ΤΟ ΚΡΙΣΙΜΟ ΕΡΩΤΗΜΑ!

Αλήθεια πιο είναι το κρίσιμο ερώτημα για τις Εκλογές του Νοέμβρη?

Πια δημοσκοπική εταιρεία θα μπορούσε να το καταγράψει?

Όλες οι εταιρείες αναλώνονται στην καταγραφή και ανάλυση των συσχετισμών…

Ούτως ή άλλως ένας από τους δύο θα βγει…

Αν όμως περνούσαμε για λίγο στην ουσία τότε ίσως το κρίσιμο ερώτημα να ήταν:

Με ποιες σκέψεις στο μυαλό το θα προσεγγίσει ο Έλληνας ψηφοφόρος την κάλπη!

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ ο Έλληνας ψηφοφόρος είναι μπερδεμένος αλλά και – ίσως για πρώτη φορά – ελεύθερος… Ελεύθερος από τα τετριμμένα ψευτοδιλήμματα που τον εγκλώβιζαν σε «συνήθεις» και «ασφαλείς» επιλογές! Που «συνήθεις» ήταν αλλά… δυστυχώς καθόλου «ασφαλείς» εν τέλει!

Αυτόν τον απεγκλωβισμό του, πασχίζουν ήδη από την αρχή του καλοκαιριού να κάνουν τον Έλληνα να τον ξεχάσει και να επιστρέψει στα γνωστά «μαντριά» (και δε μιλώ μόνο για τους δύο επικρατέστερους…), τόσο οι «πολιτικοί» όσο και οι «δημοσιογράφοι» και όλα τα πέριξ αυτών συμφέροντα των υφιστάμενων ισορροπιών (που η διαιώνισή τους θα τους εξυπηρετεί ανεξαρτήτως κρίσεων…).

Έτσι κανένας δε θα τολμήσει – σήμερα περισσότερο από ποτέ – να ρωτήσει με πια κυρίαρχη σκέψη (ή σκέψεις) θα προσεγγίσει ο Έλληνας την κάλπη… κι ας είναι αυτό το προφανές και καίριο ΕΡΩΤΗΜΑ! Ίσα-ίσα φορτώνοντας την καθημερινή ενημέρωση με τετριμμένες επαναλήψεις παλαιού τύπου πολιτικών λόγων και αντιπαραθέσεων, επιδιώκεται η επαναφορά στην επιφάνεια επουσιωδών σκέψεων που θα πατούν επάνω στη μνήμη και τη συνήθεια και θα εξασφαλίσουν την απομάκρυνση του Έλληνα από κυρίαρχες κατά τους προηγούμενους μήνες νέες και επικίνδυνες για τους συνήθεις πολιτικούς συσχετισμούς, σκέψεις και επιλογές!

Το κρίσιμο ερώτημα λοιπόν αυτών των εκλογών είναι αυτό που δε θα γίνει… Δε θα ερωτηθεί από κανένα δημοσκόπο – παρά μόνο ίσως με παραπλανητική και κατευθυνόμενη διατύπωση – ο Έλληνας, με πια κυρίαρχη σκέψη (ή σκέψεις) θα προσεγγίσει την κάλπη!

Ωστόσο οι ηγεσίες αυτό δεν πρέπει να κάνουν? Να ανιχνεύουν τη βούληση του λαού για να τον υπηρετούν ή έστω να τον διαφωτίζουν αν αυτός πλανάται? Όμως ποιος σήμερα θα είχε έστω και ένα ισχυρό επιχείρημα να αντιπαραθέσει στο λαό για να του υποδείξει την… πλάνη του!

Έτσι αντί να ανοίγουμε διαλόγους και θέματα καλύτερα να αποκλείουμε τη συζήτησή τους και να τα θάβουμε, τουλάχιστον μέχρι τις εκλογές…

Διαβλέποντας το τεράστιο αυτό κενό στην ανακεφαλαίωση των όσων μας συνέβησαν από το ’81 μέχρι προσφάτως και ιδιαιτέρως κατά την τελευταία διετία-τριετία και την απουσία δημόσιας συζήτησης, ουσιώδους απολογισμού και στοιχειώδους καταλογισμού, θα επιδιώξουμε να συμπληρώσουμε (με μια μηδαμινή βεβαίως συμβολή, την μεγαλύτερη ωστόσο που μπορούμε) το κενό αυτό σκέψεων και προβληματισμού αναδημοσιεύοντας όλα τα post του παρόντος blog που ασχολήθηκαν με το πώς φθάσαμε εδώ που φθάσαμε!

Η ανάγνωση είναι κουραστική και για τον λόγο τούτο θα αναρτηθούν και σε μορφή pdf, εκτυπώσιμη, ώστε αν το επιθυμείτε να τα τυπώσετε και να τα διαβάζετε με την άνεσή σας σε όποιο χρόνο θέλετε…

Ελπίζουμε με τον τρόπο αυτό να συμβάλλουμε στην τροφοδότηση των σκέψεων, του προβληματισμού και την επαναφορά της εγρήγορσης…

Ακολούθως το αρχείο pdf: POSTS και...

Ακολούθως τα posts :

:::::::::::::::::::::::::::::::

 

ΠΑΡΑΣΚΕΥΉ, 26 ΦΕΒΡΟΥΑΡΊΟΥ 2010

Το manifesto του απλού πολίτη…

Επειδή εδώ και κάποιους μήνες παίζονται τρελά παιχνίδια που μου αφήνουν την αίσθηση ότι δεν πάω καλά ή ότι τίποτα δεν πάει καλά, πήγα στον ψυχίατρο, του πλήρωσα 5 επισκέψεις μαζεμένες και του είπα τα ακόλουθα μαζεμένα… Μετά ο ψυχίατρος, χωρίς να πει κουβέντα άνοιξε το παράθυρο και πήδηξε.

Πήδηξε χωρίς να μου δώσει διάγνωση (βλέπετε είχε προπληρωθεί το καθίκι…) και εγώ αποφάσισα να ζητήσω διάγνωση από όπου μπορώ… όχι τίποτα άλλο, αλλά για να κάνω απόσβεση. Είστε λοιπόν στη λίστα όσων θα με υποστούν…

Κλείστε τα παράθυρα και ακούστε!

Γεννήθηκα το εθνοσωτήριο έτος του ΄69 (εθνοσωτήριο λόγωWoodstock…). Εξ ορισμού θα πρέπει να είμαι λοιπόν οπαδός της παγκοσμιοποίησης (ή μήπως κάτι άλλο εννοούσαν τότε… Να θυμηθείτε να το ρωτήσετε στο Γιωργάκη που στον κήπο του η μαμά Margaret τον αφήνει να καλλιεργεί κανναβούρι… και άλλα soft…).

Όταν ήμουνα μικρούλης ο μπαμπάς και η μαμά δούλευαν και μια φορά το χρόνο πλήρωναν εφορία. Αυτό το θυμάμαι καλά γιατί ο μπαμπάς δεν πήγε ποτέ σε λογιστή! Ο μπαμπάς έλεγχε τα πάντα μόνος του και δεν άφησε ποτέ του ούτε μια δραχμή εκκρεμότητα…

Ο μπαμπάς και η μαμά –όπως οι περισσότεροι τότε- μάζευαν λεφτά για «σπίτι».

Ο μπαμπάς και η μαμά –όπως οι περισσότεροι τότε- έχτιζαν το σπίτι λίγο-λίγο ανάλογα με τις ανάγκες και τις δυνατότητες και δεν πήραν πότε δάνειο από Τράπεζα.

Ωστόσο τον μπαμπά μου και την μαμά μου τους αγαπούσαν οι Τράπεζες και χαίρονταν όποτε τις επισκέπτονταν για να ενημερώνουν τα βιβλιάρια που μάζευαν λεφτά για το σπίτι και για τα παιδιά τους…

Οι γονείς μου δεν πήγαν ταξίδια μεγάλα και δεν αλλάξανε 10 αυτοκίνητα.

Στην αρχή ήταν ΝΔ και Καραμανλής… Ήρθε η ΕΟΚ και…

…μετά –το ’81- ήρθε το ΠΑΣΟΚ και ο Ανδρέας.

Ο μπαμπάς δεν άλλαζε, άλλαζε όμως ο κόσμος. Ο μπαμπάς έβλεπε να βγάζουν λεφτά και να κινούν χρήμα άνθρωποι που δεν τους είχε δει ποτέ ξανά εκεί έξω –το εκεί έξω μη με ρωτάτε πιο είναι γιατί ήμουν μικρός. Ο μπαμπάς έβλεπε λεφτά να έρχονται σωρηδόν σαν επιδοτήσεις στον αγροτικό τομέα και σαν δάνεια του δημοσίου. Εμείς λεφτά δεν βλέπαμε αλλά ο μπαμπάς έλεγε ότι αυτά τα λεφτά και κακώς έρχονται και λάθος χρησιμοποιούνται…

Αλλά κάποιος φίλος και γείτονας τσακωνόταν με τον μπαμπά που ήταν, λέει, «συντηρητικός» και φίλος μιας κυρίας που το όνομά της ήταν Επάρατος η οποία ήταν πολύ κακιά και ένας άλλος κύριος –νομίζω ο Άγιος Ανδρέας- αφού, λέει, πάλεψε μαζί της στα μαρμαρένια αλώνια την εξουδετέρωσε και την έκλεισε μέσα σε ένα ντουλάπι που το ονόμασε «Το χρονοντούλαπο της Ιστορίας» και καθόταν εκεί και την φίλαγε μαζί με πολλούς φίλους του που κάνανε συνέχεια παρέα και λέγονταν «Λοιπές Δημοκρατικές Δυνάμεις» και όποτε αυτή η κακή γυναίκα διαμαρτυρόταν ή μάζευε τις δυνάμεις της για να βγει από το ντουλάπι, εκείνος, φώναζε τους φίλους του και μαζί κι έναν δρυΐδη που τον λέγανε Μένιο ή Κουτσο-Γιώργο κι έφτιαχνε ένα ειδικό μαγικό φίλτρο που το λέγανε «Εκλογικό Νόμο» και με το φίλτρο αυτό την καταχωνιάζανε ακόμη πιο μέσα στο ντουλάπι για να μάθει… Διότι όπως λέγανε, τότε, «δεν εδικαιούτο δια να ομιλεί» – όχι που ήθελε να βγει κι απ’ το ντουλάπι!

Έτσι ήταν τα πράγματα τότε που, λέει, ήταν η πρώτη φορά που στη χώρα μας λειτουργούσε η Δημοκρατία και ήταν οι άνθρωποι ελεύθεροι να λένε και να κάνουν ότι θέλουν. Και την εποχή εκείνη δεν το είχα καταλάβει, αλλά, τώρα ξέρω ότι η Δημοκρατία αποτελείται από τους ακόλουθους θεσμούς:

Ένα χρονοντούλαπο για να βάζουμε μέσα τους κακούς και μια καλή παρέα που φιλάνε το χρονοντούλαπο που πρέπει να μείνει κλειστό με τους κακούς μέσα πάση θυσία, δηλαδή με όποιο αναγκαίο μαγικό φίλτρο… μπορεί να υπερβαίνει τη λαϊκή ετυμηγορία.

Επίσης ξέρω ότι τη Δημοκρατία -αυτή τη συγκεκριμένη- (γιατί έχω ακούσει και κάτι άσχετα για κάποιες άλλες…) πρέπει να την υποστηρίζουμε με κάθε κόστος διότι αυτή εγγυάται την ελευθερία μας! Για το λόγο αυτό δεν διστάζουμε να πληρώσουμε κάθε κόστος για έναν επαγγελματικό «Δημοκρατικό Στρατό». Η Ελλάδα μας είχε μέσα στα χρόνια αυτά επιτύχει να έχει τον καλύτερο τέτοιο στρατό ταγμένο στις δημοκρατικές αξίες. Γιατί η Ελλάδα μας, η πατρίδα όλων μας, δεν μέτρησε ποτέ το χρήμα μπροστά στις αξίες και πέτυχε να εξασφαλίσει επαγγελματικά τάγματα ιπποτών που έγιναν γνωστά ως τα τάγματα του «Κύκλου των Συμφερόντων» και των «ΜΜΕ». Έτσι κακώς μας ένοιαζε το κόστος, εμάς στην οικογένειά μου που ήταν συντηρητική και που ποτέ δεν δανείστηκε από Τράπεζα αλλά για κάποιο ανεξήγητο λόγο οι Τράπεζες μας εκτιμούσαν…

Τα χρόνια πέρναγαν και τα λεφτά της ΕΟΚ και των δανείων πέρναγαν και πέρναγαν και πέρναγαν κι εμείς τα κοιτούσαμε που πέρναγαν και ο μπαμπάς όλο θύμωνε και ενώ ο κόσμος άλλαζε με τα ιπτάμενα αυτά χρήματα πάνω από τα κεφάλια μας που τα κινούσαν άνθρωποι που ο μπαμπάς δεν τους είχε δει ποτέ ξανά αλλά αυτοί όλο πλήθαιναν, ένα πράγμα μόνο δεν άλλαζε ποτέ:

Ο μπαμπάς και η μαμά όλο δούλευαν και δούλευαν και μια φορά το χρόνο πλήρωναν εφορία. Ο μπαμπάς έλεγχε τα πάντα μόνος του και δεν άφησε ποτέ του ούτε μια δραχμή σε εκκρεμότητα… Και η εφορία κάθε χρόνο έλεγε ότι ήμασταν πλουσιότεροι και χτύπαγε την δική μας πόρτα. Απαιτητικά και ετσιθελικά έγινε συνεταίρος του μπαμπά και της μαμάς σε ποσοστό που έφτανε το 40% στα ενοίκια των σπιτιών που στο μεταξύ είχε φτιάξει ο μπαμπάς με την μαμά επειδή όλο δούλευαν και δούλευαν. Η εφορία, τότε, δεν ξέρω γιατί και θέλω να μου το εξηγήσετε, δεν έβλεπε τα ιπτάμενα λεφτά και αυτούς που τα διακινούσαν και ποτέ δεν τους ζήτησε να γίνουν συνέταιροί της κι αυτοί…

Ωστόσο, για να μην τα πολυλογώ, με την εφορία γίναμε συνέταιροι με μια σύμβαση πολύ καλή που έλεγε περίπου τα εξής: Όλα τα περιουσιακά στοιχεία, όλη η εργασία, η διαχείριση και τα ρίσκα, το όποιο επενδυτικό κόστος, τα έξοδα και οι ζημιές, οι ασφάλειες, το άγχος, που απάρτιζαν κάθε πτυχή της ζωής μας θα ήταν δικά μας και για τον λόγο τούτο, η εφορία, γενναιόδωρα αναγνώριζε ότι θα συμμετείχε μόνο στο 40% των εσόδων μας χωρίς καμία άλλη ανάμιξη στη ζωή μας. Αυτή η σύμβαση προσδιόριζε τα όρια της Ελευθερίας μας στην πραγματική Δημοκρατία που βιώναμε. Και εις αντάλλαγμα εισπράτταμε την εγγύηση της ασφάλειας και της υγείας μας, πρώτιστα και όλες τις άλλες εξασφαλίσεις που παρέχουν τα σύγχρονα κράτη στους πολίτες τους (θα παρέθετα παραδείγματα αλλά δεν μου έρχεται κάτι συγκεκριμένο…).

