Tο δίπολο "παραγωγή -vs- υπηρεσίες" δεν βολεύει κανέναν!

Το Κόλπο:

Ιδιωτικός τομέας -vs- δημόσιος τομέας... ή

Εργοδότες -vs- μισθωτοί...

και καθάρισαν!

Βλέπετε το δίπολο "παραγωγή -vs- υπηρεσίες" δεν βολεύει κανέναν!

Κανείς δεν διερωτάται ποιο και πόσο κομμάτι του θεοποιούμενου από τους νεοφιλελεύθερους "ιδιωτικού τομέα" είναι πραγματικά "παραγωγή"!

Να πούμε μερικές αλήθειες;

- Το μεγαλύτερο τμήμα του "ιδιωτικού τομέα" στην Ελλάδα είναι ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ όπως και το μεγαλύτερο τμήμα (αν όχι όλο του δημοσίου). Παραγωγή έχουμε στον αγροτικό τομέα (πρωτογενή), μικρής κλίμακας στην επεξεργασία των αγροτικών προϊόντων και κατά τα λοιπά μετρημένες στα δάκτυλα περιπτώσεις! Θεωρητικά παραγωγή είναι (για την ακρίβεια "ήταν") και ο κατασκευαστικός κλάδος ο οποίος όμως αντί να επεκταθεί τις εποχές της διόγκωσης του έμεινε "εγχώριος", κορέστηκε, συντηρήθηκε από τις τράπεζες ως "μπαλόνι" και έσκασε στην πρώτη μεγάλη δυσκολία της κρίσης. Κατά τα λοιπά ο "ιδιωτικός τομέας" είναι δικηγόροι, γιατροί, επισκευαστές κάθε ειδικότητας, καφέ, εστιατόρια, σουπερμάρκετ, καταστήματα γενικά, γραφεία τελετών, εκδηλώσεων, ταξιδίων, γυμναστική, περιποιήσεις, διασκέδαση, internet, startups-τεχνολογίας κλπ, κλπ... Αυτά είναι ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ και για να δουλέψουν θέλουν εύρωστη αγορά ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ! Μένει, λοιπόν, μόνο μία κατηγορία ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ του ιδιωτικού τομέα που την έχουμε "μετονομάσει" - από υπηρεσία που είναι - σε Εθνική Βιομηχανία... (!!!) μια και δεν έχουμε και τίποτε άλλο, σε Βιομηχανιά, για να επιδείξουμε - και τελικά ΜΟΝΟ από εκεί (επειδή είναι ΥΠΗΡΕΣΙΑ που απευθύνεται σε εξωτερικές αγορές που αντέχουν ακόμη) αναμένουμε εθνικά οφέλη... Χωρίς μάλιστα, μέχρι σήμερα, έλεγχο, ούτε φορολόγηση (άρα από πού;;; τα οφέλη;;;). Έλεγχο και φορολόγηση που μόλις τώρα επιβάλλονται κι έχουν ξεσηκωθεί και οι πέτρες! Ιδίως, από την "εποικοδομητική αντιπολίτευση Μητσοτάκη" (όπως ακριβώς έκανε στις μεταρρυθμίσεις του ασφαλιστικού πριν κάποιες δεκαετίες, η τότε αντιπολίτευση στον... μπαμπά-Μητσοτάκη με αποτέλεσμα ουδέν να εφαρμοστεί... και τώρα απλά δεν έχουμε ούτε ασφαλιστικό ούτε συνταξιοδοτικό...).
Συμπέρασμα; Ιδιωτικός Τομέας στη μεγάλη πλειονότητα σημαίνει ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ και μάλιστα κακά ή ανεπιτυχώς φορολογημένες τουλάχιστον μέχρι πριν την κρίση που ουδέποτε απέδωσε στο βαθμό που όφειλε, ΕΣΟΔΑ! Ποιος φταίει; Ας κρατήσουμε το ερώτημα κι ας πάμε παρακάτω...

