σε διαφορετικό χρόνο και διαφορετικό τόνο, συλλήβδην, σπεύδουν οι άνθρωποι του ΠΑΣΟΚ να διαρρήξουν τα ιμάτια τους ότι τα μέτρα «… όχι δεν είναι στα όρια. Είναι εκτός των ιδεολογικών ορίων του ΠΑΣΟΚ, είναι όμως μέτρα έκτακτης ανάγκης» (διατύπωση G.PAP).
Εγώ πάλι δεν καταλαβαίνω κάτι… Κι όταν δεν καταλαβαίνω κάτι το πιάνω από την αρχή και το περιγράφω με τρόπο όσο το δυνατό μη φορτισμένο συναισθηματικά και με έννοιες όσο το δυνατό ουδέτερες. Τότε, η σωστή περιγραφή μπορεί να με οδηγήσει σε λύση ή σε… κρίση… Όχι την κρίση που ζούμε αλλά αυτή που πρέπει να ασκούμε. Την αξιολόγηση.
Θα το πάρω λοιπόν το θέμα από την αρχή και απλά, όσο το δυνατόν απλούστερα για να μην μπερδεύομαι μπας και βγάλω μια άκρη:
Έστω λοιπόν ότι είμαι το κόμμα «1-2-Χ» της χώρας του «ΟΠΟΥΔΗΠΟΤΕΣΤΑΝ». Εδώ και χρόνια διατείνομαι ως κόμμα ότι έχω, ιδεολογική αφετηρία όπως περιγράφεται στο καταστατικό μου (ας την ονομάσουμε: «1») που εξελίχθηκε στα χρόνια, από την ίδρυσή μου μέχρι σήμερα, σε ένα θεωρητικό μοντέλο διακυβέρνησης με συγκροτημένο σύγχρονο ιδεολογικό υπόβαθρο (ας το ονομάσουμε «2») και σε ένα πραγματικό δηλαδή ρεαλιστικό στην διατύπωση και πρακτικό στην εφαρμογή πρόγραμμα διακυβέρνησης (ας το ονομάσουμε «Χ»). Έτσι δικαίως δηλώνω ότι είμαι το κόμμα «1-2-Χ» και κατεβαίνω στο λαό ζητώντας του την εμπιστοσύνη του για να εκλεγώ και να τον υπηρετήσω, κυβερνώντας την χώρα. Έχω δε, κυβερνήσει ήδη την χώρα στο παρελθόν για πολλά μάλιστα χρόνια με προηγούμενες εκδοχές μου του «1-2-Χ» που δεν αποδείχθηκαν και ότι πιο επιτυχημένο αλλά διατείνομαι ότι: Μένω πιστός στο «1», ωστόσο έχω εξελίξει εξαιρετικά το «2» και πλέον έχω την αναγκαία πολιτική εμπειρία για να διατυπώνω με επιτυχία το «Χ» υπό οιεσδήποτε συνθήκες και με εξαιρετική απόδοση, χωρίς ρομαντισμούς και ψευδαισθήσεις και πάντα στη βάση της αλήθειας των γεγονότων και της τρέχουσας παγκόσμιας και εθνικής πραγματικότητας, όποια κι αν είναι αυτή. Έτσι παραμένω «1-2-Χ» αλλά είμαι και η μόνη λύση για τον τόπο, διότι πλασάρω ένα μοναδικό προϊόν που είναι το «Χ». Διότι με το «Χ» (και όχι με το «1» ή «2») θα κυβερνήσω. Το «Χ» προτάσσω ως το δέλεαρ για την εκλογή μου λέγοντας ότι το «Χ» είναι το μείγμα της πολιτικής μου, αποτελούμενο από ένα «κορμό» πολιτικών επιδιώξεων και μια «παλέτα» από πολιτικές επιλογές.