Και η ζωή συνεχιζόταν με Δημοκρατία και με Ελευθερία, αξίες που τις βιώνω όπως σας τις περιγράφω παραπάνω, από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου να αρχίζει να καταλαβαίνει τον κόσμο μέχρι σήμερα – ενώ ανδρώθηκα μέσα σ’ αυτό το κλίμα!

Τα χρόνια περνούσαν κι ο μπαμπάς με τη μαμά μεταβίβαζαν τα περιουσιακά τους στοιχεία σε εμάς τα παιδιά τους για να επιτύχουν μια κάποια μείωση της φορολογικής κλίμακας και για να μας εξασφαλίσουν.

Τα ιπτάμενα λεφτά, περνούσαν τώρα, πάνω από τα κεφάλια μας με μορφή ενισχύσεων και επιδοτήσεων, πακέτων στήριξης, διαρθρωτικών προγραμμάτων, δράσεων του αναπτυξιακού νόμου κλπ.

Ο μπαμπάς πέθανε αλλά για κάποιο λόγο δεν εισέπραξε πριν πεθάνει όσα προβλέπονταν από τις εγγυήσεις για υπηρεσίες υψηλού επιπέδου στην ασφάλεια και την υγεία που θα του προσφέρονταν την στιγμή της ανάγκης, παρά το γεγονός ότι, μια ζωή τίμησε το συνεταιρισμό του με την εφορία…

Πέρσι μάλιστα τέσσερα χρόνια μετά το θάνατό του και με τις δηλώσεις περί αποδοχής κληρονομίας όλες περατωμένες και τους φόρους όλους πληρωμένους, η εφορία… τι συγκινητικό… θυμήθηκε τον παλιό της συνεταίρο και του έστειλε το εκκαθαριστικό του ΕΤΑΚ (ακίνητης περιουσίας) για περιουσιακά στοιχεία για τα οποία -η εφορία- είχε στείλει τα αντίστοιχα ΕΤΑΚ και στους κληρονόμους του… Βέβαια βλέποντάς το φιλοσοφικά ίσως μετά το χωρισμό της ψυχής από το σώμα ενδεχομένως το δεύτερο να αξιολογείται ως ακίνητη περιουσία του φορολογουμένου και είναι γνωστό ότι η εφορία στην χώρα μας ρέπει προς φιλοσοφικές αναζητήσεις… αφού τα γήινα, τα πεζά και πρακτικά του οικονομικού πεδίου καταφανώς δεν αποτελούν το φόρτε της…

Εγώ παντρεύτηκα. Με τη γυναίκα μου έχουμε τρία παιδιά. Τις χαρές τους και τις ανάγκες τους. Η σύμβαση συνεταιρισμού μου ωστόσο με την εφορία είναι η ίδια με αυτή του μπαμπά… με μια μικρή διαφορά. Επειδή η συνεταίρος μας δεν ξέρω πώς τα πάει με τις εγγυήσεις της περί ασφάλειας και υγείας, εγώ και η γυναίκα μου πληρώνουμε καλού-κακού και ιδιωτικές ασφάλειες. Αυτό βέβαια δεν αφορά ολωσδιόλου τη συνεταίρο μας, εφορία, αφού η σύμβαση λέει: Όλα τα περιουσιακά στοιχεία, όλη η εργασία, η διαχείριση και τα ρίσκα, το όποιο επενδυτικό κόστος, τα έξοδα και οι ζημιές, οι ασφάλειες, το άγχος, που απαρτίζουν κάθε πτυχή της ζωής μας θα είναι δικά μας και για τον λόγο τούτο, η εφορία, γενναιόδωρα αναγνωρίζει ότι θα συμμετέχει μόνο στο 40% των εσόδων μας χωρίς καμία άλλη ανάμιξη στη ζωή μας. Αυτή η σύμβαση προσδιορίζει τα όρια της Ελευθερίας μας στην πραγματική Δημοκρατία που βιώνουμε!

Στα χρόνια που πέρασαν ο κόσμος δεν άλλαζε –όπως στην εποχή της ακμής του μπαμπά- άλλαζαν μόνο οι Κυβερνήσεις. Το εδραιωμένο μοντέλο Δημοκρατίας και Ελευθεριών παρέμεινε μετά το ’81 το ίδιο και για να μην το κάνω copy-paste και σας σπάσω τα νεύρα καλό είναι να πάτε πίσω και να το ξαναδιαβάσετε μόνοι σας… Απλά ο κακός δεν είναι πάντα μια κυρία που την λένε «Επάρατο» και η «προαγωγή» της Δημοκρατίας αξιοποιεί άλλα διλλήματα από αυτό του κινδύνου εξόδου από το «Χρονοντούλαπο της Ιστορίας». Οι «προαγωγοί» ωστόσο της Δημοκρατίας έχουν καλά εδραιωθεί, θεσμοποιηθεί ή θεοποιηθεί και παραμένουν οι ίδιοι, ανεξαρτήτως… κόμματος, καναλιού, μεγαλο-επιχείρησης ή συντεχνίας!

Όλα αυτά μέχρι πριν λίγους μήνες διαμόρφωναν έναν αβίωτο και αποπνικτικό κόσμο με ένα μοναδικό προσόν… τη σταθερότητα. Ανταλλάξαμε τη Δημοκρατία και την Ελευθερία μας με την πιο ζοφερή εκδοχή Ασφάλειας που μπορούσε να φανταστεί ανθρώπινο μυαλό κι αυτό γιατί κατά βάθος ακόμη και αυτή μας την αμφισβητούσαν, όχι οι θεσμοί αλλά η αφερεγγυότητα των προσώπων που τους υπηρετούσαν... Ασφάλεια όχι στη βάση εγγυήσεων τις οποίες δεν ήμασταν -λόγω του «γνώθεις αυτόν»- διατεθειμένοι να αποδεχθούμε και να πιστέψουμε αλλά, ασφάλεια της «σταθερότητας», ασφάλεια της «στασιμότητας», της «απραξίας» και της «αποτελμάτωσης». Γιατί χρόνια τώρα γνωρίζουμε βαθιά μέσα μας κι ας μην το παραδεχόμαστε ούτε στον εαυτό μας ότι δεν έχουμε ηγέτες να χαράξουν στόχους και δεν έχουμε εθνικούς στόχους και προοπτική.

Από το ’81 μέχρι τώρα δεν υπάρχει σχέδιο ανάπτυξης. Δεν γνωρίζουμε γιατί πάρθηκαν τα λεφτά που πάρθηκαν και αν σωστά πάρθηκαν αυτά. Η επίσημη πολιτική της χώρας ήταν να εισπράττει χρήματα, να βουλώνει πέντε τρύπες και να ανοίγει άλλες δέκα.

Τραγικότερο δε όλων είναι ότι αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι που άσκησαν αυτές τις πολιτικές για τόσα χρόνια, αυτοί τώρα έρχονται να επιμερίσουν ευθύνες και να λύσουν το πρόβλημα της κατεστραμμένης -εδώ και χρόνια, αλλά επισήμως μόνο εδώ και λίγους μήνες- εθνικής μας οικονομίας. Εμφανίζονται ως ειδήμονες οι ίδιοι πολιτικοί, τα ίδια κανάλια, οι ίδιοι δημοσιογράφοι, τα ίδια συμφέροντα…

• Όσοι έβλεπαν να χρηματοδοτούνται αλλαγές καλλιεργειών που ποτέ δεν έγιναν!
• Όσοι έβλεπαν ότι δεν έπρεπε να αποδεχθούν αλλαγές καλλιεργειών και το έκαναν μόνο και μόνο για την είσπραξη χρηματοδοτήσεων!
• Όσοι έβλεπαν την υπερανάπτυξη των μεσαζόντων στα αγροτικά προϊόντα και δεν τους σταμάτησαν!
• Όσοι δεν χάραξαν πολιτική και στρατηγικές για έναν υγιή τριτογενή τομέα αλλά επέλεξαν τη νωθρότητα και την αδιαφορία ενισχύοντας έναν εσωστρεφή, θνησιγενή, τριτογενή υδροκεφαλισμό, μόνο και μόνο για την είσπραξη των χρηματοδοτήσεων και γέμισαν την αγορά μικρομάγαζα της κουβαρίστρας, του καλσόν, του νυχιού και του minimarket που πύκνωσαν τόσο ώστε να έχουν πλέον μόνους πελάτες, ο ένας – τον άλλο και παραγωγικότητα μηδέν, οδηγώντας προγραμματισμένα έναν ολόκληρο κόσμο στην αποτυχία, στην ανεργία, στην ανέχεια, στο δανεισμό και την καταστροφή.
• Όσοι άφησαν να συρρικνωθεί ο παραγωγικός τομέας της χώρας και δεν χάραξαν πολιτικές ανάπτυξης νέων τομέων και προώθησης των προϊόντων μας.
• Όσοι κατ’ επιλογή και με εμμονή δεν στήριξαν την παραγωγή στη χώρα, αντιμετωπίζοντάς την μέχρι και ως εχθρό του έθνους ανήκουσα σε αφεντικά, εκμεταλλευτές της εργασίας.
• Όσοι ουδέποτε θεώρησαν δική τους υποχρέωση την συνεχή αναζήτηση ευκαιριών και νέων αγορών.
• Όσοι ανεξέλεγκτα προώθησαν τουριστικά και αγροτουριστικά προγράμματα σε απολύτως μη βιώσιμες εκδοχές τους, στο πουθενά και χωρίς να τα συνδέουν και στηρίζουν με περαιτέρω υποδομές και ευρύτερη ανάπτυξη μιας οργανωμένης τοπικής δράσης.
• Όσοι άφησαν τα spread δανεισμού/χορηγήσεων των Ελληνικών Τραπεζών προς τους Έλληνες πολίτες να διαμορφώνονται με διαφορές του 15% -αλλά στενοχωριούνται για τα spread των ελληνικών ομολόγων σε σχέση με τα Γερμανικά…- και έχουν μετατρέψει τις Ελληνικές Τράπεζες σε επίσημους αδειοδοτημένους τοκογλύφους.
• Όσοι αποδιάρθρωσαν τη δομή της ελληνικής κοινωνίας και κατέστρεψαν τις συναλλακτικές αξίες μετατρέποντάς την σε κοινωνία δύο ταχυτήτων: των τσακαλιών της αρπακτής και των μονίμως χρεωμένων οφειλετών, απαξιώνοντας τη σημασία της ανθρώπινης προσπάθειας, του κόπου, της εργασίας και του έντιμου χρήματος.

Πολιτικές με μόνο χαρακτηριστικό την ελάσσονα προσπάθεια και με κριτήριο επιτυχίας την επίτευξη της μετάθεσης του «μοιραίου» στους επόμενους…

Έρχονται λοιπόν τώρα όλοι αυτοί και σου λένε: «Όλοι θα πληρώσουμε»… Και συνεχίζουν ακόμη παραπέρα: «Γιατί όλοι ευθυνόμαστε» και… Επίκληση αιτιολόγησης, θαύμα διανοίας (…τα κλείσατε ελπίζω καλά τα παράθυρα… μείνετε μακριά και διαβάστε με δική σας ευθύνη…): «Όλοι δανειστήκαμε, όχι μόνο το κράτος αλλά και τα νοικοκυριά και γίναμε υπερκαταναλωτικοί».

Αυτά τα λένε οι γλίσχροι Νο1 «πολιτικοί», στους γλίσχρους Νο2 «δημοσιογράφους» οι οποίοι έχουν κάνει ομαδική λοβοτομή (γιατί τους την πλήρωσαν τα αφεντικά τους και ομαδικά τους ερχόταν οικονομικότερα) ώστε να ακούν τέτοιες π…π…ριές και να μην αντιδρούν!

Και κανείς προφανώς ηλίθιος, όπως εγώ, δεν βρίσκεται που να έχει την απαράδεκτα ηλίθια ερώτηση να κάνει:

- Αν ένα νοικοκυριό είναι χρεωμένο λόγω δανεισμού και υπερκαταναλωτισμού θα έρθει το χρέος του να το μοιραστεί το κράτος;! Θα επιβαρύνει το χρέος του νοικοκυριού καθ’ οιονδήποτε τρόπο το χρέος του κράτους;!

- Το χρέος του νοικοκυριού που τόσα χρόνια εντέχνως υποδαύλιζαν οι γλίσχροι Νο1 και αφήνανε τις Τράπεζες να το διαμορφώσουν, δεν έγινε πάνω στη βάση αγαθών που αποκτήθηκαν και άρα συμμετείχε στο να γίνεται μεγαλύτερος τζίρος στην αγορά και να στηρίζονται οι επιχειρήσεις και η οικονομία;! Κατά την έννοια αυτή το χρέος του κάθε νοικοκυριού δεν σχετίζεται παρά μόνο με τους θετικούς δείκτες ανάπτυξης της οικονομίας (παρότι σε βάθος χρόνου μπορεί να οδηγήσει σε κόπωση);! Υπάρχει λοιπόν οποιαδήποτε σχέση του χρέους του νοικοκυριού με το εθνικό (ή καλύτερα κρατικό) χρέος;!