- Ο δημόσιος τομέας, ας δεχθούμε ότι είναι ότι πιο παρωχημένο υπάρχει, ανίκανο να παράσχει υπηρεσίες, ουδέποτε αποτελεσματικό κλπ, κλπ. Για κάποιους αυτό είναι η "απόλυτη αλήθεια"... για τους υπόλοιπους ας μείνει ως "υπόθεση εργασίας". Πράγματι ο δημόσιος τομέας είναι σχεδόν εξ ορισμού ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ και όχι ΠΑΡΑΓΩΓΗ, εξαιρουμένων των εργοστασίων παραγωγής ενέργειας της ΔΕΗ, της βιομηχανίας όπλων, της βιομηχανίας οχημάτων, των διαλυμένων ναυπηγείων μας και κάποιων μικρότερων εξαιρέσεων... Όμως, τις ανάγκες λειτουργίας των ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ στο δημόσιο τομέα τις αναγνωρίζει αποσπασματικά και κατά περίπτωση ο καθένας μόνος του μόνο στις περιπτώσεις που: (1) πηγαίνει στο νοσοκομείο όπου τα ωράρια και οι συνθήκες είναι απάνθρωπα και η υλικοτεχνική υποδομή φτωχή, (2) πηγαίνει στη διοίκηση και η πολυνομία, η πληθώρα συναρμοδιοτήτων και οι υποδομές είναι όλα σε τέτοια κατάσταση που δεν θα βγάλει άκρη ή θα βγάλει μετά από απίστευτες καθυστερήσεις, φθορά και κόστος... κλπ κλπ. Βέβαια το κράτος αφενός δεν διορθώνει τίποτα από όσα καταγράφονται και αφετέρου "χειρίζεται" το προσωπικό του δημοσίου τομέα μέσω του μισθού και άλλων τεχνικών και το χρησιμοποιεί ως μια μεγάλη δεξαμενή άμεσου εισοδήματος αφού από τη φορολόγησή τους στην πηγή και από τη φορολόγηση όλων των λοιπών περιουσιακών τους στοιχείων εξασφαλίζει τον 75% των ΕΣΟΔΩΝ του μαζί με τη φορολόγηση των λοιπών "εμφανών" (?) μισθών και των συντάξεων...
Συμπέρασμα; Δημόσιος Τομέας στην μεγάλη πλειονότητα σημαίνει κακές ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ αλλά και επί χρόνια - προ και κατά την κρίση - η πηγή του 75% των κρατικών ΕΣΟΔΩΝ μέσω της φορολόγησης μισθών και συντάξεων. Ποιος φταίει; Ας κρατήσουμε το ερώτημα...

Τα παραπάνω, τόσο του ιδιωτικού, όσο και του δημοσίου τομέα, διαμορφώνουν ένα μπάχαλο και κυρίως, ένα ΜΠΑΧΑΛΟ ΝΤΡΟΠΗΣ, όσων κυβέρνησαν και οδήγησαν στη διαμόρφωσή των φαινομένων της σύγχρονης ελληνικής οικονομίας και θα φανεί ακόμη περισσότερο αυτό, στη συνέχεια...

Ας σκεφτούμε λοιπόν, με δεδομένα τα ανωτέρω "προφανή" τί μπορεί να γίνει από εδώ και πέρα.

Αν απολυθεί το 50% του δημόσιου τομέα και κρατήσουμε τις ίδιες υποδομές, την ίδια πολυνομία, τις άπειρες συναρμοδιότητες θα λειτουργήσει καλύτερα; Προφανώς όχι...

Αν απολυθεί το 50% του δημοσίου τομέα θα πάρουν μπρος οι επιχειρήσεις για να ΠΑΡΑΓΟΥΝ; Μήπως θα ξεκολλήσει από το απόλυτο τέλμα της η αγορά;

Η εμπειρία έδειξε ότι, πολύ πριν η φορολόγηση αγγίξει τον ιδιωτικό τομέα, την πρώτη κατραπακιά του από την "κρίση", την έφαγε από τις συνέπειες της μείωσης των μισθών και των συντάξεων στο δημόσιο κατά 40%! Η αγοραστική δύναμη εξαφανίστηκε την ίδια στιγμή. Η αγορά στράγγιξε καθώς τα νοικοκυριά χρεώθηκαν μέχρι να κάνουν τις βίαιες προσαρμογές που απαιτούνταν και ήρθε κατόπιν η επιβολή, στρατηγικά-χρονικά-τοποθετημένων τριών φόρων μεγάλης ακίνητης περιουσίας (ΜΑΠ) και μαζί ενός ΕΝΦΙΑ μέσα στο ίδιο εξάμηνο! Η αγορά, δηλαδή, ο "ιδιωτικός τομέας" έχανε ραγδαία κρίσιμο μερίδιο από την "κατανάλωση" κυρίως των κοινωνικών ομάδων των μισθωτών και συνταξιούχων και βέβαια των εργαζόμενων στο δημόσιο. Υπάρχει ακόμη το video με τον Βορίδη της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου να λέει σε πολίτες να βρουν "άλλη" λύση, εννοώντας "άλλο" σπίτι... ενώ είχε απόλυτη επίγνωση ότι ο κόσμος δεν μπορούσε ούτε τα σπίτια του να πουλήσει αφού κανείς - τότε όπως και τώρα - δεν αγόραζε! Έτσι εξαφανίστηκαν και τα τελευταία αποθέματα χρήματος (όσων είχαν τέτοια)! Το χρήμα εξαφανίστηκε από την αγορά πολύ πριν τα capital-controls, απλά το πράγμα σύρθηκε μέχρι εκεί κι αν δεν ήταν η "μονομερής ενέργεια" των 100 δόσεων θα είχε σκάσει πολύ πιο απότομα, πολύ πιο σκληρά για την αγορά και τις επιχειρήσεις και με πολύ μεγαλύτερη βουή τουλάχιστον τέσσερις μήνες πριν τα capital-controls.

