Still a Student in Thessaloniki.
Fooling around after the conclusion of a project that required, also, some... painting.
I remember spreading almost randomly the remaining colors on my improvised pallet (a triple-layer super-hard cardboard) resulting into a dull surface of gray, green and blue. And then, in reaction to this monotony, a few naughty finger-lines of red and ocher came in, and a scorpion-fish appeared, maybe a little suddenly, maybe a little sneaky... And then it was just five or six touches in black what was necessary to make its form clearly visible in the dull aquatic environment.
It was 1993 and I was 24 years old.
In a cleaning up of my house I dug it out of the dust and the colors are unchanged... Not a crack or a single wrinkle in the thick layers of the finger-paint!
I am 48 years old, with a slightly extended... tummy, half the hair I had back then, and... wrinkles that the finger-paint doesn't have!
Seems that, eventually time matters on the matter of things much less than it matters on the matter of man... 😉
Seems that, eventually time matters on the matter of things much less than it matters on the matter of man... 😉
------------------------------------
Scorpion Fish - Acrylic on cardboard - finger-painting -1993
::::::::::::::::
Φοιτητής ακόμη στη Θεσσαλονίκη.
Χαζολογώντας μετά το τελείωμα ενός project που απαιτούσε και... βάψιμο.
Θυμάμαι πώς άπλωνα σχεδόν τυχαία τα υπολείμματα των χρωμάτων στην αυτοσχέδια χαρτονένια παλέτα μου (από τριπλής επίστρωσης υπερ-σκληρό χαρτόνι συσκευασίας) και μια μουντή επιφάνεια σε γκρί, πράσινο και μπλε διαμορφωνόταν και τότε από αντίδραση στη μονοτονία μπήκαν μερικές ατίθασες δακτυλιές από κόκκινο και ώχρα και μια σκορπίνα εμφανίστηκε λίγο ξαφνικά και λίγο ύπουλα και χρειάστηκε μόνο πέντ' έξι αγγίγματα με μαύρο για να γίνει σαφής η μορφή της στο μουντό υδάτινο περιβάλλον.
Ήταν 1993 και ήμουν 24 χρονών.
Σε μια τακτοποίηση την ξέθαψα μέσα από τη σκόνη και είναι αναλλοίωτα τα χρώματα... ούτε ένα κρακ, ούτε μια ρυτίδα σκασίματος στις παχιές στρώσεις δακτυλομπογιάς!
Εγώ πάλι είμαι 48, με κοιλίτσα, τα μισά μαλλιά και... ρυτίδες σε αντίθεση με τη δακτυλομπογιά...
Τελικά η μπογιά των πραγμάτων αντέχει και κρατάει παραπάνω από... τη δική μας. 😉
------------------------------------
Σκορπίνα - Ακρυλικό σε σκληρό χαρτόνι (παλιά παλέτα) - ζωγραφική με τα δάκτυλα - 1993
::::::::::::::::
Φοιτητής ακόμη στη Θεσσαλονίκη.
Χαζολογώντας μετά το τελείωμα ενός project που απαιτούσε και... βάψιμο.
Θυμάμαι πώς άπλωνα σχεδόν τυχαία τα υπολείμματα των χρωμάτων στην αυτοσχέδια χαρτονένια παλέτα μου (από τριπλής επίστρωσης υπερ-σκληρό χαρτόνι συσκευασίας) και μια μουντή επιφάνεια σε γκρί, πράσινο και μπλε διαμορφωνόταν και τότε από αντίδραση στη μονοτονία μπήκαν μερικές ατίθασες δακτυλιές από κόκκινο και ώχρα και μια σκορπίνα εμφανίστηκε λίγο ξαφνικά και λίγο ύπουλα και χρειάστηκε μόνο πέντ' έξι αγγίγματα με μαύρο για να γίνει σαφής η μορφή της στο μουντό υδάτινο περιβάλλον.
Ήταν 1993 και ήμουν 24 χρονών.
Σε μια τακτοποίηση την ξέθαψα μέσα από τη σκόνη και είναι αναλλοίωτα τα χρώματα... ούτε ένα κρακ, ούτε μια ρυτίδα σκασίματος στις παχιές στρώσεις δακτυλομπογιάς!
Εγώ πάλι είμαι 48, με κοιλίτσα, τα μισά μαλλιά και... ρυτίδες σε αντίθεση με τη δακτυλομπογιά...
Τελικά η μπογιά των πραγμάτων αντέχει και κρατάει παραπάνω από... τη δική μας. 😉
------------------------------------
Σκορπίνα - Ακρυλικό σε σκληρό χαρτόνι (παλιά παλέτα) - ζωγραφική με τα δάκτυλα - 1993
ArchOikos_________