Όχι, δεν υπάρχει! Ούτε η ενοχή για την δημιουργία του χρέους του νοικοκυριού μπορεί να αξιοποιηθεί πολιτικά για τον επιμερισμό των ευθυνών για την δημιουργία του χρέους του κράτους!!!

Ειλικρινά παρακαλώ πείτε μου αν στο συλλογισμό αυτό έχω λάθος γιατί θα φτάσουμε να… «…πηδηχτούμε από το παράθυρο, κύριε Λεβέντη μου»!

Για να μην προσθέσω ότι αν εγώ δε χρωστάω ως νοικοκυριό τίποτα –και γι αυτό με αγαπούν οι Τράπεζες και η εφορία- μπορώ παρακαλώ να μείνω έξω από την κρίση;;!!!

Πληρώνω εφορία από 18 χρονών με συντελεστή μέχρι και 40% ή και παραπάνω αν αθροίσουμε έμμεσους φόρους. Αν μάλιστα υπολογίσουμε επί καθαρών (αφαιρώντας τα έξοδα της οικογένειας και τις όποιες ζημιές σε ετήσια βάση… έκτακτα θέματα υγείας, δόντια, γυαλιά, έκτακτα αυτοκινήτου… κλπ,κλπ…) τότε η εφορία φτάνει… το 80%; Φαίνεται εξωπραγματικό; Δεν είναι… Μια 5μελής οικογένεια είναι μια επιχείρηση σε πλήρη λειτουργία που δεν δικαιούται να αντιμετωπισθεί ως τέτοια από την εφορία! Δεν φορολογείται ποτέ στα καθαρά έσοδα (αφαιρουμένων των εξόδων) αλλά στο μεικτό εισόδημα! Δεν στηρίχθηκε ποτέ και από κανέναν! Με όλα τούτα καθαρίζουμε –με τη βοήθεια του Θεού που κρατά τις αναποδιές της ζωής υπό έλεγχο- προς το παρόν χωρίς χρέη τη κάθε μας χρονιά. Να μείνει και κάτι στην άκρη; Ας πούμε το 20% του καθαρού εισοδήματος (αυτό που έμεινε από την εφορία) ή αλλιώς το 10% στα μεικτά… Πού καταλήγουμε με απλά μαθηματικά; Αυτά τα μπακαλίστικα που ήξερε κι ο μπαμπάς μου που δεν πήγε στο Harvard αλλά δεν χρώσταγε ποτέ σε Τράπεζες και ωστόσο οι Τράπεζες τον εκτιμούσαν… Γιατί σας ταλαιπωρώ με όλα αυτά; Για το απλό και αβίαστο συμπέρασμα ότι με την πιο Σπαρτιάτικη και ορθολογική διαχείριση ένα μέσο ελληνικό νοικοκυριό με μέτρια κι όχι χαμηλά εισοδήματα καθαρίζει στην καλύτερη περίπτωση τη χρονιά με ένα 10% του εισοδήματός του στην άκρη. Χρειάζεται δηλαδή δέκα συναπτά έτη –καλές χρονιές χωρίς απρόοπτα- για να βάλει στην άκρη το εισόδημα ενός έτους η αγοραστική δύναμη του οποίου δεν είναι και κάτι το εντυπωσιακό!!! Αυτή είναι η εικόνα της μέσης ελληνικής οικογένειας με κάποια εισοδήματα!!! Από αυτή την πεθαμένη οικονομική δυναμική, παραγμένη από την αήθη πρακτική αρμέγματος δεκαετιών, περιμένουν οι ιθύνοντες -γλίσχροι Νο1 πολιτικοί, γλίσχροι Νο2 δημοσιογράφοι και οικονομικοί συντάκτες, γλίσχροι Νο3 κύκλοι συμφερόντων, γλίσχροι Νο4, Νο5, Νο6…- να προκύψει ΑΝΑΠΤΥΞΗ!!!

Την ίδια στιγμή υπάρχουν επιδόματα που αντιστοιχούν σε ύψος μισθού και άρα αφήνουν σε κάποιους περίπου ένα ετήσιο εισόδημα ανά χρόνο στην άκρη ανέπαφο ή περίπου ανέπαφο!!!

Την ίδια στιγμή υπάρχουν 15οι και 16οι μισθοί!!!

Την ίδια στιγμή υπάρχουν εισοδήματα και βουλευτικές αποζημιώσεις μαζί με τις αποζημιώσεις συμβούλων και παρατρεχάμενων και αποσπασμένων στα βουλευτικά ή κομματικά γραφεία!!! Γιατί αυτούς τους ανθρώπους που μας κατέστρεψαν τους πληρώναμε για να στήνουν επί δεκαετίες μηχανισμούς συναλλαγής και συστήματα αυτοπροστασίας με απίστευτα στεγανά και τρελά απυρόβλητα (ασυλίες, παραγραφές κ.α. …)!!! Τους πληρώναμε, τους πληρώνουμε και ασύστολα επιμένουν ότι πρέπει να τους πληρώνουμε… Κλαίγονται σαν τις χήρες ότι έχουν έξοδα και δεν βγαίνουνε… και βρέθηκε μόνο ένας Πρόεδρος της Δημοκρατίας που αντί να πει «πάρτε τα όλα – ότι έχω και δεν έχω – κι άλλα τόσα…», δειλά – δειλά εκστόμισε ότι παρακαλεί να συνεισφέρει και η Προεδρία σε ότι της αναλογεί… Απ’ όσο ξέρω από την εποχή του Μεσαίωνα και μέχρι προσφάτως ακόμη και οι μονάρχες όταν η χώρα τους χρώσταγε και βρισκόταν σε δυσχέρεια ήταν οι πρώτοι που παραδειγματικά εκποιούσαν τεράστιες βασιλικές περιουσίες και αποποιούνταν εισοδήματα υπέρ της χώρας τους… Οι μονάρχες ναι, αλλά – προς Θεού- όχι και οι Πρόεδροι της Δημοκρατίας… τι είναι αυτά τώρα!!! Μήπως ο γράφων υποκινείται από φιλοβασιλικούς κύκλους; Αυτά θα πετάγονταν σαν μαϊντανοί να πουν, οι γλίσχροι Νο1 πολιτικοί και οι Νο2, Νο3, … Καμία σχέση… Απλά ψάχνω για λίγη τσίπα… και φέρνω τα αρνητικά παραδείγματα για να καταλάβουμε ότι είμαστε χειρότερα, πολύ χειρότερα κι από αυτά. Η Δημοκρατία μας και η Ελευθερία μας όπως θεμελιώθηκαν στην συνείδησή μας από το ’81 και μετά…

Κι ενώ όλοι αυτοί υπάρχουν… είναι δίκαιο, λέει, να συνεισφέρουμε στη «εθνική συμφορά» που μας «έτυχε» όλοι «αναλογικά» γιατί όλοι «ευθυνόμαστε» και υπάρχει, λέει, «κοινωνική συναίνεση» σ’ αυτό. Που και ποιος τη μέτρησε;;!!! Επειδή όλα τα ΜΜΕ αναπαράγουν εδώ και τρεις μήνες το ίδιο «τροπάριο»;;; Τα ΜΜΕ είναι η εικόνα της κοινωνίας μας γιατί μια «εικονική πραγματικότητα» μας αφήνουν να ζούμε!!!

Από τα 18 μου μέχρι τα 41 μου, πληρώνω 23 χρόνια φόρους. Συνολικά λοιπόν έχω αγοράσει στο κομμάτι της Ελλάδας που μου αναλογεί τουλάχιστον άλλο ένα ίσο κομμάτι Ελλάδας μία ή δύο φορές μέχρι τώρα. Χωρίς βοήθεια, χωρίς στήριξη, χωρίς ανάπτυξη!

Οι θρασύδειλοι και γλίσχροι άνθρωποι που κυβερνούν τη χώρα μου (εννοώ και τους 300 και πολλούς παραπάνω, όλους όσους επένδυσαν στο πολιτικό αυτό σύστημα) έρχονται να μου πουν ότι 23 χρόνια φορτίων και βαρών που έφερα σε πέρας, με τη βοήθεια του Θεού και την πρόνοια των γονέων μου, έχουν εξανεμισθεί κι ότι χρωστάω άλλα τόσα και τόσα και τόσα…

Κατέστρεψαν τη γενιά μου και την επόμενη και δείχνουν ο ένας τον άλλο με το δάκτυλο ξέροντας πως δεν θα την πληρώσει κανείς!

Ειλικρινά θα μπορούσε να παρακαλέσει κανείς να μην τελειώσει ποτέ, μα ποτέ, μα ποτέ, αυτή «η επιτήρηση»! Σε τι να με ενοχλεί «η επιτήρηση» όταν τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μου, τα οποία ο κύριος Γιωργάκης «κλαίγεται» ότι τα έχουμε απολέσει, τα είχαν μέχρι σήμερα και τα «νέμονταν» οι επαγγελματίες αργόσχολοι, τεμπέληδες και καθ’ έξη προδοτικοί διαχειριστές του πολιτικού με την ευρύτερη έννοια συστήματός μας –με την άδεια μας, θα πουν βέβαια, μέσω εκλογών- η οποία ωστόσο εξασφαλιζόταν στα πλαίσια μιας «εικονικής πραγματικότητας» που ήταν το μόνο που τα εγκαθιδρυμένα στεγανά επέτρεπαν. Με την άδειά μας που εξαγόταν από την κάλπη για να αξιοποιηθεί ως νομιμοποίηση της κάθε αυθαιρεσίας! Με την άδειά μας που διαπιστωμένα, εδώ και χρόνια, είναι η απελπισμένη προσπάθεια έκφρασης του «μη χείρον – βέλτιστον». Ποιός θα μου πει τις μονοπωλιακές λογικές του Ελληνικού «Καρτέλ» των πολιτικών κομμάτων ποιος θα τις πολεμήσει και ποια μέσα του παρέχει η Δημοκρατία μας;

Σε τι να με ενοχλεί «η επιτήρηση»… Αρκεί μόνο να μπορούσε να εξαφανίσει αυτούς που κατέστρεψαν τα πάντα!

Εγώ δεν έχω να χάσω τίποτα παραπάνω! Τη ζωή μια φορά τη ζει ο καθένας μας και τους κόπους -23 ή όσων ετών- στα σκουπίδια, φτάνει μια φορά μέσα σε μια ζωή να μας τους πετάξουν… Μετανάστης στον ίδιο μου τον τόπο, όπως μετανάστες ήταν και κάποιοι πριν από μένα, αλλά σε τόπους που τους σεβάστηκαν περισσότερο από ότι σεβάστηκε ο τόπος μας εμάς!

ΤΡΊΤΗ, 9 ΜΑΡΤΊΟΥ 2010

5 μήνες στο "ΟΠΟΥΔΗΠΟΤΕΣΤΑΝ"

Χάρης Καστανίδης, Κατερίνα Μπατζελή, Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, Ευάγγελος Βενιζέλος, Γιώργος Πεταλωτής, Λούκα Κατσέλη, κλπ., κλπ., ακόμη και ο ίδιος ο G.PAP… σε διαφορετικό χρόνο και διαφορετικό τόνο, συλλήβδην, σπεύδουν οι άνθρωποι του ΠΑΣΟΚ να διαρρήξουν τα ιμάτια τους ότι τα μέτρα «… όχι δεν είναι στα όρια. Είναι εκτός των ιδεολογικών ορίων του ΠΑΣΟΚ, είναι όμως μέτρα έκτακτης ανάγκης» (διατύπωση G.PAP).

Εγώ πάλι δεν καταλαβαίνω κάτι… Κι όταν δεν καταλαβαίνω κάτι το πιάνω από την αρχή και το περιγράφω με τρόπο όσο το δυνατό μη φορτισμένο συναισθηματικά και με έννοιες όσο το δυνατό ουδέτερες. Τότε, η σωστή περιγραφή μπορεί να με οδηγήσει σε λύση ή σε… κρίση… Όχι την κρίση που ζούμε αλλά αυτή που πρέπει να ασκούμε. Την αξιολόγηση.

Θα το πάρω λοιπόν το θέμα από την αρχή και απλά, όσο το δυνατόν απλούστερα για να μην μπερδεύομαι μπας και βγάλω μια άκρη:

Έστω λοιπόν ότι είμαι το κόμμα «1-2-Χ» της χώρας του «ΟΠΟΥΔΗΠΟΤΕΣΤΑΝ». Εδώ και χρόνια διατείνομαι ως κόμμα ότι έχω, ιδεολογική αφετηρία όπως περιγράφεται στο καταστατικό μου (ας την ονομάσουμε: «1») που εξελίχθηκε στα χρόνια, από την ίδρυσή μου μέχρι σήμερα, σε ένα θεωρητικό μοντέλο διακυβέρνησης με συγκροτημένο σύγχρονο ιδεολογικό υπόβαθρο (ας το ονομάσουμε «2») και σε ένα πραγματικό δηλαδή ρεαλιστικό στην διατύπωση και πρακτικό στην εφαρμογή πρόγραμμα διακυβέρνησης (ας το ονομάσουμε «Χ»). Έτσι δικαίως δηλώνω ότι είμαι το κόμμα «1-2-Χ» και κατεβαίνω στο λαό ζητώντας του την εμπιστοσύνη του για να εκλεγώ και να τον υπηρετήσω, κυβερνώντας την χώρα. Έχω δε, κυβερνήσει ήδη την χώρα στο παρελθόν για πολλά μάλιστα χρόνια με προηγούμενες εκδοχές μου του «1-2-Χ» που δεν αποδείχθηκαν και ότι πιο επιτυχημένο αλλά διατείνομαι ότι: Μένω πιστός στο «1», ωστόσο έχω εξελίξει εξαιρετικά το «2» και πλέον έχω την αναγκαία πολιτική εμπειρία για να διατυπώνω με επιτυχία το «Χ» υπό οιεσδήποτε συνθήκες και με εξαιρετική απόδοση, χωρίς ρομαντισμούς και ψευδαισθήσεις και πάντα στη βάση της αλήθειας των γεγονότων και της τρέχουσας παγκόσμιας και εθνικής πραγματικότητας, όποια κι αν είναι αυτή. Έτσι παραμένω «1-2-Χ» αλλά είμαι και η μόνη λύση για τον τόπο, διότι πλασάρω ένα μοναδικό προϊόν που είναι το «Χ». Διότι με το «Χ» (και όχι με το «1» ή «2») θα κυβερνήσω. Το «Χ» προτάσσω ως το δέλεαρ για την εκλογή μου λέγοντας ότι το «Χ» είναι το μείγμα της πολιτικής μου, αποτελούμενο από ένα «κορμό» πολιτικών επιδιώξεων και μια «παλέτα» από πολιτικές επιλογές.