Αν λοιπόν η αγορά, δηλαδή ο ιδιωτικός τομέας, συρρικνώθηκε στο 50% από τις μειώσεις των αποδοχών των μισθωτών και συνταξιούχων (συν τη φορολόγηση στα ακίνητα) είναι, άραγε, πολύ δύσκολο να συμπεράνουμε ότι, η αγορά θα ΔΙΑΛΥΘΕΙ ΠΛΗΡΩΣ αν συρρικνωθεί δραστικά, κι άλλο, ο δημόσιος τομέας;

Ή μήπως χρειάζεται ιδιαίτερη ευφυίας για να καταλάβουμε ότι αν συρρικνωθεί ο δημόσιος τομέας αυτό δεν θα σημάνει αυτόματα εξυγίανσή του αλλά αντίθετα την ακόμη μεγαλύτερη ανεπάρκειά του;!

Ναι, αλλά από την άλλη, θα κρατάμε και θα τρέφουμε τις "ορδές" των "αργόσχολων" δημοσίων υπαλλήλων επειδή τα χρήματα που τους δίνουμε, απλά γυρίζουν στην αγορά, δηλαδή, ένα μέρος τους πάει στον ιδιωτικό τομέα;!

Κι εδώ πλησιάζουμε να αγγίξουμε το πιο ευαίσθητο σημείο του όλου σκεπτικού...

Γιατί άραγε, να είναι κρίσιμο για τον ιδιωτικό τομέα να έχει εισοδήματα από την εγχώρια αγορά και να είναι εξαρτημένος από τους μισθούς και τις συντάξεις; Απλά επειδή ο ιδιωτικός τομέας της Ελλάδας δεν έχει ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΑ και ΕΞΑΓΩΓΙΚΑ χαρακτηριστικά!

Κατανοούμε τώρα ότι βρισκόμαστε σε έναν θνησιγενή φαύλο κύκλο όπου δεν υπάρχει ουσιώδης και επαρκής δημιουργία ούτε "υπεραξίας" ούτε "κέρδους" στη χώρα μας!

Ένας ιδιωτικός τομέας που δεν παρήγαγε ποτέ (και φορολογήθηκε ελάχιστα) στον πανικό του "τέλους" που διαγράφεται (στα πρότυπα των οικονομιών της παγκοσμιοποίησης όπου η μικρή και μεσαία επιχειρηματικότητα απορροφάται, ενσωματώνεται ή υπαλληλοποιείται σε μεγάλα επιχειρηματικά σχήματα) έχει στραφεί ενάντια σε έναν δημόσιο τομέα που απαξιώνεται από τις δυσλειτουργίες του, αλλά που, αν περιορισθεί περαιτέρω, ο ιδιωτικός τομέας δεν έχει να κερδίσει τίποτα, παρά μόνο θα δεχθεί το τελικό του πλήγμα και θα βρεθούμε στο σημείο όπου θα έχουν καταρρεύσει τόσο ο ιδιωτικός όσο και ο δημόσιος τομέας...

Τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά αν καθένας κοίταζε με "επαγγελματισμό" τη δουλειά του!