Όπως για κάθε κόμμα, έτσι και για εμένα το επονομαζόμενο κόμμα «1-2-Χ», το «Χ» μου είναι δυναμικό και όχι στατικό εργαλείο διότι πρέπει να ανταποκρίνεται στο μέγιστο δυνατό πλήθος τωρινών και πιθανών μελλοντικών σεναρίων και δεν είναι μία χάραξη υπό την εκδοχή ενός μοναδικού σεναρίου. Αυτή η δυνατότητα του «Χ» να ανταπεξέρχεται είναι τελικά το απόλυτο κριτήριο αποτελεσματικότητάς μου στην πολιτική που είναι η τέχνη του εφικτού (τέχνη εφαρμοσμένη). Γι αυτό το «Χ» θα αξιολογηθώ καθώς τα «1» και «2» μου στην καλή περίπτωση λειτουργούν ως εγγυήσεις προεπιλογής μου από το λαό και στη χειρότερη ως κινητοποίηση της εκλογικής μου βάσης μέσω του «θυμικού» της.
Έρχομαι λοιπόν και πείθω τον λαό – για μια ακόμη φορά – να με εκλέξει για να κυβερνήσω τη χώρα.
Πέντε μήνες μετά βγαίνω και λέω… Θα κάνω τις πολιτικές επιλογές «Α-Β-Γ» οι οποίες δεν είναι πολιτικές επιλογές του κόμματός μου «1-2-Χ» αλλά ενδεχομένως εκφράζουν άλλο πολιτικό χώρο… Όμως εξαναγκάζομαι από τις συνθήκες! Τι εννοώ και γιατί το λέω;
1-ον: Τι Εννοώ: Εννοώ ότι το «Χ» μου (δηλ. το πολιτικό μου πρόγραμμα) δεν έχει πρόβλεψη για το χειρισμό πολιτικών συνθηκών της τρέχουσας πραγματικότητας (ανεξάρτητα αν την ήξερα ή δεν την ήξερα) ούτε με τρόπο συνεπή προς το «2» μου (δηλ. το θεωρητικό υπόβαθρο του προγράμματός μου και την σύγχρονη ιδεολογική μου βάση) και βέβαια ούτε με τρόπο συνεπή προς το «1» μου (δηλ. την ιδεολογική μου αφετηρία).
2-ον: Γιατί το λέω: Το λέω ως απενοχοποίηση, δηλαδή, αποποίηση της πολιτικής ευθύνης και απόπειρα αποφυγής του πολιτικού κόστους της επιλογής μου να υιοθετήσω τις συγκεκριμένες πολιτικές «Α-Β-Γ».
Εγώ πάλι δεν καταλαβαίνω κάτι… Κι όταν δεν καταλαβαίνω κάτι το πιάνω από την αρχή και το περιγράφω με τρόπο όσο το δυνατό μη φορτισμένο συναισθηματικά και με έννοιες όσο το δυνατό ουδέτερες. Τότε, η σωστή περιγραφή μπορεί να με οδηγήσει σε λύση ή σε… κρίση… Όχι την κρίση που ζούμε αλλά αυτή που πρέπει να ασκούμε. Την αξιολόγηση.
