίλησαν για το «σκάνδαλο» της «χειραγώγησης της εθνικής μας πολιτικής» που έλαβε χώρα μέσω μιας τόσο απροκάλυπτης και βάναυσης άσκησης πολιτικής από κύκλους και κέντρα λήψης απόφασης τόσο εκτός χώρας, όσο και πέραν της επίσημης ευρωπαϊκής πολιτικής και των θεσμικών οργάνων της Ευρώπης; Μήπως οι πολιτικοί και τα ΜΜΕ ανέδειξαν τον σοβαρό προβληματισμό για την τήρηση των δημοκρατικών κανόνων και για την έλλειψη δημοκρατίας, τόσο στην ουσία της όσο βεβαίως και στις πρακτικές της, στην Ευρώπη;
Μήπως αυτό παράγει περαιτέρω αντιδράσεις στην επίσημη πολιτική και τη διπλωματία της Ελλάδας;
Όχι, βέβαια! Καμία τέτοια συζήτηση δεν άνοιξε από κανέναν! Τα πάντα είναι ΟΚ και λειτουργούν ομαλά εντός Ευρώπης...
Η μόνη αντίδραση, και πάλι από τους πολιτικούς και τα ΜΜΕ, ήταν η αναγνώριση του γεγονότος ότι το κεντρικό δίλημμα των λεγόμενων «υπερασπιστών του μνημονίου», το δίλημμα που έλεγε ότι: «Είτε μένουμε στη γραμμή των «μνημονίων no1 , no2 , no... ποιός ξέρει πού τελειώνει», είτε θα εκπαραθυρωθούμε από την Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση», ήταν ένα δίλημμα που βασίστηκε σε αληθινά γεγονότα και ήταν πέρα για πέρα αληθινό.
Έτσι, υποστηρίζουν, αποδεικνύεται ότι οι «υπερασπιστές του μνημονίου" όχι μόνο δεν μπλόφαραν αλλά ακόμη περισσότερο... είχαν και απόλυτο δίκιο!
Τέλος της συζήτησης...
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή...
Εμείς μπορεί να μην γνώριζαμε το όνομα του «σχεδίου Z » το 2012, αλλά ο καθένας μας στην Ελλάδα γνώριζε ότι οι περισσότερες δυνατότητες που είχε η χώρα μας, να μπορέσει να διαπραγματευτεί για ένα καλύτερο σχέδιο διάσωσης, είχαν χαθεί κατά τα δύο τελευταία χρόνια της διακυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ! Αυτή ήταν η περίοδος του πρώτου μνημονίου στην οποία μπήκαμε χωρίς καμία διαπραγμάτευση και χωρίς οποιαδήποτε πρόβλεψη για την προστασία της χώρας μας, των περιουσιακών της στοιχείων και πάνω από όλα των πολιτών και της κοινωνίας μας! Στο αρχικό εκείνο σημείο, θα μπορούσαμε να αποδείξουμε ότι μέρος του χρέους ήταν άδικο και ανυπόστατο, κατασκευασμένο από κέντρα συμφερόντων που επιτέθηκαν την οικονομία μας με στόχο να αποκτήσουν πρόσβαση σε κάθε παραγωγικό τομέα (ενέργεια, τουρισμός, μεταφορές κ.λπ.) στην κυριολεξία εντελώς δωρεάν! Σε εκείνο το σημείο, θα μπορούσαμε να ζητήσουμε για μια δίκαιη συμφωνία για τον προσδιορισμό του πραγματικού χρέους μας από ανεξάρτητες αρχές (έτσι ώστε καμία πλευρά δεν θα αισθανόταν ότι εισέρχεται σε μια άδικη συνθήκη). Σε εκείνο το σημείο, θα μπορούσαμε να απαιτήσουμε μια δίκαιη συμφωνία γνωρίζοντας ότι οι τράπεζες της Ευρώπης θα υφίσταντο τεράστιο κόστος από τον εξαναγκασμό της Ελλάδας να εγκαταλείψει την Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αλλά η πραγματική δουλειά του Γιώργου Παπανδρέου ήταν ακριβώς αυτή... Να αγοράσει χρόνο, το απαραίτητο χρονικό διάστημα των δύο ετών για όλες τις ευρωπαϊκές τράπεζες (κυρίως τις γερμανικές και την Κεντρική Τράπεζα της Ευρώπης) για να απαλλαγούν αζημίως από όλους τους Ελληνικούς τίτλους που θα τους κόστιζαν τεράστια ποσά σε περίπτωση που η Ελλάδα αποβαλλόταν από Ευρωζώνη και οδηγείτο στη χρεοκοπία! Και ο Γιώργος Παπανδρέου τα πήγε εξαιρετικά καλά σε αυτό του το έργο! Τα δύο αυτά χρόνια πέρασαν με την Ελλάδα εντελώς ανυπεράσπιστη, με αυτόν, τον πρωθυπουργό, να επιμένει ότι, η δομή του κράτους, οι υπάλληλοι και ακόμη και ολόκληρος ο πληθυσμός, ήμασταν συνολικά πνιγμένοι σε μια θάλασσα διαφθοράς και μας άξιζε πραγματικά ότι χειρότερο να έρθει και να πέσει επάνω στα κεφάλια μας. Έτσι όλα ήταν δικό μας λάθος και δεν ήταν καθόλου μια επίθεση στη Νότια Ευρώπη, αλλά, απλά ένα Ελληνικό θέμα...