Όπως για κάθε κόμμα, έτσι και για εμένα το επονομαζόμενο κόμμα «1-2-Χ», το «Χ» μου είναι δυναμικό και όχι στατικό εργαλείο διότι πρέπει να ανταποκρίνεται στο μέγιστο δυνατό πλήθος τωρινών και πιθανών μελλοντικών σεναρίων και δεν είναι μία χάραξη υπό την εκδοχή ενός μοναδικού σεναρίου. Αυτή η δυνατότητα του «Χ» να ανταπεξέρχεται είναι τελικά το απόλυτο κριτήριο αποτελεσματικότητάς μου στην πολιτική που είναι η τέχνη του εφικτού (τέχνη εφαρμοσμένη). Γι αυτό το «Χ» θα αξιολογηθώ καθώς τα «1» και «2» μου στην καλή περίπτωση λειτουργούν ως εγγυήσεις προεπιλογής μου από το λαό και στη χειρότερη ως κινητοποίηση της εκλογικής μου βάσης μέσω του «θυμικού» της.

Έρχομαι λοιπόν και πείθω τον λαό – για μια ακόμη φορά – να με εκλέξει για να κυβερνήσω τη χώρα.

Πέντε μήνες μετά βγαίνω και λέω… Θα κάνω τις πολιτικές επιλογές «Α-Β-Γ» οι οποίες δεν είναι πολιτικές επιλογές του κόμματός μου «1-2-Χ» αλλά ενδεχομένως εκφράζουν άλλο πολιτικό χώρο… Όμως εξαναγκάζομαι από τις συνθήκες! Τι εννοώ και γιατί το λέω;

1-ον: Τι Εννοώ: Εννοώ ότι το «Χ» μου (δηλ. το πολιτικό μου πρόγραμμα) δεν έχει πρόβλεψη για το χειρισμό πολιτικών συνθηκών της τρέχουσας πραγματικότητας (ανεξάρτητα αν την ήξερα ή δεν την ήξερα) ούτε με τρόπο συνεπή προς το «2» μου (δηλ. το θεωρητικό υπόβαθρο του προγράμματός μου και την σύγχρονη ιδεολογική μου βάση) και βέβαια ούτε με τρόπο συνεπή προς το «1» μου (δηλ. την ιδεολογική μου αφετηρία).

2-ον: Γιατί το λέω: Το λέω ως απενοχοποίηση, δηλαδή, αποποίηση της πολιτικής ευθύνης και απόπειρα αποφυγής του πολιτικού κόστους της επιλογής μου να υιοθετήσω τις συγκεκριμένες πολιτικές «Α-Β-Γ».

Ποια είναι η δεύτερη ανάγνωση όλων αυτών(;;;;):

Μέσα σε πέντε μήνες (αλλά εν προκειμένω ήδη από την 1^η μέρα…) το «Χ» μου είναι «off»!!! Δεν έχω πρόγραμμα ήδη από την πρώτη μέρα – άρα ουσιαστικά δεν μπορώ ούτε καν να αποδείξω ότι είχα πρόγραμμα ευθύς εξ αρχής!!! Αφού δεν εφαρμόσθηκε ποτέ με βάσει, ήδη, τα δικά μου λεγόμενα!!!

Το «Χ» μου είναι «off» κατά δύο έννοιες. Είναι «off» κατά την έννοια ότι εξ αρχής δεν μπόρεσε να εφαρμοσθεί(!!!) και είναι «off» κατά την έννοια ότι δεν είχε καμία δυνατότητα προσαρμογής στην (έστω άγνωστη σε εμένα) πραγματικότητα την οποία κλήθηκε να αντιμετωπίσει!!!. Δηλαδή το πολιτικό πρόγραμμά μου «Χ» (αν και εφόσον υπήρξε ποτέ) ήταν πρόγραμμα ενός και μόνο σεναρίου και όχι μια δυναμική λύση μιας δυναμικά εξελισσόμενης πραγματικότητας!!! Δηλαδή δεν πληρούσε την βασική προϋπόθεση ενός συγκροτημένου πολιτικού προγράμματος.

Τι είδους δικαιολογία είναι η διατύπωση ότι «η πραγματικότητα ήταν διαφορετική από αυτή που γνωρίζαμε;» Δηλαδή, αν η πραγματικότητα μας ήταν γνωστή, αν τα γνωρίζαμε όλα, ήδη, από την αρχή (ο κόσμος εξ άλλου αυτό πιστεύει…), τότε τι θα λέγαμε; «Συγνώμη, αλλά για την τρέχουσα πραγματικότητα δεν έχει το κόμμα μας πολιτικό πρόγραμμα εντός των ιδεολογικών του ορίων και της πολιτικής του φυσιογνωμίας; Οπότε ψηφίστε τους άλλους που είναι "αρμόδιοι" για τα αντιδημοφιλή;;;(!!!)».

Ακόμη παραπέρα, έστω λοιπόν ότι η πραγματικότητα ήταν καλύτερη απ’ ότι είναι.  Έστω ότι η πραγματικότητα ήταν ακριβώς όπως την περιμέναμε, οπότε και θα ξεκινούσαμε την διακυβέρνηση με το λεγόμενο πρόγραμμά μας «Χ» και έστω ότι στην πορεία οι εξωτερικές εξελίξεις και η διεθνής ύφεση έφερνε μια ραγδαία, αδυσώπητη επιδείνωση τότε, εν μέσω διακυβέρνησής μας τι θα λέγαμε; «Συγνώμη, αλλά δεν έχουμε, για την τρέχουσα επιδείνωση, κατάλληλη, σχετική πρόβλεψη εντός των ιδεολογικών μας ορίων και της πολιτικής μας φυσιογνωμίας;;;(!!!) Οπότε περάστε παρακαλώ στους επόμενους, στους "κακούς"... της πολιτικής μας σκηνής, διότι εμείς είμαστε οι "καλοί" και τα αντιδημοφιλή είναι εκτός ιδεολογικών μας ορίων(!!!)».

Πόσο μεγάλη αποτυχία, πόσο οικτρή ομολογία ανεπάρκειας κρύβουν όλες οι φρασούλες και τα χαριτωμένα ψευτόλογα όσων σπεύδουν να προλάβουν το «θυμικό» του λαού και να διεγείρουν συναισθήματα συμπόνιας ή κατανόησης με δηλώσεις τους του τύπου «πολιτικές επιλογές αναγκαίες που δεν μας εκφράζουν…».

Οικτρότερη όλων η πολιτική ομολογία όταν εκστομίζεται από τον (μαθητευόμενο μάγο) πρωθυπουργό: «Είναι εκτός των ιδεολογικών ορίων του ΠΑΣΟΚ, είναι όμως μέτρα έκτακτης ανάγκης», δήλωση που σε ελεύθερη μετάφραση σε απλά σύγχρονα Ελληνικά σημαίνει: «Όχι, δεν είμαστε ένα κόμμα «all weather» (παντώς καιρού)».

Ο.Κ. να το ξέρουμε να τους ψηφίζουμε μόνο σε περιόδους καλοκαιρίας και ευμάρειας – οπότε και θα έχουν το οικονομικό περιθώριο οι άνθρωποι να είναι γαλαντόμοι και γενναιόδωροι που συνάδει προς την πολιτική τους ιδεολογία και να καταχρεώσουν ξανά τα πάντα. Διότι τώρα, χωρίς κανένα τέτοιο περιθώριο δε λέει βρε παιδί μου να κυβερνάς… στο τζάμπα… για την ψυχή του μπαμπά σου… (δεν εννοώ συγκεκριμένα τον δικό σας μπαμπά κύριε G.PAP).

- - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Παρατήρηση: Είναι προφανές ότι η μεταπήδηση από το αφαιρετικό – χωρίς συναισθηματικές φορτίσεις – μοντέλο μας στην πραγματική – με πιθανές συναισθηματικές φορτίσεις – καταγραφή, γίνεται βάζοντας στη θέση του κόμματος «1-2-Χ» το «ΠΑΣΟΚ» και στη θέση του «ΟΠΟΥΔΗΠΟΤΕΣΤΑΝ» την «Ελλάδα». Ελπίζω η αλλαγή αυτή να μην σοκάρει τους οπαδούς και φίλους του ΠΑΣΟΚ και εν πάσει περιπτώσει… απολογούμαι.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΉ, 12 ΜΑΡΤΊΟΥ 2010

Ο ΠΕΡΙΟΔΕΥΩΝ... ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΕΝΟΥΝ ΚΑΙ... ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ

Τελικά ζούμε διαφορετικές πραγματικότητες!!!

Πηγαίνετε να δείτε το σχόλιο του Νίκου Ευαγγελάτου στο blog του στοnewsit και το άρθρο του Τάσου Γιαλίδη, με τίτλο "Τουλάχιστον έχει κύρος, αποπνέει αξιοπρέπεια, εμπνέει σεβασμό" για τον G.PAP.!

ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΑΙΣΘΑΝΘΕΙ ΠΙΟ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΕΝΟΣ (όχι ατομικά αλλά ως λαός!!!) από όσο τις μέρες αυτές, της περιοδείας του G.PAP. στη Δύση!

Σκύψιμο, γλείψιμο  και μια βίζα (...έτοιμη από καιρό) στο τέλος… ως παρηγοριά για να μην γυρίσουμε με τελείως άδεια χέρια. Δηλώσεις μετανοίας (στιλ Μικρών Μήτσων: Εεεε, μ-μ-μ' αρέσουν οι παρατηρήσεις... διορθώνομαι...) από τη μία και φτωχές εγγυήσεις: Θα συμμορφωθούμε... θα κάνουμε τα πάντα... Ότι χρειάζεται... (ή μήπως... Ότι μας πείτε???, μήπως και… ΧΙΛΙΑ Συγνώμη για τον Αγωγό Μπουργκάζ-Αλεξανδρούπολη…!!! Από εδώ και πέρα θα είμαστε το χαλάκι σας…)

Η στάση των εταίρων μας? Από υπεροπτική ως συμπονετική, σε έναν G.PAP. (που με το μανικάκι του έμοιαζε έτοιμος να σκύψει και να καθαρίσει τα φώτα της Mercedes της Μέρκελ…). Σε καμία περίπτωση δεν στάθηκαν ως ΙΣΟΙ ΠΡΟΣ ΙΣΟ, ως ηγέτες ανεξαρτήτων κρατών προς ηγέτη ανεξάρτητου κράτους. Απλά διαβεβαιώσαμε άπαντες τους εταίρους για την υποτέλειά μας…

ΤΑ ΛΟΙΠΑ ΠΟΥ ΛΕΝΕ ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΠΡΟΣΧΕΔΙΑΣΜΟ… ΓΙΑ ΚΛΑΜΑΤΑ!!!

ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ είναι μια λέξη που τα περιλαμβάνει όλα. Από την ταπείνωση του γεγονότος μέχρι τον προσχεδιασμό του όλου εγχειρήματος!!!

Διότι όλα αυτά είναι το πρώτο σκέλος του συνολικού σχεδίου… Το ξεπούλημα των ενεργειακών πηγών της Ελλάδας (δεν μιλάω για τα πετρέλαια του Χαρδαβέλα) θα είναι μονόδρομος… κι ο λαός θα έχει εξαθλιωθεί και θα το δεχθεί ως εθνική σωτηρία!!!

Την επόμενη 20-ετία η Ελλάδα θα διαμορφωνόταν σε μια από τις ενεργειακά προνομιούχες και αυτόνομες χώρες και θα μεταπηδούσε στη ζώνη των μικρών αλλά ισχυρών χωρών. Ήλιος – αέρας – γαιοθερμία θα ήταν οι πλουτοπαραγωγικές μας πηγές την στιγμή που ο πλανήτης θα στράγγιζε τα τελευταία του αποθέματα σε συμβατικές πηγές ενέργειας.

Ο Καραμανλής το ήξερε. Ήξερε κι ότι μόνοι μας δεν είχαμε ελπίδα. Δεν είχαμε ούτε τα λεφτά ούτε τη δύναμη να κάνουμε οτιδήποτε χωρίς συμμαχίες. Οι εταιρίες εκμετάλλευσης είναι παγκοσμίως οι ίδιες που σήμερα δουλεύουν το πετρέλαιο. Αυτές χτυπούν, ήδη, την αγορά του ήλιου και του αέρα και της γαιοθερμίας βάζοντας πόδι στην επόμενη μέρα της κορύφωσης της ενεργειακής κρίσης. Οι συμμαχίες όμως είναι προσοδοφόρες όταν γίνονται υπό την σχετική πίεση ενός ελεγχόμενου ανταγωνισμού…

Όλο το ’08 και το ’09 η Ελλάδα ασχολιόταν με το θέμα των ενεργειακών πηγών και της προώθησης της εκμετάλλευσής τους από μια κυβέρνηση Καραμανλή που δεν είχε πρόγραμμα «πράσινης ανάπτυξης»! Ο G.PAP που έχει πρόγραμμα «πράσινης ανάπτυξης» τα … πάγωσε όλα!!! Τυχαία???

Ο Καραμανλής είχε δει τη χρεωκοπία να έρχεται επειδή είχε στρεβλωθεί η δομή της οικονομίας και απλά δεν «παρήγαγε» κανείς, τίποτα! Η λύση ήταν η παραγωγή ενέργειας με ευνοϊκούς για το λαό και τη χώρα, όρους!

Οι ίδιες εταιρίες με καλά και ανταγωνιστικά deals και ασφαλείς προσοδοφόρες συμβάσεις.