Θα το πάρω λοιπόν το θέμα από την αρχή και απλά, όσο το δυνατόν απλούστερα για να μην μπερδεύομαι μπας και βγάλω μια άκρη:
Έστω λοιπόν ότι είμαι το κόμμα «1-2-Χ» της χώρας του «ΟΠΟΥΔΗΠΟΤΕΣΤΑΝ». Εδώ και χρόνια διατείνομαι ως κόμμα ότι έχω, ιδεολογική αφετηρία όπως περιγράφεται στο καταστατικό μου (ας την ονομάσουμε: «1») που εξελίχθηκε στα χρόνια, από την ίδρυσή μου μέχρι σήμερα, σε ένα θεωρητικό μοντέλο διακυβέρνησης με συγκροτημένο σύγχρονο ιδεολογικό υπόβαθρο (ας το ονομάσουμε «2») και σε ένα πραγματικό δηλαδή ρεαλιστικό στην διατύπωση και πρακτικό στην εφαρμογή πρόγραμμα διακυβέρνησης (ας το ονομάσουμε «Χ»). Έτσι δικαίως δηλώνω ότι είμαι το κόμμα «1-2-Χ» και κατεβαίνω στο λαό ζητώντας του την εμπιστοσύνη του για να εκλεγώ και να τον υπηρετήσω, κυβερνώντας την χώρα. Έχω δε, κυβερνήσει ήδη την χώρα στο παρελθόν για πολλά μάλιστα χρόνια με προηγούμενες εκδοχές μου του «1-2-Χ» που δεν αποδείχθηκαν και ότι πιο επιτυχημένο αλλά διατείνομαι ότι: Μένω πιστός στο «1», ωστόσο έχω εξελίξει εξαιρετικά το «2» και πλέον έχω την αναγκαία πολιτική εμπειρία για να διατυπώνω με επιτυχία το «Χ» υπό οιεσδήποτε συνθήκες και με εξαιρετική απόδοση, χωρίς ρομαντισμούς και ψευδαισθήσεις και πάντα στη βάση της αλήθειας των γεγονότων και της τρέχουσας παγκόσμιας και εθνικής πραγματικότητας, όποια κι αν είναι αυτή. Έτσι παραμένω «1-2-Χ» αλλά είμαι και η μόνη λύση για τον τόπο, διότι πλασάρω ένα μοναδικό προϊόν που είναι το «Χ». Διότι με το «Χ» (και όχι με το «1» ή «2») θα κυβερνήσω. Το «Χ» προτάσσω ως το δέλεαρ για την εκλογή μου λέγοντας ότι το «Χ» είναι το μείγμα της πολιτικής μου, αποτελούμενο από ένα «κορμό» πολιτικών επιδιώξεων και μια «παλέτα» από πολιτικές επιλογές.
Όπως για κάθε κόμμα, έτσι και για εμένα το επονομαζόμενο κόμμα «1-2-Χ», το «Χ» μου είναι δυναμικό και όχι στατικό εργαλείο διότι πρέπει να ανταποκρίνεται στο μέγιστο δυνατό πλήθος τωρινών και πιθανών μελλοντικών σεναρίων και δεν είναι μία χάραξη υπό την εκδοχή ενός μοναδικού σεναρίου. Αυτή η δυνατότητα του «Χ» να ανταπεξέρχεται είναι τελικά το απόλυτο κριτήριο αποτελεσματικότητάς μου στην πολιτική που είναι η τέχνη του εφικτού (τέχνη εφαρμοσμένη). Γι αυτό το «Χ» θα αξιολογηθώ καθώς τα «1» και «2» μου στην καλή περίπτωση λειτουργούν ως εγγυήσεις προεπιλογής μου από το λαό και στη χειρότερη ως κινητοποίηση της εκλογικής μου βάσης μέσω του «θυμικού» της.
Έρχομαι λοιπόν και πείθω τον λαό – για μια ακόμη φορά – να με εκλέξει για να κυβερνήσω τη χώρα.
Πέντε μήνες μετά βγαίνω και λέω… Θα κάνω τις πολιτικές επιλογές «Α-Β-Γ» οι οποίες δεν είναι πολιτικές επιλογές του κόμματός μου «1-2-Χ» αλλά ενδεχομένως εκφράζουν άλλο πολιτικό χώρο… Όμως εξαναγκάζομαι από τις συνθήκες! Τι εννοώ και γιατί το λέω;
1-ον: Τι Εννοώ: Εννοώ ότι το «Χ» μου (δηλ. το πολιτικό μου πρόγραμμα) δεν έχει πρόβλεψη για το χειρισμό πολιτικών συνθηκών της τρέχουσας πραγματικότητας (ανεξάρτητα αν την ήξερα ή δεν την ήξερα) ούτε με τρόπο συνεπή προς το «2» μου (δηλ. το θεωρητικό υπόβαθρο του προγράμματός μου και την σύγχρονη ιδεολογική μου βάση) και βέβαια ούτε με τρόπο συνεπή προς το «1» μου (δηλ. την ιδεολογική μου αφετηρία).
