Έχω πολύ καιρό τώρα που καθώς παρακολουθώ τα Ελληνικά ΜΜΕ σχηματίζεται όλο και καθαρότερα στο μυαλό μου η ακόλουθη άποψη...
Λοιπόν, ολόκληρος ο δημοσιογραφικός κόσμος (τόσο οι με αριστερές καταβολές όσο και οι με δεξιές καταβολές) επί χρόνια στην Ελλάδα έχουν υιοθετήσει ένα "μοναδικό" πλαίσιο πολιτικής ερμηνείας:
" Όταν η διακυβέρνηση ασκείται από πολιτικούς του χώρου της δεξιάς ή του κέντρου, τότε ασκείται δεξιά ή κεντροδεξιά πολιτική και οι αποτυχίες της αντίστοιχης περιόδου είναι αποτυχίες της δεξιάς ή της κεντροδεξιάς...
Όταν η διακυβέρνηση ασκείται από πολιτικούς του χώρου της αριστεράς ή κεντροαριστεράς, τότε ασκείται... κεντροδεξιά ή δεξιά πολιτική (!) από κάποια -πάντα- κατ' επίφαση αριστερή ή κεντροαριστερή κυβέρνηση που... "το γύρισε" και κάπως έτσι... αρχίζει η φιλολογία περί του ότι δεν είναι αριστερά αυτή κλπ κλπ... "
Ακόμη και οι πέριξ του ΓΑΠ κυρίαρχη -τότε- μερίδα των ΜΜΕ πιπίλαγε την "καραμέλα" του Ραγκούση ότι:
"Δεν είναι πολιτική ΠΑΣΟΚ η πρόσκληση του ΔΝΤ και τα πρώτα μέτρα, αλλά... να, είμαστε αναγκασμένοι και με βαριά καρδιά, κλπ κλπ..."
Μας τα είχε πρήξει τότε ο Καμπουράκης, ο Πρετεντέρης, η Τρέμη κι άλλοι πολλοί με το δημοφιλές, κατά τον πρώτο καιρό, αυτό... παραμύθι!
Αυτή η ερμηνεία, που απλά στηρίζεται στην λογική ότι η έννοια "αριστερά" δεν είναι συμβατή με συγκεκριμένες πολιτικές, έχει ωστόσο, σοβαρό... πρόβλημα... Εξαιρεί διαχρονικά την "αριστερά" (που σημειωτέο έχει διακυβερνήσει τις 3-4 τελευταίες 10ετίες κατά τα 2/3 έναντι του 1/3 της "δεξιάς") από όποιες, όσες ευθύνες (πολλές και σοβαρές)... χωρίς ούτε καν να τονίζεται, έστω στοιχειωδώς, η εμπειρική (κατά τον ευρέως διαδεδομένο εμπειρισμό...), επιστημονική παρατήρηση ότι:
" Αφού κάθε εφαρμοσμένη πολιτική τα τελευταία 40 έτη, αποκλίνει σοβαρά από την "αριστερά", τότε, αυτό θέτει -εκ των πραγμάτων- υπό αμφισβήτηση το αν υπάρχει πραγματικά εφικτή "αριστερή πολιτική" ή τελικά υπάρχει μόνο θεωρητικό και μη πρακτικά εφαρμόσιμο αριστερό μοντέλο "...
Για να γίνω απλός, υπάρχουν δύο επιλογές:
(α)--- οι "αριστερές" κυβερνήσεις, όταν κάνουν κακές επιλογές, είναι κακές αριστερές κυβερνήσεις και άρα υπάρχει "κακή αριστερά" κατ' αναλογία με την "κακή δεξιά", ή
(β)--- οι "αριστερές" κυβερνήσεις δεν μπορούν να εφαρμόσουν πρακτικά "αριστερές πολιτικές" και καταφεύγουν σε δεξιές πολιτικές, γιατί, στην πράξη και επί χρόνια (δείτε το ως έρευνα πεδίου... και μάλιστα σε κλίμακα 1:1) υπάρχει αδυναμία εφαρμογής "αριστερών πολιτικών". Πράγμα που σημαίνει ότι, στη μεγάλη ευρύτητά τους, αυτές, είναι μη εφαρμόσιμα "θεωρητικά μοντέλα", οπότε όμως, σε αυτή την περίπτωση, η "αριστερά" αποκτά μια θεωρητική, κυρίως, αξία ως ακόνισμα της πολιτικής σκέψης και καλλιέργεια του αξιακού μας μοντέλου και όχι ως πολιτική δύναμη με δυνατότητα διακυβέρνησης...
Εκ των δύο αυτών ερμηνειών-επιλογών οι δημοσιογράφοι (είτε δεξιών, είτε αριστερών καταβολών) της Ελλάδας, υιοθετούν... μια τρίτη!!!