Ξεκίνησε βάζοντας  τους Ρώσους στο παιχνίδι με τον αγωγό και τους Κινέζους με το λιμάνι! Στην Οικονομία αυτό λέγεται άνοιγμα της αγοράς και διεύρυνση των δυνατοτήτων. Σήμαινε αύξηση του ανταγωνισμού (όχι του εσωτερικού) των εταιριών μεταξύ τους για τη διείσδυσή τους στην ελληνική αγορά και για την αυριανή πρόσβασή τους στις Ελληνικές πλουτοπαραγωγικές πηγές (ήλιο, αέρα, γαιοθερμία). Σήμαινε για την Ελλάδα καλύτερα deals!

Πάλι οι ίδιες εταιρίες θα έρχονταν αλλά όχι για να σε βρουν γονατισμένο να εκλιπαρείς συγχώρεση!!!

Δεν είναι τυχαίο ότι η κατρακύλα του Καραμανλή ξεκίνησε τότε, το 2007 μετά την συμφωνία για τον Αγωγό!!!

Δεν είναι τυχαίο ότι όλοι οι ανυπόληπτοι της δεξιάς παράταξης άρχισανε να τραβάνε το χαλί κάτω από τα πόδια του Καραμανλή από τότε και μετά… Τρία χρόνια Υπουργοί και παρατρεχάμενοι χωρίς μιας μέρας ΕΡΓΟ!!! Δύο – τρεις μόνο οι φωτεινές εξαιρέσεις!!! Όλοι αυτοί και οι κύκλοι τους προσδοκούν ή έχουν ήδη πετύχει διαφόρων ειδών εξαργυρώσεις των υπηρεσιών τους προς τους έξω… Κι εμείς απλά χρεοκοπούμε…

Δεν είναι τυχαίο ότι μετά βδελυγμίας ο G.PAP. αποκήρυττε προεκλογικά τις συμφωνίες με Ρώσους και Κινέζους και εγγυόταν ότι θα τις ακυρώσει. Το έλεγε για να το ακούμε εμείς και να τον λέμε τρελό???  Όχι!!! Το έλεγε προς τους εργοδότες του… τους έξω… Και το ήθελε διακαώς. Είναι το μόνο που δεν κατάφερε προς μεγάλη του λύπη!!!

Κατάφερε να διαλύσει το σχέδιο Καραμανλή που απέκρυπτε την ισχνή οικονομία και έτρεχε να προλάβει τα ενεργειακά deals που θα μας στήριζαν.

Κατάφερε να χρεοκοπήσουμε μια ώρα αρχύτερα και να βρεθούμε στα γόνατα και με το μαχαίρι στο λαιμό.

Επόμενο βήμα: Θα περιμένουμε την κοινωνική κρίση και την εξαθλίωση και μετά θα πούμε ελάτε πάρτε τα ΌΣΟ-ΌΣΟ και ο λαός θα ευλογεί επειδή απλά και μόνο σώθηκε από τα χειρότερα…

Η πρόβλεψη είναι ότι η ενέργεια θα γίνει παραγωγικός τομέας στην Ελλάδα αλλά… χωρίς τους Έλληνες. Κι όλοι εμείς που μιλάμε για την στρεβλωμένη οικονομία μας που δεν παράγει τίποτα θα πρέπει να σκεφτούμε κάτι άλλο να παράξουμε… ΕΧΕΙ ΜΕΙΝΕΙ ΤΙΠΟΤΑ??? Μάλλον όχι οπότε θα μας αφήσουν να μένουμε στη χώρα μας ως τα παιδιά για τα θελήματα… (παροχή υπηρεσιών λέγεται αυτό, μην σοκάρεστε και όλοι την ξέρουμε καλά αυτή τη δουλειά με τον υδροκέφαλο τριτογενή τομέα μας… ).

Τραγική μορφή ο G.PAP. αποδεικνύεται άξιο τέκνο του μπαμπά του (και της μαμάς του…). Ο μπαμπάς κατάφερε να χάσει την εθνική ευκαιρία της χώρας για ανέλιξη μέσω της (τότε) ΕΟΚ. Ο γιός ήδη εκποίησε  την εθνική ευκαιρία να οδηγηθεί η χώρα με στρατηγικές επιλογές στην ανάπτυξη μέσω της ενεργειακής οδού και αποφεύγοντας τη χρεοκοπία!!!

Τραγική μορφή και ο Καραμανλής ??? Επεχείρησε να κυβερνήσει την Ελλάδα σαν ηγέτης αυτού του κόμματος που ηγήθηκε… και με αυτά τα στελέχη που είχε… 

Τραγική και η ειρωνεία της ιστορίας που επαναλαμβάνεται με απίστευτους παραλληλισμούς!!! Πάντα ένας Καραμανλής ξεκινά να θεμελιώνει το πέρασμα της χώρας σε μια άλλη εποχή (τότε με την ΕΟΚ, τώρα με τα deals της ενέργειας...), πάντα δεν προλαβαίνει να ολοκληρώσει το εγχείρημα... πάντα μια κρίση επιδεινώνει την οικονομία (τότε αν θυμάστε ήταν η πρώτη μεγάλη ενεργειακή κρίση '78-'80, τώρα είναι η κρίση των αγορών), πάντα αποδεικνύεται ΑΝΑΞΙΟ το "δεξιό" περιβάλλον του και όλα τα θεωρούμενα "μεγάλα στελέχη" και οι "μηχανισμοί του κόμματος", πάντα ακολουθεί ένας Παπανδρέου που έρχεται να ξεθεμελιώσει με τον πιο βάρβαρο τρόπο ότι έχει χαραχθεί... για να μπούμε σε μια εποχή απίστευτης σκοταδιστικής και συκοφαντικής φιλολογίας - ΑντιΚαραμανλισμού - και σε μία διαδικασία εθνικών περιπετειών και δεινών για 10 - 20 χρόνια όποτε και ανασκευάζουμε... μετά από πικρή εμπειρία... με ακριβό τίμημα και με ουσιαστική απώλεια της "ευκαιρίας"!!!

Γιατί να πρέπει να δει η γενιά μας το ίδιο έργο δύο φορές!!!

Αν εμείς ευθυνόμαστε μια φορά επειδή δεν μπορούμε να δούμε το πλαίσιο αυτό μια και κρύβεται πίσω από τόνους σκουπιδιών και φιλολογίας, αυτοί που φέρουν την απόλυτη ευθύνη είναι οι προβοκατόρικα φιλολογούντες εξυπηρετητές του προσχεδιασμού - ΜΜΕ και οι κύκλοι συμφερόντων - που αρκούνται στην άντληση αμέσων οφελών...

ΤΡΊΤΗ, 16 ΜΑΡΤΊΟΥ 2010

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΦΕΥΓΟΥΝ... ΚΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΕΝΟΥΝ...

Σε συνέχεια του post της Παρασκευής 12 Μαρτίου 2010 και προς περαιτέρω στήριξη των εκεί διατυπωμένων απόψεων παραθέτω εν περιλήψει μερικά μόνο παραδείγματα του προσχεδιασμού για την υπονόμευση (της ήδη κακής) Ελληνικής Οικονομίας στα πλαίσια εξυπηρέτησης του πολέμου για την "επόμενη μέρα" στην "αγορά ενέργειας":

1. 3ος 2009 - έφυγε η Shell από Ελλάδα...

2. 6ος 2009 - έφυγε η BP από την Ελλάδα...

3. 9ος 2009 - έκλεισε το εργοστάσιο Siemens στη Θεσσαλονίκη...

4. 3ος 2009 - έφυγε η American Express...

Αν αυτό ήταν ένα site/blog στοιχημάτων θα μπορούσε να ακολουθείται από το ερώτημα-στοίχημα: Πότε πιστεύετε ότι θα επανέλθουν οι παραπάνω εταιρίες στην Ελλάδα;

Δυστυχώς η πιο πάνω ερώτηση είναι ταυτόσημη με την ερώτηση: Έχουμε πιάσει πάτο ή όχι ακόμη κι αν όχι πότε πιστεύετε ότι θα πιάσουμε;

Διότι οι εταιρίες θα ξαναγυρίσουν στην Ελλάδα για τα νέα deals όταν θα πουλάμε "ενέργεια" όσο-όσο και... δεν βιάζονται... μπορούν να περιμένουν. Η εξαθλίωση στη χώρα θα έρθει πολύ πιο γρήγορα από την κρίση των "συμβατικών ενεργειακών πηγών" και το πέρασμα στην εποχή των "ανανεώσιμων".

ΤΕΤΆΡΤΗ, 17 ΜΑΡΤΊΟΥ 2010

Το λάθος μου με κρατά ξάγρυπνο!!!

Πείτε μου πού – προφανώς - κάνω το μέγιστο λάθος; Γιατί εντάξει οι δικοί μας, μας έχουν συνηθίσει σε αστοχίες, αλλά και οι ευρωπαίοι εταίροι μας εγκρίνουν το σχεδιασμό μας(;;)!!! Άρα το λάθος το έχω εγώ, στο συλλογισμό μου και είναι ένα χονδροειδές – μεγάλο – τερατώδες λάθος που δεν μ’ αφήνει να κοιμηθώ τα βράδια αναλογιζόμενος τι μου επιφυλάσσει… το αύριο!

------------------------------------------------------------------------------------------


Δεν ξέρω πολλά πράγματα από οικονομία (και ειδικά από μακρο-οικονομία) και στις μέρες μας αυτό ίσως να θεωρείται πλήρης αγραμματοσύνη. Αναλφαβητισμός! Για το λόγο αυτό απευθύνομαι προς όλους όσους θα δουν το post αυτό και παρακαλώ για σχόλια και διορθώσεις που θα με βοηθήσουν να ξεπεράσω παρεξηγήσεις που ενδεχομένως κάνω στην αντίληψη της τρέχουσας οικονομικής μας κατάστασης και των εξελίξεων (μέτρα, προοπτικές κλπ).

Η Ελλάδα εμφανίζεται να έχει ένα χρέος 300 δις και το έλλειμμά μας ανέρχεται έστω σε 12,5%. Τα λέω δεν τα λέω σωστά αυτά τα νούμερα δεν έχει και τόση σημασία γι αυτό που θέλω να περιγράψω παρακάτω… Εν πάση περιπτώσει, έχουμε καταλήξει όλοι ότι πρέπει να συγκεντρωθούν λεφτά για να πληρωθούν τόκοι δανείων που θα είναι οσονούπω ληξιπρόθεσμοι και απαιτητοί (βλέπε Απρίλιο 2010). Τούτο σημαίνει ανάγκη σύναψης νέων δανείων που με τα μεγέθη χρέους και ελλείμματος δεν θα μας τα δώσει κανείς! Για το λόγο αυτό πήραμε «μέτρα» σοβαρά και επαχθή με στόχο την συγκέντρωση χρήματος ώστε αυτή να αποτελέσει εγγύηση προς τους δανειστές μας να μας ξαναδανείσουν. Δηλαδή τα λεφτά που επιδιώκουμε να συγκεντρώσουμε επ’ ουδενί δεν φθάνουν για να καλύψουν την οποιαδήποτε ανάγκη μας αλλά θα χρησιμοποιηθούν για να δείξουν τάση μείωσης στο ποσοστό του ελλείμματος, ώστε να μην καταγράφεται η σημερινή κατάρρευση της οικονομίας σε βάθος τριετίας (4% τον πρώτο χρόνο μείωση και από 2-2,5% ανά έτος για τα δύο επόμενα). Αυτό σημαίνει ότι το χρέος μας δεν θα μειώνεται, αλλά, θα ελεγχθεί ο ρυθμός αύξησής του ώστε να αρχίσουμε ενδεχομένως να το αποπληρώνουμε σταδιακά μετά την τριετία – τετραετία και βάλε…

Εν πάση περιπτώσει, αυτή η μείωση στο έλλειμμα είναι η απαραίτητη ένδειξη κατά τους εταίρους μας ευρωπαίους μιας πιο φερέγγυας οικονομίας ώστε να επιτύχουμε ρεαλιστικά επιτόκια δανεισμού.

Τι μέτρα πήραμε – τα οποία ενέκριναν και οι ευρωπαίοι εταίροι μας - για την επίτευξη των παραπάνω;

1.   Μείωση εξόδων του κράτους μέσω της μείωσης αποδοχών μισθωτών και συνταξιούχων με διάφορους τρόπους. (Δεν χρειάζομαι την ανάλυση του σημείου αυτού παραπάνω για όσα θέλω να διατυπώσω).

2.   Αύξηση του ΦΠΑ ως άμεσης πηγής εσόδων του κράτους.

3.   Αύξηση του φόρου στα Καύσιμα και στα Τσιγάρα.

4.   Απροκάλυπτη πλέον «ποινικοποίηση» του συνταγματικού δικαιώματος να κατέχει κανείς ιδιοκτησία / ακίνητη περιουσία, αφού αυτή φορολογείται αδρά ακόμη κι όταν δεν παράγει κανένα εισόδημα.

5.   Περικοπή εξόδων του δημοσίου (εδώ δεν έχω κανένα απτό, πραγματικό στοιχείο… και δεν βρήκα κάτι σχετικό, επαρκώς συγκροτημένο σταmedia… μόνο κάτι σποραδικές εξαγγελίες όπως αυτή για τα αυτοκίνητα θυμάμαι, που λεγόταν στην αρχή…).

Συμπληρωματικά ήρθε και το νέο φορολογικό νομοσχέδιο το οποίο στοχεύει να στηρίξει την ανάπτυξη…

Είναι γνωστό τώρα ότι το 65% (ίσως και παραπάνω) των εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού, προέρχονται από την φορολόγηση μισθωτών και συνταξιούχων. Όμως η μείωση των αποδοχών τους σημαίνει προφανώς και μείωση εσόδων από την φορολόγησή τους, παρά την αύξηση του φορολογικού συντελεστή (αφού, ο μεγάλος όγκος μισθωτών δεν φτάνει το ύψος μισθών για το οποίο ισχύει ο νέος, μεγαλύτερος φορολογικός συντελεστής). Η μείωση λοιπόν αυτή των εσόδων θα πρέπει να αντισταθμισθεί και προφανώς αυτό θα γίνει εντέχνως μέσω της γραφειοκρατικής εξουδετέρωσης του «αφορολόγητου» που έχει δρομολογηθεί με το μέτρο της «συγκέντρωσης των αποδείξεων» ως υποχρεωτικού στοιχείου για την επίτευξη του αφορολογήτου.