2-ον: Γιατί το λέω: Το λέω ως απενοχοποίηση, δηλαδή, αποποίηση της πολιτικής ευθύνης και απόπειρα αποφυγής του πολιτικού κόστους της επιλογής μου να υιοθετήσω τις συγκεκριμένες πολιτικές «Α-Β-Γ».
Ποια είναι η δεύτερη ανάγνωση όλων αυτών(;;;;):
Μέσα σε πέντε μήνες (αλλά εν προκειμένω ήδη από την 1η μέρα…) το «Χ» μου είναι «off»!!! Δεν έχω πρόγραμμα ήδη από την πρώτη μέρα – άρα ουσιαστικά δεν μπορώ ούτε καν να αποδείξω ότι είχα πρόγραμμα ευθύς εξ αρχής!!! Αφού δεν εφαρμόσθηκε ποτέ με βάσει, ήδη, τα δικά μου λεγόμενα!!!
Το «Χ» μου είναι «off» κατά δύο έννοιες. Είναι «off» κατά την έννοια ότι εξ αρχής δεν μπόρεσε να εφαρμοσθεί(!!!) και είναι «off» κατά την έννοια ότι δεν είχε καμία δυνατότητα προσαρμογής στην (έστω άγνωστη σε εμένα) πραγματικότητα την οποία κλήθηκε να αντιμετωπίσει!!!. Δηλαδή το πολιτικό πρόγραμμά μου «Χ» (αν και εφόσον υπήρξε ποτέ) ήταν πρόγραμμα ενός και μόνο σεναρίου και όχι μια δυναμική λύση μιας δυναμικά εξελισσόμενης πραγματικότητας!!! Δηλαδή δεν πληρούσε την βασική προϋπόθεση ενός συγκροτημένου πολιτικού προγράμματος.
Τι είδους δικαιολογία είναι η διατύπωση ότι «η πραγματικότητα ήταν διαφορετική από αυτή που γνωρίζαμε;» Δηλαδή, αν η πραγματικότητα μας ήταν γνωστή, αν τα γνωρίζαμε όλα, ήδη, από την αρχή (ο κόσμος εξ άλλου αυτό πιστεύει…), τότε τι θα λέγαμε; «Συγνώμη, αλλά για την τρέχουσα πραγματικότητα δεν έχει το κόμμα μας πολιτικό πρόγραμμα εντός των ιδεολογικών του ορίων και της πολιτικής του φυσιογνωμίας; Οπότε ψηφίστε τους άλλους που είναι "αρμόδιοι" για τα αντιδημοφιλή;;;(!!!)».
Ακόμη παραπέρα, έστω λοιπόν ότι η πραγματικότητα ήταν καλύτερη απ’ ότι είναι. Έστω ότι η πραγματικότητα ήταν ακριβώς όπως την περιμέναμε, οπότε και θα ξεκινούσαμε την διακυβέρνηση με το λεγόμενο πρόγραμμά μας «Χ» και έστω ότι στην πορεία οι εξωτερικές εξελίξεις και η διεθνής ύφεση έφερνε μια ραγδαία, αδυσώπητη επιδείνωση τότε, εν μέσω διακυβέρνησής μας τι θα λέγαμε; «Συγνώμη, αλλά δεν έχουμε, για την τρέχουσα επιδείνωση, κατάλληλη, σχετική πρόβλεψη εντός των ιδεολογικών μας ορίων και της πολιτικής μας φυσιογνωμίας;;;(!!!) Οπότε περάστε παρακαλώ στους επόμενους, στους "κακούς"... της πολιτικής μας σκηνής, διότι εμείς είμαστε οι "καλοί" και τα αντιδημοφιλή είναι εκτός ιδεολογικών μας ορίων(!!!)».