Έτσι, η καταστροφή ήρθε, και πλέον το 2012, το παιχνίδι - από την άποψη της δύναμής μας να ελέγξουμε την κατάσταση - είχε σχεδόν απόλυτα χαθεί, και όλοι οι άνθρωποι στο εσωτερικό της χώρας το γνώριζαν αυτό πολύ καλά... Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει τις ανοικτές και καθόλου σπάνιες δηλώσεις του κ. Σόιμπλε ότι, η Ελλάδα θα μπορούσε πλέον να βγει από την Ευρωζώνη και την Ευρώπη χωρίς συνέπειες για τη Γερμανία, για τις γερμανικές τράπεζες, αλλά και για την Ευρώπη στο σύνολό της, αφού όλοι είχαν πια πολύ καλύτερα προετοιμαστεί για ένα τέτοιο περιστατικό σε σχέση με την κατάσταση πριν από δύο χρόνια... Είχε δηλώσει επίσης ότι, οι Έλληνες, θα έπρεπε να ψηφίσουν όπως τους υποδείχθηκε... (!!!)
Άρα, μάλλον, το άρθρο των Financial Times σχετικά με το λεγόμενο «σχέδιο Ζ», δεν έχει να αποκαλύψει κάτι νέο για μας που να είναι ιδιαιτέρως ουσιώδες. Γνωρίζουμε ήδη, και πολύ καλά μάλιστα, με ποιούς έχουμε να κάνουμε και δεν θα ξεχάσουμε ...
Βλέπετε... όχι μόνον υποφέραμε τις συνέπειες της ανείπωτης πρώτης συμφωνίας Παπανδρέου, αλλά, υποστήκαμε και μία απολύτως άδικη απόλυτη περιφρόνηση από όλους σχεδόν τους πολίτες της Ευρώπης (παραπλανημένους στην κρίση τους – ωστόσο εύκολα και πρόθυμα – παραπλανημένους, ακόμη και από τον πρωθυπουργό μας), υποστήκαμε και την επιθυμία τους να τιμωρήσουν τους διεφθαρμένους. Μια επιθυμία που έφτασε στα άκρα ως ένα παράξενο, μεσαιωνικού τύπου μίσος που με άνεση αποδέχθηκαν στο μυαλό τους... μαζί με την εξόφθαλμα μεγάλη ικανοποίησή τους να παρατηρούν τον πόνο του βασανισμού που ασκήθηκε πάνω σε ανθρώπους που ποτέ δεν τους είχαν κάνει άμεσα κακό... Τους έφτανε ότι είχαν μόνο μια θαμπή ιδέα πως εκείνοι που τιμωρούνταν είχαν κλέψει χρήματα, και πάλι όχι απευθείας από τους ίδιους, αλλά από τους φόρους που πλήρωναν... Επιπρόσθετα ήταν απολύτως απρόθυμοι να απομακρυνθούν από την ευχάριστη ενασχόλησή τους να παρατηρήσουν τον πόνο, ακόμη και όταν τους έγινε σαφές ότι οι ίδιοι επίσης όφειλαν πάρα πολλά χρήματα που ποτέ δεν είχαν πληρώσει!!!
Για εμάς, τους Έλληνες, ο παράγοντας κλειδί της όλης ιστορίας βρίσκεται εκεί και δεν υπάρχει κανένας ξένος που θα μπορούσε να καταλάβει ποτέ ότι δεν κάνουμε ένα βήμα πίσω σε αυτό!