Απλά, μια τετραμελή οικογένεια με εισόδημα τους μισθούς των δύο γονέων και με βάρη ένα ενοίκιο και τις ΔΕΚΟ θα είναι αρκετά δύσκολο να μαζέψει τις αναγκαίες αποδείξεις. Ειδικά μάλιστα όταν, πολλά από τα έξοδα λιανικής πραγματοποιούνται απευθείας από τα παιδιά που... θα βγουν τη βόλτα τους με τους φίλους κι όταν θα κάτσουν κάπου για ένα καφέ ή ένα σάντουιτς θα ζητήσουν - τα 3-5-8 παιδιά από διαφορετικές οικογένειες - να τους φέρουν 3-5-8 χωριστές αποδείξεις; Πόσο μάλλον που οι αποδείξεις των παιδιών σε μεγάλο ποσοστό θα χάνονται (...και τι θα κάνεις στο 12-χρονο που πήρε σοκολάτα, η στο 16-χρονο που πήγε για καφέ μετά το φροντιστήριο; Θα το κρεμάσεις επειδή έχασε την απόδειξη; Θα του διδάξεις "υπευθυνότητα" μέσω του "μέτρου" των "αποδείξεων" ενώ βάλλεται πανταχόθεν από τις άπειρες άλλες πολύ σοβαρότερες "υποκινήσεις" παραβίασης της υπευθυνότητάς του; Μήπως θα του μάθεις και το "φορολογικό" και την "οικονομία" σε βάθος ετήσιου προγραμματισμού; Γιατί τότε μόνο θα κατανοήσει τον "κανόνα" που του ζητάς να ακολουθήσει! Ή θα του πεις: "Αυτό θα κάνεις γιατί έτσι το λέω εγώ!" - Το "φορολογικό" στην υπηρεσία της διαπαιδαγώγησης...).

Επιπλέον αν υπάρχει και κάποια αποπληρωμή δανείου στην οικογένεια (κάτι που όχι μόνο δεν είναι σπάνιο αλλά δυστυχώς είναι πια το πλέον σύνηθες) τότε η συγκέντρωση σε αποδείξεις λιανικής του αναγκαίου ποσού θα είναι παντελώς μη ρεαλιστική κι ανέφικτη!!!

Αν τώρα η οικογένεια δεν καταναλώσει όλο της το εισόδημα κι επιδιώξει να αποταμιεύσει 10000 ευρώ, πάλι θα είναι αδύνατη η συγκέντρωση των αποδείξεων (ΩΡΑΙΟ ΜΕΤΡΟ, υπέρ της ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ και της μείωσης του ΥΠΕΡΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΣΜΟΥ!!!).

Έτσι λοιπόν έχει δρομολογηθεί να «ροκανισθεί» κατά την πρακτική εφαρμογή του το μέτρο του «αφορολόγητου» για να αντισταθμισθεί η απώλεια εσόδων από την μείωση στο φόρο εισοδήματος που είναι δεδομένη λόγω του μειωμένου εισοδήματος.

Είναι προφανές λοιπόν, ότι, σε κάθε περίπτωση, δε μιλάμε για αύξηση των εσόδων σε σχέση με το 2009, από την πηγή που λέγεται «φορολογία εισοδήματος μισθωτών» αλλά μια κατάσταση «ίσα βάρκα – ίσα νερά» για τα κρατικά ταμεία, παρά την συμπίεση που θα έχουν υποστεί οι μισθωτοί από την απώλεια σημαντικής αγοραστικής δύναμης και από την αύξηση της φορολόγησής τους με το «ροκάνισμα» του αφορολόγητου.

Ταυτόχρονα η αύξηση του ΦΠΑ φαίνεται (κι αυτό χαρακτηρίζεται ως υγιής αντίδραση της αγοράς) να απορροφάται από αντίστοιχη μείωση στις τιμές των προϊόντων, ώστε, να μην γίνει αντιληπτή στον καταναλωτή. Άρα, επί μειωμένης τιμής προϊόντος, το αυξημένο ποσοστό ΦΠΑ θα αποδώσει, σε πραγματικά ποσά (κι όχι σε ποσοστά), κάτι σημαντικά λιγότερο από το αναμενόμενο από τις προβλέψεις των ιθυνόντων (αφού οι υπολογισμοί τους έχουν γίνει με δεδομένα προερχόμενα προ της μείωσης των τιμών των προϊόντων). Στην πραγματικότητα το 21% ΦΠΑ θα αποδώσει (τουλάχιστον κατά τους πρώτους μήνες) ελάχιστα παραπάνω λεφτά από το μέχρι τώρα 19%.

Επιπλέον αν υποθέσουμε ότι η αγορά δεν απορροφούσε την αύξηση του ΦΠΑ με αντίστοιχη μείωση στις τιμές των προϊόντων, τότε, θα επερχόταν ύφεση λόγω της μείωσης της κατανάλωσης που θα μείωνε σημαντικά (ή και θα εξουδετέρωνε) κατά τους πρώτους μήνες τα οφέλη από την αύξηση του ΦΠΑ (αυτό ήταν εξάλλου και το σενάριο που αναμενόταν από ταmedia).

Αυτό δεν έγινε γιατί η αγορά επέλεξε να απορροφήσει την αύξηση του ΦΠΑ. Όμως αυτό σημαίνει ότι κι όταν ακόμη θα έρθει (εντός του τρέχοντος έτους και πιθανότατα κατά την έναρξη του θέρους, οπότε χαλαρώνουμε…) η στιγμή που οι έμποροι θα κάνουν τις αυξήσεις τους, τότε η κόπωση των καταναλωτών, ήδη, και μόνο από τα καύσιμα, θα είναι αρκετή να εξουδετερώσει, όχι μόνο τη δυνατότητα, αλλά, κι αυτή τη διάθεσή τους για κατανάλωση στα επίπεδα που έχουν υπολογίσει οι ιθύνοντες. Άρα έσοδα κι από το ΦΠΑ για το 2010 ίδια ή και χαμηλότερα από το 2009!

Η διαφορά θα είναι ότι τόσο οι καταναλωτές όσο και οι έμποροι θα έχουν λιγότερα εισοδήματα την τρέχουσα κρίσιμη χρονιά 2010:

Οι πρώτοι εξαιτίας των μειώσεων των απολαβών τους και λόγω της αύξησης του φόρου σε κάποια κρίσιμα προϊόντα (κυρίως καύσιμα).

Οι δεύτεροι λόγω της μείωσης των τιμών διάθεσης των προϊόντων τους και της αύξησης του καταβαλλόμενου ΦΠΑ.

Έτσι όταν θα κληθούν να πληρώσουν φόρο εισοδήματος για το 2010, θα υποστούν πραγματική οικονομική συμπίεση!

Μια ακόμη κατηγορία, οι κατέχοντες ακίνητα (ακόμη και υπό καθεστώς δανεισμού και προσημείωσης) θα εξουθενωθούν οικονομικά (ανεξάρτητα αν επαγγελματικά αυτοί ανήκουν στους μισθωτούς ή στους εμπόρους, ή στους μικροεπιχειρηματίες) και θα έχουν στραγγίξει, με αλυσιδωτές συνέπειες και στην εργασία τους, οπότε, είτε θα φυτοζωούν, είτε στη χειρότερη περίπτωση θα εκποιούν την περιουσία τους σε μια αγορά απολύτως απρόθυμη να αγοράσει!

Ποιος μένει να στηρίξει την οικονομία;! Ένας ευρύς κλάδος επαγγελματιών και επιχειρηματιών για τον οποίο μέχρι σήμερα το μεσημέρι δεν προέκυπτε σαφές φορολογικό πλαίσιο!!!

Η ευρεία λοιπόν αυτή κατηγορία φορολογουμένων θα φορολογηθεί βάσει βιβλίων και στοιχείων και βάσει «αποδείξεων».

Όμως, είναι επαρκώς ευφυές το σύστημα φορολόγησης και ελέγχου των επαγγελματιών αυτών και πώς θα αποδώσει; Μπορεί να γίνει ουσιαστικός έλεγχος του συνόλου των επαγγελματιών από τις υφιστάμενες υποδομές του φορολογικού μηχανισμού; Διότι αν η λύση είναι ο δειγματοληπτικός έλεγχος στον οποίο έχουν πολλάκις αναφερθεί οι εκπροσωπούντες την κυβέρνηση κατά τις προηγούμενες εβδομάδες τότε… δειγματοληπτικά και εντελώς τυχαία… θα τη γλιτώνουν για καμία 5-ετία ακόμη (τουλάχιστον) κάποιοι «δικοί μας», θα οργιάσει η συναλλαγή και θα την πληρώσουν κάποιοι άλλοι – όχι μεγάλα ψάρια, τίποτα μαριδούλες – οι οποίοι ωστόσο δεν θα κάτσουν να σφαχτούν αμαχητί αλλά θα στραφούν δικαστικά (πολλοί μάλιστα θα έχουν και δίκιο και θα αξίζει να δικαιωθούν) και οι υποθέσεις θα τελεσιδικήσουν μετά μια 5-ετία. Έτσι, το Ελληνικό Δημόσιο, θα ξεκαθαρίσει τι από τα όσα διεκδίκησε κατά το 2010, τελικά θα εισπράξει το… 2016 με 2018! Οπότε βέβαια, ενδεχομένως δεν θα υπάρχει καν Ελληνικό Δημόσιο…

(Κάποια στιγμή είχα ακούσει για το συντελεστή φορολόγησης που μεταβάλλεται αντίστροφα προς το εισόδημα, δηλαδή μειώνεται από κάποιο ύψος εισοδήματος και πάνω. Τούτο ωθεί επαγγελματίες και επιχειρήσεις να δραστηριοποιούνται περισσότερο και να επιδιώκουν να ανεβάσουν φανερά κι όχι κρυφά το εισόδημά τους ώστε να εκμεταλλευτούν τους χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές χωρίς να χρειάζεται να κρύβονται από την εφορία που αν εντοπίσει φοροδιαφυγή τους καταστρέφει ολοκληρωτικά… Ίσως αυτό να είναι ένα ευφυές σύστημα φορολόγησης στο οποίο ο δειγματοληπτικός έλεγχος να είναι πολύ πιο αποδοτικός αν μάλιστα συνδυάζεται με αυστηρή και γρήγορη στην επιβολή της νομοθεσία κυρώσεων για φοροδιαφυγή).

Συγνώμη και πάλι, (χίλιες φορές, από όσους ξέρουν πραγματικά οικονομικά), αλλά επειδή, όπως τα βάζω κάτω και τα υπολογίζω, με βάση τα παραπάνω, μου προκύπτει ότι:

1.   Από το 100% του φορτίου που αναλαμβάνουν όλες οι κατηγορίες πολιτών, μέσω των «μέτρων», μόνο ένα ελάχιστο ποσοστό (ή και καθόλου) θα καταφέρει τελικά να φτάσει να καταγραφεί ως αύξηση εσόδων στα αδειασμένα κρατικά μας ταμεία.

2.   Το έλλειμμα ωστόσο, στο τέλος της χρονιάς θα υπολογίζεται επί χαμηλότερου ακαθάριστου εθνικού προϊόντος (ΑΕΠ) εν σχέση με πέρυσι λόγω της ύφεσης στην αγορά που είναι δεδομένη αφού θα είναι σε πραγματικές τιμές μειωμένο το εισόδημα που θα την στηρίζει, οπότε, μήπως τελικά, ως ποσοστό του ΑΕΠ, το έλλειμμα θα αυξηθεί κιόλας αντί να μειωθεί;

3.   Οι συνέπειες από το «μάτωμα» (λέξη ΠΑΣΟΚ) των ελλήνων πολιτών θα είναι ολέθριες για την επόμενη χρονιά, 2011, μια και θα τους βρει στεγνούς οικονομικά και την αγορά στραγγιγμένη από χρήμα!

4.   Δεν υπάρχει σχεδιασμός του στρατηγικού επόμενου βήματος. Δηλαδή σχεδιασμός για τη δίκαια κατανομή των βαρών και για την εισαγωγή των κατάλληλων «έξυπνων» διαδικασιών και μέσων για τον εντοπισμό και τη δίκαια φορολόγηση όλων των υπόχρεων.

5.   Δεν υπάρχει ουδεμία υποκίνηση στην κατεύθυνση της έρμης της «ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ». Δυστυχώς, υπάρχει το ανάποδο!!! Διότι τα «μέτρα» και το «φορολογικό» μαζί λένε απλά το εξής: «Ουαί κι αλίμονο σε όποιον αποτολμήσει να κάνει οποιαδήποτε αναπτυξιακή κίνηση». Θα τον στοχοποιεί η ενέργειά του αυτή (ή και μόνο η έκφραση της πρόθεσης), υποδεικνύοντάς τον, όχι ως επενδυτή, αλλά, ως μια από τις τελευταίες πηγές χρήματος μέσα σε μια στραγγιγμένη αγορά και θα τον εκθέτει σε κίνδυνο φορο-διωγμού.

…το απλό, ταπεινό μου ερώτημα είναι:

Πείτε μου πού – προφανώς - κάνω το μέγιστο λάθος; Γιατί εντάξει οι δικοί μας, μας έχουν συνηθίσει σε αστοχίες, αλλά και οι ευρωπαίοι εταίροι μας εγκρίνουν το σχεδιασμό μας(;;)!!! Άρα το λάθος το έχω εγώ, στο συλλογισμό μου και είναι ένα χονδροειδές – μεγάλο – τερατώδες λάθος που δεν μ’ αφήνει να κοιμηθώ τα βράδια αναλογιζόμενος τι μου επιφυλάσσει… το αύριο!

 

ΤΡΊΤΗ, 18 ΜΑΪ́ΟΥ 20

ΠΟΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΗ...;

Ή μάλλον πόσες αναγνώσεις μπορεί να έχει ένας πίνακας δεδομένων;

Σε δύο γνωστά blogs βρήκα πρόσφατα τον πιο πάνω πίνακα που αφορά την κλιμάκωση του δημοσίου χρέους της χώρας από το 1970 ως το 2010. Πόσες αναγνώσεις κρύβει...