Πόσο μεγάλη αποτυχία, πόσο οικτρή ομολογία ανεπάρκειας κρύβουν όλες οι φρασούλες και τα χαριτωμένα ψευτόλογα όσων σπεύδουν να προλάβουν το «θυμικό» του λαού και να διεγείρουν συναισθήματα συμπόνιας ή κατανόησης με δηλώσεις τους του τύπου «πολιτικές επιλογές αναγκαίες που δεν μας εκφράζουν…».
Οικτρότερη όλων η πολιτική ομολογία όταν εκστομίζεται από τον (μαθητευόμενο μάγο) πρωθυπουργό: «Είναι εκτός των ιδεολογικών ορίων του ΠΑΣΟΚ, είναι όμως μέτρα έκτακτης ανάγκης», δήλωση που σε ελεύθερη μετάφραση σε απλά σύγχρονα Ελληνικά σημαίνει: «Όχι, δεν είμαστε ένα κόμμα «all weather» (παντώς καιρού)».
Ο.Κ. να το ξέρουμε να τους ψηφίζουμε μόνο σε περιόδους καλοκαιρίας και ευμάρειας – οπότε και θα έχουν το οικονομικό περιθώριο οι άνθρωποι να είναι γαλαντόμοι και γενναιόδωροι που συνάδει προς την πολιτική τους ιδεολογία και να καταχρεώσουν ξανά τα πάντα. Διότι τώρα, χωρίς κανένα τέτοιο περιθώριο δε λέει βρε παιδί μου να κυβερνάς… στο τζάμπα… για την ψυχή του μπαμπά σου… (δεν εννοώ συγκεκριμένα τον δικό σας μπαμπά κύριε G.PAP).
- - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Μέσα σε πέντε μήνες (αλλά εν προκειμένω ήδη από την 1η μέρα…) το «Χ» μου είναι «off»!!! Δεν έχω πρόγραμμα ήδη από την πρώτη μέρα – άρα ουσιαστικά δεν μπορώ ούτε καν να αποδείξω ότι είχα πρόγραμμα ευθύς εξ αρχής!!! Αφού δεν εφαρμόσθηκε ποτέ με βάσει, ήδη, τα δικά μου λεγόμενα!!!
Το «Χ» μου είναι «off» κατά δύο έννοιες. Είναι «off» κατά την έννοια ότι εξ αρχής δεν μπόρεσε να εφαρμοσθεί(!!!) και είναι «off» κατά την έννοια ότι δεν είχε καμία δυνατότητα προσαρμογής στην (έστω άγνωστη σε εμένα) πραγματικότητα την οποία κλήθηκε να αντιμετωπίσει!!!. Δηλαδή το πολιτικό πρόγραμμά μου «Χ» (αν και εφόσον υπήρξε ποτέ) ήταν πρόγραμμα ενός και μόνο σεναρίου και όχι μια δυναμική λύση μιας δυναμικά εξελισσόμενης πραγματικότητας!!! Δηλαδή δεν πληρούσε την βασική προϋπόθεση ενός συγκροτημένου πολιτικού προγράμματος.
Τι είδους δικαιολογία είναι η διατύπωση ότι «η πραγματικότητα ήταν διαφορετική από αυτή που γνωρίζαμε;» Δηλαδή, αν η πραγματικότητα μας ήταν γνωστή, αν τα γνωρίζαμε όλα, ήδη, από την αρχή (ο κόσμος εξ άλλου αυτό πιστεύει…), τότε τι θα λέγαμε; «Συγνώμη, αλλά για την τρέχουσα πραγματικότητα δεν έχει το κόμμα μας πολιτικό πρόγραμμα εντός των ιδεολογικών του ορίων και της πολιτικής του φυσιογνωμίας; Οπότε ψηφίστε τους άλλους που είναι "αρμόδιοι" για τα αντιδημοφιλή;;;(!!!)».