Ο ιδιωτικός τομέας πρέπει να στραφεί στην ΠΑΡΑΓΩΓΗ με δυνατότητες εξωστρέφειας (δηλαδή άντλησης συναλλάγματος) και να απεξαρτηθεί σε σημαντικό βαθμό από την "εσωτερική αγορά". Η ανακύκλωση του χρήματος απλά το φθείρει και άρα μόνο η εισαγωγή νέου εξασφαλίζει βιωσιμότητα. Μέχρι λοιπόν να βρούμε το τσουκάλι με τις λύρες στην πίσω αυλή της γης των προγόνων μας (βλέπε εκμετάλλευση πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας) θα πρέπει η εργασία μας να φέρνει εισόδημα από έξω και τούτο δεν γίνεται με ΠΑΡΟΧΗ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ αλλά με ΠΑΡΑΓΩΓΗ. Είμαστε εξαιρετικά τυχεροί που έχουμε και την ΠΑΡΟΧΗ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ του Τουρισμού που αποτελεί μια ιδιαίτερη, ευνοϊκή εξαίρεση, αλλά κατά τα λοιπά, όσοι δεν ευτυχίσαμε να έχουμε ακίνητα σε θάλασσες και σε νησιά, θα πρέπει να δουλέψουμε σκληρά και με εξωστρέφεια στην ΠΑΡΑΓΩΓΗ και το κράτος να αναδείξει τομείς και να υποστηρίξει στις σωστές κατευθύνσεις! 

Ο δημόσιος τομέας πρέπει να αναδιαρθρωθεί αλλά και να εξασφαλίσει λειτουργικά μέσα και εργαλεία, δηλαδή σωστή και ξεκάθαρη νομοθεσία, σταθερή σε βάθος χρόνου νομοθεσία, απλοποίηση διαδικασιών και υλικοτεχνική υποδομή και σύγχρονες μεθόδους λειτουργίας και εξυπηρέτησης του πολίτη. Θα πρέπει να ελέγχεται στην οικονομική διαχείριση και να αξιολογείται στη λειτουργία του στηρίζοντας και όχι εκφοβίζοντας το προσωπικό του, ώστε η δουλειά να γίνεται και όχι να αναβάλλεται. Αυτά πέραν των λοιπών προϋποθέσεών τους, έχουν και κόστος το οποίο ουδείς δέχεται να καταβάλει σήμερα.

Τελικό συμπέρασμα;

Το δίπολο "Ιδιωτικός τομέας -vs- δημόσιος τομέας" εξυπηρετεί πολιτικές ηγεσίες κατώτερες των περιστάσεων και επί της ουσίας χρησιμοποιείται ώστε καθένας μας να δείχνει τον απέναντί του και ουδείς αυτούς που κατηύθυναν επί χρόνια και μέχρι τώρα το καράβι. Το δίπολο "Ιδιωτικός τομέας -vs- δημόσιος τομέας" χρησιμοποιείται αισχρά προς άγρα ψήφων επενδύοντας στον πανικό και την απόγνωση από τον επικείμενο χαμό... Στο κάτω-κάτω της γραφής την ώρα του πανικού, γνωρίζουν, ότι είναι ευκολότερο να μας παγώσουν βάζοντάς μας να αλληλο-κατηγορούμαστε, αντί να μας οργανώνουν για να δράσουμε προς μία κατεύθυνση - που, αν συμφωνούσαν, μπορεί να ήταν και η σωστή!

Το δίπολο "παραγωγή -vs- υπηρεσίες" είναι το μόνο που αν γείρει επαρκώς προς την παραγωγή και ισορροπήσει θα δημιουργήσει ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΜΕΓΕΘΗ και μπορεί ως εκ θαύματος να σώσει τη χώρα! Όμως θέλει ευθύνη, σχεδιασμό, δουλειά και σύμπνοια στις βασικές χαράξεις και τη στόχευση μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων κι αν αυτό γίνει, τότε η πολιτική αντιπαράθεση θα γίνει πολύ πιο δύσκολη, καθώς περισσότερα και ουσιαστικότερα θα μας ενώνουν από όσα θα μας χωρίζουν. Τότε ο λαός θα συνειδητοποιεί ότι οι διαφορές μεταξύ κυβερνώντων βρίσκονται στην ευφυή διαχείριση της εθνικής μας τσέπης και των τρόπων που αυτή γεμίζει και όχι σε ευφυολογήματα, τεχνητές οξύνσεις και κατασκευασμένη πόλωση. Και τότε η δουλειά των πολιτικών μας θα έχει γίνει πραγματικά πιο δύσκολη... Και ποιός, τελικά, θέλει πραγματικά να δουλέψει, όταν μπορεί να "αράζει" βάζοντας τους μεν να τσακώνονται με τους δε;!

Ανοικτά Πε.Δ.Ι.Α. - [FAR-Open-Seeing]

HTTP://TINY.CC/FAR-O-S ____

ArchOikos - LipoJan