Αυτή που λέει ότι:
" Υπάρχουν -εμφατικά ως κάτι παγκοίνως γνωστό και πολλαπλά αποδεδειγμένο "έμπρακτα"(!)- ρεαλιστικές και εφαρμόσιμες, πρακτικές "αριστερές πολιτικές" και μάλιστα εγγυημένες για την εξαιρετική τους επιτυχία και βιωσιμότητα...αλλά, για κάποιον περίεργο λόγο..., στην Ελλάδα υπάρχει η κυρίαρχη "διαστροφή" με το που εκλέγεται μια "αριστερή" κυβέρνηση να παθαίνει (σαν ασθένεια ένα πράγμα) "αυτόματη δεξιά μετάλλαξη" οπότε η κάθε "αποτυχημένη της πολιτική" είναι αποτυχημένη επειδή είναι της "κακής δεξιάς μετάλλαξής της"... Κι έτσι η "αριστερά" θα είναι τελικά... πάντα λίγο πιο "αριστερά" από αυτό που... ψηφίσαμε, από αυτό που έχουμε επιλέξει (πάλι μας ξέφυγε ρε γαμώτο!!!) και - κυρίως - κατ' αυτή την συλλογιστική η "αριστερά" ουδεμία ευθύνη φέρει - και ούτε θα φέρει στον αιώνα τον άπαντα!!! "
Τώρα γιατί σας τα πρήζω τόση ώρα με όλα αυτά;
Επειδή, φίλοι μου, ο δημοσιογραφικός κόσμος της Ελλάδας, στα πλαίσια της φθοράς της εκάστοτε κυβέρνησης προετοιμάζει (εκ των πραγμάτων γίνεται αυτό μέσω του πολιτικού σχολιασμού και προβληματισμού) αυτό που πρόκειται να ακολουθήσει... Και επί τόσα χρόνια στην Ελλάδα, ο δημοσιογραφικός κόσμος το πράττει αυτό -συνειδητά ή ασυνείδητα- κρίνοντας πάντα, την "αριστερά" επειδή δεν ήταν "αριστερά", και ποτέ, επειδή ήταν πιθανά "κακή αριστερά"!
Επί χρόνια λοιπόν, "εκπαιδεύει", με λανθάνοντα τρόπο, την πολιτική σκέψη του πολίτη να αναζητά μια ενδεχομένως... "άπιαστη και... άυλη" ακόμη-πιο-αριστερά (?) παγιδευμένος σε ένα φαύλο κύκλο. Ένα φαύλο κύκλο, που εκτός των άλλων κακών του, συντηρεί τα "άλλοθι" για την συνεχή αναπαραγωγή της απλοϊκότερης (και βολικότερης για τους Έλληνες πολιτικούς) πόλωσης μεταξύ "δεξιάς" και "αριστεράς"... Μιας πόλωσης, όπου, όλοι είναι καλά τακτοποιημένοι και βολεμένοι στον πολιτικό -ελάχιστα ουσιωδώς ιδεολογικό- "χώρο" τους... "τουφεκίζοντας με άσφαιρα" τους "απέναντι" βολεμένους στο δικό τους πολιτικό -και ελάχιστα ουσιωδώς ιδεολογικό- "χώρο"... Ρόλοι μοιρασμένοι και καλά τακτοποιημένοι σε ένα πολιτικό σύστημα που δεν μετεξελίσσεται ούτε παράγει τίποτα εδώ και δεκαετίες!
Επί τόσα χρόνια στην Ελλάδα, ο δημοσιογραφικός κόσμος "εκπαιδεύει" έτσι, τον πολίτη και ποτέ δεν τον βοήθησε και δεν τον βοηθά να κάνει το ΚΛΙΚ προς τη συνειδητοποίηση ότι βρισκόμαστε -εδώ και καιρό πια- σε μια ιστορική φάση που οι εφαρμοσμένες πολιτικές είναι διαχείριση του ενός και του αυτού -απτού και ρεαλιστικού- πράγματος!
Δεν βοήθησε και δεν βοηθά στην συνειδητοποίηση ότι έχει υπάρξει στην Ελλάδα "δεξιά" που ήταν "αριστερότερη" της "αριστεράς" και "αριστερά" που ήταν "δεξιότερη" της "δεξιάς"... και τί σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι η πολιτική αντιπαράθεση είναι εξαιρετικά σημαντική αν δεν μένει στα απλουστευτικά στερεότυπα, με τα οποία γαλουχήθηκαν και στα οποία εγκλωβίστηκαν οι δικές μας γενιές! Στερεότυπα που αρνούνταν να δουν ότι, υπάρχει κακό και καλό στην αριστερά και στη δεξιά - όταν μιλάμε για τυπικούς πολιτικούς χώρους οι οποίοι δεν "καθαγιάζονται" εκ της "ιδεολογίας" ή (όπως συνηθίζεται σήμερα...) εκ του "αφηγήματος" τους. Και τόσο στην αριστερά όσο και την δεξιά, το καλό τους μπορεί να είναι μόνο η διάθεση για σύγκλιση σε έξυπνες, κοινές, ευέλικτες, αλλά σταθερά στοχευμένες, πολιτικές στρατηγικές, ενώ, το κακό τους είναι ο κριμένος φασισμός, που μπορεί να υπάρχει σε κάθε σχήμα και μορφή, είτε της δεξιάς, είτε της αριστεράς (φασισμός των στεγανών, φασισμός του αφορισμού και δογματισμού, φασισμός της εκμετάλλευσης των θεσμών και του εξευτελισμού του Συντάγματος δια της επιλεκτικής εφαρμογής του, φασισμός "πολάκης" εμφανιζόμενος και "πλευρηκά" πλαγιοκοπών το πολιτικό μας σύστημα).
Γιατί, εν κατακλείδι, αν δεν βοηθήσουν οι Έλληνες δημοσιογράφοι στην επίτευξη συγκλίσεων, πώς θα καταφέρουμε να περάσουμε εμείς οι πολίτες το μήνυμα στους πολιτικούς, ότι, η τελευταία παρτίδα της μοίρας της χώρας μας δεν μπορεί να είναι -για μια ακόμη φορά- αντικείμενο ενός παλιού και απαξιωμένου και τρισάθλιου πολιτικού παιγνίου αντιπαραθέσεων επίπλαστης αυθεντίας, "δεξιάς" ή "αριστεράς";;!
ArchOikos - LipoJan
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Κόσμιος σχολιασμός είναι παραπάνω από ευπρόσδεκτος.