Ακόμη παραπέρα, έστω λοιπόν ότι η πραγματικότητα ήταν καλύτερη απ’ ότι είναι. Έστω ότι η πραγματικότητα ήταν ακριβώς όπως την περιμέναμε, οπότε και θα ξεκινούσαμε την διακυβέρνηση με το λεγόμενο πρόγραμμά μας «Χ» και έστω ότι στην πορεία οι εξωτερικές εξελίξεις και η διεθνής ύφεση έφερνε μια ραγδαία, αδυσώπητη επιδείνωση τότε, εν μέσω διακυβέρνησής μας τι θα λέγαμε; «Συγνώμη, αλλά δεν έχουμε, για την τρέχουσα επιδείνωση, κατάλληλη, σχετική πρόβλεψη εντός των ιδεολογικών μας ορίων και της πολιτικής μας φυσιογνωμίας;;;(!!!) Οπότε περάστε παρακαλώ στους επόμενους, στους "κακούς"... της πολιτικής μας σκηνής, διότι εμείς είμαστε οι "καλοί" και τα αντιδημοφιλή είναι εκτός ιδεολογικών μας ορίων(!!!)».
Πόσο μεγάλη αποτυχία, πόσο οικτρή ομολογία ανεπάρκειας κρύβουν όλες οι φρασούλες και τα χαριτωμένα ψευτόλογα όσων σπεύδουν να προλάβουν το «θυμικό» του λαού και να διεγείρουν συναισθήματα συμπόνιας ή κατανόησης με δηλώσεις τους του τύπου «πολιτικές επιλογές αναγκαίες που δεν μας εκφράζουν…».
Οικτρότερη όλων η πολιτική ομολογία όταν εκστομίζεται από τον (μαθητευόμενο μάγο) πρωθυπουργό: «Είναι εκτός των ιδεολογικών ορίων του ΠΑΣΟΚ, είναι όμως μέτρα έκτακτης ανάγκης», δήλωση που σε ελεύθερη μετάφραση σε απλά σύγχρονα Ελληνικά σημαίνει: «Όχι, δεν είμαστε ένα κόμμα «all weather» (παντώς καιρού)».
Ο.Κ. να το ξέρουμε να τους ψηφίζουμε μόνο σε περιόδους καλοκαιρίας και ευμάρειας – οπότε και θα έχουν το οικονομικό περιθώριο οι άνθρωποι να είναι γαλαντόμοι και γενναιόδωροι που συνάδει προς την πολιτική τους ιδεολογία και να καταχρεώσουν ξανά τα πάντα. Διότι τώρα, χωρίς κανένα τέτοιο περιθώριο δε λέει βρε παιδί μου να κυβερνάς… στο τζάμπα… για την ψυχή του μπαμπά σου… (δεν εννοώ συγκεκριμένα τον δικό σας μπαμπά κύριε G.PAP).
- - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Παρατήρηση: Είναι προφανές ότι η μεταπήδηση από το αφαιρετικό – χωρίς συναισθηματικές φορτίσεις – μοντέλο μας στην πραγματική – με πιθανές συναισθηματικές φορτίσεις – καταγραφή, γίνεται βάζοντας στη θέση του κόμματος «1-2-Χ» το «ΠΑΣΟΚ» και στη θέση του «ΟΠΟΥΔΗΠΟΤΕΣΤΑΝ» την «Ελλάδα». Ελπίζω η αλλαγή αυτή να μην σοκάρει τους οπαδούς και φίλους του ΠΑΣΟΚ και εν πάσει περιπτώσει… απολογούμαι.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Κόσμιος σχολιασμός είναι παραπάνω από ευπρόσδεκτος.