Από την άποψη της εθνικής μας πολιτικής, το όλο πράγμα συμπυκνώνεται στη απόφασή μας να μην συγχωρήσουμε ή ξεχάσουμε την ανεπάρκεια των περισσότερων από τους πολιτικούς μας να προστατέψουν την τιμή μας και το έθνος μας!
Ωστόσο πρέπει να τονισθεί ότι, υπάρχει μία – όχι μικρή – λεπτομέρεια, που το άρθρο των Financial Times για το «σχέδιο Z", έχει παραλείψει να αναφέρει! Το 2012 και πριν από τις εθνικές εκλογές μας, οι συμφωνίες που θα καθόριζαν το μέλλον όλων των Ελληνικών «περιουσιακών στοιχείων» ( ενέργεια, τουρισμός, μεταφορές, ορυχεία, πρώτες ύλες κλπ.) δεν είχαν συναφθεί και – αν και η ικανότητα της Ελλάδας να ενεργεί ελεύθερα στην εύρεση των πιο επωφελών λύσεων είχε σοβαρά μειωθεί από το μνημόνιο και τους επακόλουθους νόμους – τα ευρωπαϊκά και τα φιλικά προς τα ευρωπαϊκά, συμφέροντα δεν είχαν ακόμη εισαχθεί και με ασφάλεια εγκατασταθεί στην Ελλάδα.
Αυτό ήταν το τελευταίο όπλο στα χέρια της Ελλάδας ώστε να μπορεί να επιφέρει μια ουσιαστική βελτίωση στην όλη της κατάσταση, και πραγματικά σημαίνει ότι, κανείς μάλλον σώφρων (και προφανώς όχι Σόιμπλε) δεν θα προτιμούσε η Ελλάδα να εξαναγκαζόταν να εγκαταλείψει την Ευρωζώνη και την Ευρώπη...
Όμως, αποδεικνύει κάτι αυτό;
Αποδεικνύει απλά ότι, το μοναδικό λάθος συμπέρασμα που έχει προκύψει από το άρθρο των Financial Times για το «σχέδιο Ζ» είναι το ένα και μοναδικό συμπέρασμα (δεν έβγαλαν και κανένα άλλο…) στο οποίο κατέληξαν οι πολιτικοί και τα ΜΜΕ στην Ελλάδα!
Είναι προφανές, ότι το δίλημμα: «Είτε μένουμε στη γραμμή των «μνημονίων», είτε θα εκπαραθυρωθούμε από την Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση» ήταν σαφώς ένα ψευδές δίλημμα και πιθανότατα μια μπλόφα, γιατί απλούστατα, είχαμε ακόμη σημαντικά πράγματα να διαπραγματευτούμε! Πράγματα που αποδεικνύουν ακόμη και σήμερα ότι κανείς δεν θα έμενε ικανοποιημένος από την εκδίωξη της Ελλάδας από την Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση! Και αυτές οι διαπραγματεύσεις, απαιτούσαν (και απαιτούν) πραγματικούς εθνικούς ηγέτες για να υλοποιηθούν και όχι υποτακτικούς διαδόχους του Γιώργου Παπανδρέου και του τότε κυβερνητικού του σχήματος!
Κάπως έτσι περνάμε από το 2012 στο 2014, έχοντας διανύσει χρόνια μεγάλων βασάνων και επανειλημμένων ταπεινώσεων και βάναυσων αντιδημοκρατικών παρεμβάσεων και είναι τώρα ξανά η ώρα των εκλογών...
Πρέπει να αποφασίσουμε...
…ΟΧΙ αν θα συνεχίσουμε τη διαπραγμάτευση με τους - τόσο σπουδαίους - "ευρωπαίους συν-αδέλφους" μας. Αυτή είναι μια απόφαση που έχει ληφθεί και ένα μονοπάτι που έχει παρθεί...
Πρέπει να αποφασίσουμε εάν είναι πια καιρός να είμαστε εμείς αυτοί που θα τιμωρήσουν τους υπεύθυνους για την τόση αδικία στους ανθρώπους μας και στο έθνος μας συνολικά!
Και πρέπει να ξεκινήσουμε από τους δικούς μας πολιτικούς και εκπροσώπους και θα πρέπει να κάνουμε την δική μας δήλωση στην Ευρωπαϊκή Ένωση και να την βοηθήσουμε να απομακρύνει τους βάναυσους και βίαιους αντιδημοκρατικούς εκπροσώπους που συμμετέχουν στις ηγεσίες όλων των εθνών – όλων μεγάλων εθνών – της Ευρώπης!
ArchOikos_______________
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Κόσμιος σχολιασμός είναι παραπάνω από ευπρόσδεκτος.