Ο Φιλο-χουντικός:

-Κοίτα να δεις που μόνο επί της "εθνοσωτηρίου" είχαμε κάμψη!!!

Ο παλαιο-Καραμανλικός:

-Ας είναι καλά ο Καραμανλής που μας έκανε ανθρώπους και συγκράτησε τις ανοδικές τάσεις ακόμη και εν μέσω πετρελαϊκής κρίσης! Κοίτα να δεις πως ήρθε ο... λαοπλάνος μετά (βλέπε Ανδρέας) και τα τίναξε όλα στον αέρα!

Ο παλαιο-Παπανδρεϊκός:

-Τι να πεις! Οι κοινωνικές κατακτήσεις είχαν κόστος στην οικονομία στην πρώτη περίοδο του Ανδρέα, αλλά ο άνθρωπος ήταν βιρτουόζος και βλέπεις στο διάγραμμα πώς με τις δύο υποτιμήσεις έλεγξε την κατάσταση... Κι ήρθε μετά ο κατσικοπόδαρος (βλέπε Μητσοτάκης) και μέσα σε τρία μόνο χρόνια μας χρέωσε, χωρίς να δώσει τίποτα στο λαό, όσα μας είχε χρεώσει ο Ανδρέας στα εννιά χρόνια που είχαν προηγηθεί έχοντας φιλολαϊκή πολιτική! Και κοίτα να δεις πως ο κακομοίρης ο Ανδρέας το συμμάζευε το πράγμα μέσα σε δύο χρόνια που κυβέρνησε μετά κι ας ήταν γέρος κι άρρωστος...

Ο φιλο-Σημιτικός:

-Τι άλλο να δει κανείς! Είναι προφανές, ο μόνος που διαχειρίσθηκε την οικονομία σωστά ήταν ο Σημίτης! Ας μην ήταν αυτός και το ΕΥΡΩ θα το κοιτούσαμε από μακριά!

Ο φιλο-Καραμανλικός:

-Καλός ήταν ο Κωστάκης, όχι σαν τον θείο του, αλλά καλός και μια χαρά το πήγαινε αλλά... άτυχος, τον πέτυχε η κρίση...

Ο φιλο-Παπανδρεϊκός:

-Νάτο! Φαίνεται καθαρά! Σηκώθηκε ο άλλος κι έφυγε κι άφησε το Γιωργάκη να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά. Τι να σου κάνει κι ο Γιωργάκης που δεν τα ήξερε κιόλας!

Εγώ:

Είναι προφανές ότι τη μέγιστη ζημία υπέστη η χώρα μεταξύ ‘81 και ’92 χωρίς σύγκριση με οποιαδήποτε άλλη περίοδο ή οποιοδήποτε άλλο σκαμπανέβασμα! Η πρώτη 9-ετία Παπανδρέου με τις παροχές και την ανάπτυξη στον πληθυσμό υπέρμετρων αξιώσεων και προσδοκιών όχι μόνο υπερχρέωσε την χώρα αλλά οδήγησε σε μια απόλυτα αποτυχημένη 2-ετία Μητσοτάκη ο οποίος είχε να αντιμετωπίσει απίστευτες αντιδράσεις και αδυναμία εφαρμογής της όποιας πολιτικής. Τότε όλοι κοιμόντουσαν: πολιτικοί και συνδικαλιστικοί φορείς σε όλα τα πεδία! Η δε ώριμη στάση της αντιπολίτευσης ήταν τα γνωστά περί αντιλαϊκών μέτρων και φιλο-κεφαλαιοκρατικής πολιτικής του Μητσοτάκη. Αυτός δε ουδέποτε κατάφερε να βρει μια φόρμουλα αποδεκτή από το λαό και να απευθυνθεί απευθείας σε αυτόν.

Ωστόσο ο Σημίτης έκανε μια σχετικά καλή προσπάθεια. Έχουμε φτάσει στην ιστορική πλέον περίοδο στην οποία έχουν απομυθοποιηθεί τα ιδεολογικά υπόβαθρα των κομμάτων και λίγο-πολύ όλοι αντιλαμβάνονται αφενός τον καθαρά διαχειριστικό τους ρόλο αφετέρου τη σημασία και την διαφορά που κάνει μια καλή από μια κακή διαχείριση! Το φόβητρο του κινδύνου μη ένταξης στην Ευρωζώνη λειτούργησε επιτρέποντας στο Σημίτη πολιτικές που δεν ήταν αποδεκτές από το λαό στην περίοδο Μητσοτάκη!

Την ίδια προσπάθεια που ξεκίνησε επί Σημίτη την συνέχισε στα ίδια επίπεδα ο Καραμανλής. Αυτό είναι εμφανές μέχρι το 2008 και τότε ξαφνικά το χρέος εκτινάσσεται…

Έχει έρθει η στιγμή που οι διεθνείς αγορές μας τραβούν το χαλί κάτω από τα πόδια την ίδια στιγμή που η αντιπολίτευση και πάλι κραυγάζει περί αντιλαϊκών μέτρων και φιλο-κεφαλαιοκρατικής πολιτικής ακόμη και για τα προφανή του ασφαλιστικού…

Η πορεία είναι προδιαγεγραμμένη στη βάση όσων έχουν προηγηθεί. Τι έχει προηγηθεί; Το άνοιγμα Καραμανλή στην Ρωσία για τον Αγωγό και για διερευνητικά για εξοπλιστικά και το άνοιγμα στην Κίνα για το λιμάνι του Πειραιά και για ευρείες συμφωνίες εμπορικών και επενδυτικών συνεργασιών. Οι Αμερικανοί και οι δυτικοί κύκλοι και συμφέροντα πέριξ αυτών έχουν εκδηλώσει φανερά και χωρίς προσχήματα τη δυσαρέσκειά τους και εντελώς τυχαία μέσα σε λίγους μήνες από τα κομβικά αυτά χρονικά σημεία ξεκινά η μεγάλη κατρακύλα…

Οι κυβερνητικοί παράγοντες έξω από δυο τρεις εντίμους ανθρώπους απομονώνουν τον Καραμανλή, κλείνουν τα πόστα τους, παράγουν μηδέν έργο (μόνο διακοπές διαρκείας δεν πάνε). Η αντιπολίτευση συνεχίζει στο ίδιο λαϊκίστικο μοτίβο… Τα ΜΜΕ λειτουργούν λυσσωδώς στην κατεύθυνση της παγίωσης της δυσαρέσκειας.

Την ίδια στιγμή υπάρχει διεθνής οικονομική κρίση κι εδώ… παραγωγικότητα και έργο μηδέν!

Με ευθύνη κατ’ εξοχήν των στελεχών της δεξιάς και αμέσως μετά της αξιωματικής αντιπολίτευσης και με σχεδιασμούς έξω και πέρα από τα στενά όρια της χώρας μας και των επιλογών μας η τελευταία διετία Καραμανλή χρέωσε τη χώρα με τους ίδιους ρυθμούς των περιόδων Μητσοτάκη και Παπανδρέου.

Μια τελευταία παρατήρηση: Και στις δύο περιόδους, την τελευταία διετία Καραμανλή και την τριετία Μητσοτάκη η στάση και η δράση της αντιπολίτευσης και ειδικότερα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ουδέποτε διευκόλυνε το κυβερνητικό έργο ή τάχθηκε υπέρ της συγκράτησης της οικονομίας από την εκτροπή αλλά ιδιαιτέρως εισηγούνταν μέτρα και επιλογές στην κατεύθυνση της επιδείνωσης επικαλούμενη τη λαϊκή οργή και διατρανώνοντας τη δική της ικανότητα να επιτύχει το «θαύμα» πράγμα που ξέχναγε την αμέσως επόμενη μέρα (2η περίοδος Α. Παπανδρέου, κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου). Αντίθετα καθ’ όλη την περίοδο της 9-ετίας Παπανδρέου η στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης ήταν να προβάλει την ανάγκη συγκράτησης της οικονομίας από την εκτροπή πράγμα που αυτομάτως μεθερμηνευόταν σε φιλο-κεφαλαιοκρατική πολιτική κατά των πολιτών και των εργαζομένων.

Τώρα λοιπόν έχουμε κάθε περιθώριο να απολαύσουμε μια φιλολαϊκή πολιτική που θα ακολουθηθεί για πολλά χρόνια εις υγείαν ή εις μνήμην των “γονιών” μας που την δεκαετία του ’80 καλοπέρναγαν… με τα λεφτά των “παιδιών” τους…

Σχετική αναφορά με περισσότερη ανάλυση στον προσχεδιασμό της “πτώσης” είχε γίνει και στην ανάρτηση:

Ο ΠΕΡΙΟΔΕΥΩΝ... ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΕΝΟΥΝ ΚΑΙ... ΠΕΡΙΜΕΝΟΥN

ήδη από 12 Μαρτίου 2010.

ΤΡΊΤΗ, 6 ΙΟΥΛΊΟΥ 2010

http://troktiko.blogspot.com/2010/06/blog-post_4559.html

Για 2η φορά από όταν ξεκίνησε αυτό το blog η ανάρτηση έχει τίτλο ένα link.

Πρόκειται για μια εξαιρετική δημοσίευση...

http://troktiko.blogspot.com/2010/06/blog-post_4559.html

Είναι "ΟΛΑ ΟΣΑ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΠΕΙ ΚΑΝΕΙΣ" και "ΟΛΑ ΟΣΑ ΛΕΜΕ ΤΟΣΟΝ ΚΑΙΡΟ" για "ΟΛΑ ΟΣΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ Ή ΕΧΟΥΝ ΔΡΟΜΟΛΟΓΗΘΕΙ"!!!

Το κείμενο είναι συγκροτημένο, συντεταγμένο τέλεια και με διατυπώσεις ακριβείας! Οι λέξεις διαλεγμένες μια-μια και χωρίς υπερβολές!

Η δημοσίευση είναι στο "τρωκτικό" και του αξίζουν συγχαρητήρια!!!

Μην παραπλανηθείτε με επιχειρήματα περί ανακριβειών και κιτρινισμού! Εν προκειμένω, δεν χρειάζεται να αναζητηθούν επαληθεύσεις..., διότι, η "ουσία" δεν είναι η αλήθεια της "προσωπικής ιστορίας" του γράφοντος και υπογράφοντος το κείμενο! Η "ουσία" είναι ότι με αφορμή ενδεχομένως μια σοβαρή προσωπική ιστορία στο κείμενο αυτό γίνεται μια "καταγραφή ακριβείας" του πολιτικοοικονομικού μας γίγνεσθαι και της "ιστορίας" που μας έφερε ως εδώ που βρισκόμαστε σήμερα!

Για το λόγο αυτό δεν χωράει... κίτρινο στη δημοσίευση αυτή!!!

Πρόκειται για μια επιστολή ενός πολίτη προς τον Υπουργό Δικαιοσύνης, διαφάνειας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τη οποία δημοσιοποιεί ένας αδελφικός του φίλος.

Ακολουθεί η αναδημοσίευση της αλλά παρακαλείσθε εφόσον το link παραμένει ενεργό να τη διαβάσετε στο "τρωκτικό που τη δημοσίευσε αρχικά!

(Μοναδική επέμβαση στην αναδημοσίευση είναι η "κάλυψη" του ονόματος του γράφοντος και υπογράφοντος την εν λόγω επιστολή (καθώς δε γνωρίζουμε αν η επιστολή δημοσιεύθηκε με την πλήρη συγκατάθεσή του). Εξ άλλου δεν είναι η ουσία η παράθεση του ονόματός του αλλά τα όσα λέει...)

αρχή αναδημοσίευσης

:::::::::::::::::::::::::::::::::

"Θα σας παρακαλούσα να το δημοσιεύσετε και να το προβάλετε όσο περισσότερο μπορείτε. Είναι το γράμμα ενος αδελφικού μου φίλου που σε λιγες μερες θα μπει στην φυλακή... Πάλεψε για πάνω από 10 χρόνια με τον καρκίνο στα οστά και τον κέρδισε, αλλά την κρατική αδικία δεν μπορεί να την κερδίσει και δεν δεχεται ούτε να πληρώσουμε για αυτόν οι φίλοι του. Τουλάχιστον ας γίνει για άλλη μια φορά γνωστό σε τι κράτος ζούμε ποιους τιμωρούν μπας και ξυπνήσουμε."

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ (ΠΡΟΣ ΤΟ «ΤΡΩΚΤΙΚΟ»)

Γράμμα- ποταμός, ενός πατέρα που οδηγείται στη φυλακή για χρέη στο ΤΕΒΕ!

......

Προς τον κ. Υπουργό Δικαιοσύνης, διαφάνειας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων

Φέρες 10 Ιουνίου 2010

Κύριε Υπουργέ,

Ονομάζομαι ................. και ζω, σήμερα, στον Έβρο.

Μέχρι πριν από επτά χρόνια ζούσα στην Κομοτηνή, όπου διατηρούσα και εργαζόμουν σκληρά σ΄αυτή, μια μικρή επιχείρηση παροχής υπηρεσιών ασφαλείας (security) η οποία βούλιαξε το 2003, κάτω από το βάρος μιας άσχημης συγκυρίας προσωπικών λαθών και λανθασμένων επιλογών, μιας άσχημης περιπέτειας με την υγεία μου, ψεύτικων υποσχέσεων εκ μέρους της πολιτείας και νόμων φτιαγμένων έτσι που να μη μ΄αφήσουν ν΄αναπτυχθώ παραπάνω από όσο χρειαζόταν για να μπορώ να πληρώνω τις υποχρεώσεις μου προς το δημόσιο.

Το δημόσιο, που ήθελα δεν ήθελα, το είχα συνεταίρο στην, κατά τα άλλα «ατομική» επιχείρησή μου. Ένας συνεταίρος που μόνο έπαιρνε απ΄το ταμείο, χωρίς ποτέ να δώσει τίποτα, χωρίς ποτέ να δουλέψει δίπλα μου στα ατέλειωτα ξενύχτια των φυλάξεων, χωρίς ποτέ να τρέξει μαζί μου στον ψυχοφάγο αγώνα για την είσπραξη των οφειλόμενων. Δεν επιδοτήθηκα ποτέ, Υπουργέ μου. Ούτε το βοήθημα που δινότανε στους νέους επαγγελματίες πήρα, γιατί, λέει, το επάγγελμά μου δεν ήταν στη λίστα. Όποιος άνοιγε ένα ψιλικατζίδικο για να απασχοληθεί αυτός και η γυναίκα του, το έπαιρνε αυτό το βοήθημα. Εγώ που φύλαξα μια πόλη και τη βιομηχανική της περιοχή δεν πήρα ποτέ τίποτα!

Ήρθατε τότε, οι πολιτικοί, και μου μιλήσατε για ανάπτυξη της Θράκης. Υποσχεθήκατε νόμους που θα φέρνανε επενδύσεις και δουλειά στον τόπο. Και με γελάσατε, κύριε. Δώσατε άπειρα χρήματα σε ψευτοεπενδυτές για να επιχειρήσουν στον τόπο μου. Ήρθανε οι απατεώνες – φίλοι της εκάστοτε κυβέρνησης- και στήσανε εργοστάσια – φαντάσματα για να αναπτύξουνε τάχα την παραμεθόριο περιοχή. Υποσχεθήκανε εκατοντάδες θέσεις εργασίας, συμφωνήσανε μαζί σας να απασχολήσουν ντόπιους άνεργους και στην συνέχεια λειτουργούσανε με έξι – εφτά άτομα προσωπικό κι αυτούς ξένους.

Δεν ελέγξατε ποτέ αν τήρησαν τη συμφωνία οι φίλοι σας. Αντίθετα συνεχίσατε να τους χρηματοδοτείτε. Κι όταν αυτοί τα μάζεψαν κι έφυγαν αφήνοντας πίσω τους κι άλλους άνεργους, εσείς πάλι δεν κάνατε τίποτα. Δώσατε στους ανθρώπους αυτούς χρήματα, που δεν ήταν δικά σας, για να αναπτυχθεί η Θράκη. Κι εκείνοι πήγαν και επένδυσαν τα χρήματα αυτά στις γειτονικές χώρες και βοήθησαν την ανάπτυξή στη Βουλγαρία και τα Σκόπια, αφήνοντας στη Θράκη μόνο χρέη και ακάλυπτες επιταγές, βυθίζοντας μικρομάγαζα σαν το δικό μου. Κάντε μια βόλτα στη ΒΙ.ΠΕ. Κομοτηνής, δείτε τα κουφάρια των ανεκπλήρωτων υποσχέσεων, δικών σας και δικών τους και θα καταλάβετε τι λέω.

Σε μια κίνηση απελπισίας, τότε, πήρα μια στίβα ακάλυπτες επιταγές που με είχανε φορτώσει αυτοί τους οποίους είχατε χρυσοπληρώσει για να με «αναπτύξουν» και πήγα στον Εισαγγελέα της έδρας ζητώντας του βοήθεια. Μου απάντησε πως δεν μπορεί να κάνει τίποτα, επειδή οι οφειλέτες μου ήταν ανώνυμες εταιρείες και πως θα πετούσα τα λεφτά μου αν προσπαθούσα να τους πιέσω να με πληρώσουν. Είχε δίκιο ο άνθρωπος και είναι ο μόνος που μου είπε την αλήθεια. Δεν τον άκουσα. Ξόδεψα εκατομμύρια σε δικηγόρους και κλητήρες, χωρίς ποτέ να πάρω κάτι απ΄τα χρωστούμενα. Σήμερα δεν έχω χρήματα να πληρώσω ένα δικηγόρο να μου παρασταθεί στη δύσκολη στιγμή μου. Το καλύτερο απ΄όλα; Το κράτος – συνεταίρος ήθελε το μερτικό του κι απ΄τα λεφτά που δεν εισπράχτηκαν ποτέ!

Με αδικήσατε Υπουργέ μου της δικαιοσύνης. Δεν φροντίσατε όταν τους δίνατε τα χρήματα, να φτιάξετε και τους κατάλληλους νόμους ώστε με τα χρήματα αυτά να κάνουν πράξεις τις υποσχέσεις. Μου τάξανε ανάπτυξη και μου δώσανε «πέτσινες» επιταγές. Μου τάξατε επιτυχία και μου φέρατε καταστροφή.

Τον καιρό της «δόξας» μου ήμουν απ΄τους αγαπημένους σας. Ένας πετυχημένος ντόπιος επιχειρηματίας, που έδινα δουλειά σε περισσότερο κόσμο απ΄όσο οι Χρυσοεπιχορηγούμενες Α.Ε.- πελάτες μου, πρόεδρος σε τρείς συλλόγους και μέλος του Δ.Σ. άλλων έξι, αγαπητός στην τοπική κοινωνία, απ΄τους πρώτους καλεσμένους στις διάφορες εκδηλώσεις και δεξιώσεις σας. Μέχρι που μου προτείνατε να γίνω δημοτικός σύμβουλος. Πιστεύατε, τότε, πως η παρουσία μου δίπλα σας θα τόνιζε τη λάμψη σας, νομίζατε πως θα μπορούσα να επηρεάσω ψηφοφόρους προς όφελός σας. Εκεί σας γέλασα, μια φορά κι εγώ. Ποτέ δεν είπα σε κανέναν, ούτε στη γυναίκα και τα παιδιά μου, ποιόν να ψηφίσει.

Με χειροκροτούσατε όταν, για χρόνια, με δικά μου έξοδα, επάνδρωνα το πυροφυλάκιο της Νυμφαίας, τη νύχτα, αφού η Πυροσβεστική Υπηρεσία δεν είχε το απαιτούμενο προσωπικό για να το κάνει. Με βραβεύσατε, γιατί ήμουν απ΄τους πρωτεργάτες που έστησαν το παράρτημα της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης στη Ροδόπη Με αποκαλούσατε ραχοκοκαλιά της οικονομίας τότε. Σήμερα, που δεν έχω να πληρώσω φυσικοθεραπευτή για τον διαλυμένο μου αυχένα, δε με θυμάται κανείς σας. Ήμουν η καλύτερη παρέα, τότε, όπου βρισκόμουν γινόταν γλέντι.

Σήμερα, οι λίγοι φίλοι που μου απομείνανε, τις λίγες φορές που με επισκέπτονται, μου φέρνουν για δώρο τα αντικαταθλιπτικά μου, που ξέρουν πως δεν έχω τη δυνατότητα να αγοράσω. Το σπίτι μου ήταν πάντοτε γεμάτο κόσμο, τότε. Σήμερα ζω σ΄ένα καλύβι στο Δέλτα του Έβρου, ξεχορταριάζοντας αυλές, σκάβοντας μπαξέδες και ξεναγώντας τους επισκέπτες στο βάλτο για να επιβιώσω. Δεν παραπονιέμαι, πληρώνω τα λάθη μου. Πληρώνω όμως και τα δικά σας λάθη κι αυτό είναι αδικία κύριε Υπουργέ της δικαιοσύνης.

Κι εδώ ήρθατε και με βρήκατε κι εδώ με χειροκροτήσατε, γιατί ήμουν , λέει, ο ακρίτας και ο φύλακας των συνόρων. Και πάλι με γελάσατε. Λίγα χρόνια μετά, θελήσατε –στο όνομα κάποιας τάχα πράσινης ανάπτυξης και για λογαριασμό των συμφερόντων που θέλουνε να φτιάξουν bungalows στο Δέλτα- να με διώξετε κι από δω. Από ακρίτας έγινα καταπατητής απ΄τη μια μέρα στην άλλη!

Έτσι πήγε η ζωή μου, αυτή ήταν η επαφή μου με την πολιτεία και τους πολιτικούς της. Όπου ανταμώσαμε με πιάσατε κορόιδο, όποτε με ζυγώσατε ήταν για να με εκμεταλλευτείτε.

Με κοροϊδέψατε για χρόνια όταν οι δάσκαλοί μου στο σχολειό μου μαθαίνανε πως ο Τούρκος είναι ο εχθρός μου, όταν οι αξιωματικοί μου στο στρατό μου μιλάγανε για τη γενοκτονία των Ελλήνων της Μικρασίας ή με κοροϊδέψατε όταν είπατε πρόπερσι πως οι πρόγονοί μου πέθαναν λόγω συνωστισμού; Ποιο απ΄τα δύο είναι αλήθεια και ποιο ψέμα; Η γιαγιά μου πάντως που πέθανε δείχνοντας προς την Αίνο, μίλαγε για σφαγή.

Με κοροϊδέψατε όταν με κάνατε έφεδρο αξιωματικό, γιατί τάχα ήμουν καλύτερους απ΄τους άλλους. Μου πήρε χρόνια για να καταλάβω ότι απλά μου κλέψατε έξι επί πλέον μήνες απ΄τη ζωή μου και πως με θέλατε μόνο για να κάνω το άχαρο κομμάτι της δουλειάς και για να πληρώσω στο τέλος τα υλικά που είχανε χάσει οι επαγγελματίες του στρατού σας. Κανείς δε θα θυμάται σήμερα εκείνο το τρελό παιδί που το ΄87, χωρίς να του το ζητήσει κανείς, πέρασε νύχτα το ποτάμι, με το κουπί, για να δει αν οι Τούρκοι είχαν φέρει άρματα απέναντι. Κανείς, εκτός ίσως από κείνον τον συνταγματάρχη που με κοίταγε με γουρλωμένα μάτια, όταν του ΄λεγα πως στην άλλη όχθη δεν υπάρχει ψυχή.

Μα την έκφραση του προσώπου του, εγώ δε θα την ξεχάσω ποτέ. Ήταν το παράσημό μου εκείνο το βλέμμα. Κι ήταν καλύτερο απ΄οποιοδήποτε παράσημο θα μπορούσε να μου δώσει κάποιος από σας. Με κοροϊδέψατε όταν κάνατε πως δε βλέπατε τα 4 ένσημα που μου κόλλαγε ο εργοδότης μου, ενώ δούλευα 7 μέρες τη βδομάδα, 12 ώρες τη μέρα, για να μη χάσω τη δουλειά, να θρέψω τα παιδιά μου, να τα μεγαλώσω με αξιοπρέπεια, χωρίς να ζητώ ενίσχυση από γονείς και πεθερικά.

Με κοροϊδέψατε όταν μου τάξατε προκοπή κι ένα καλύτερο μέλλον αν έστηνα τη δική μου επιχείρηση και με εξαπατήσατε λέγοντάς μου πως είναι υποχρεωτικό να ασφαλιστώ, για να μου φυλάξετε τα χρήματα που πιθανόν δεν θα μπορούσα να αποταμιεύσω μόνος μου για την περίθαλψη και τα γεράματά μου. Με ξεγελάσατε όταν μου είπατε πως δεν μ΄αφήνετε να διαλέξω μόνος τον ασφαλιστικό μου φορέα, γιατί ο μόνος αξιόπιστος ήταν αυτός που διαλέξατε εσείς για λογαριασμό μου. Κι ύστερα πήρατε τα χρήματα αυτά και τα παίξατε, τα χάσατε στο τζόγο, στο χρηματιστήριο, στα δομημένα ομόλογα. Και συνεχίζετε να με κοροϊδεύετε κυνηγώντας τους απατεώνες με άσφαιρες επιτροπές και εξεταστικές του τύπου: «όσα κόμματα, τόσα πορίσματα», που δε θα στείλουν ποτέ κανένα κλέφτη στη φυλακή και το ξέρουμε όλοι.

Εγώ όμως θα πάω στη φυλακή Υπουργέ μου. Το δικαστήριο εξέδωσε απόφαση εξάμηνης φυλάκισης μου, επειδή δεν πλήρωσα τις εισφορές μου στο ΤΕΒΕ από το 2006 μέχρι το 2009. Μα η επιχείρησή μου βούλιαξε το 2003. Από τότε είμαι ανασφάλιστος. Τι μου προσέφερε όλα αυτά τα χρόνια το ΤΕΒΕ; (μπορεί εσείς να το λέτε ΟΑΕΕ, αλλά ο λαός σας το λέει ΤΕΒΕ, κύριε, και είναι η πιο σφιχτή θηλιά στο λαιμό του κάθε επαγγελματία).

Τι τους χρωστάω; Γιατί να τους πληρώσω; Τι θα μου προσφέρουν; Το ταμείο το βουλιάξατε εσείς, όχι εγώ. Όλοι πια ξέρουν πως ο μεγαλύτερος οφειλέτης προς τα ταμεία, ο χειρότερος κακοπληρωτής είναι το κράτος. Πήγε κάποιος από σας φυλακή για να πάω κι εγώ;

Γιατί να φυλακιστώ; Μήπως εγώ δεν ήθελα να είμαι ασφαλισμένος; Τα λεφτά μου έχασα. Δεν έκλεψα, δεν εξαπάτησα κανέναν. Μαζί με την επένδυσή μου έχασα και τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου. Τόσος κόπος, τόσα όνειρα και τόσο μεράκι πήγαν χαμένα. Έχασα και την αξιοπρέπειά μου. Έγινα «αυτός που φαλίρισε», «αυτός που βάρεσε κανόνι». Επειδή είμαι φτωχός θα με φυλακίσετε; Τι θα κερδίσει το κράτος μ΄εμένα στη φυλακή; Τίποτα, αντίθετα θα επιβαρυνθεί με την διατροφή και την ιατροφαρμακευτική μου περίθαλψη.

Ποιο έγκλημα διέπραξα ώστε να χρειάζομαι σωφρονισμό; Κανένα και το ξέρετε. Ποιος κινδυνεύει από μένα και μου πρέπει εγκλεισμός; Κανείς και το γνωρίζετε. Με κλείνετε μέσα, για να εκβιάσετε εμένα και μέσα από μένα τους δικούς μου ανθρώπους, να σφιχτούν, να βρουν λεφτά, να πληρώσουν για να με βγάλουν. Για να μπορέσετε να συντηρήσετε την απάτη που εσείς λέτε ΟΑΕΕ κι εγώ ΤΕΒΕ, με τους εκατονταπλάσιους απ΄όσους χρειάζεται υπαλλήλους και τις μισές παροχές σε σχέση με τις εισφορές, από οποιαδήποτε ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία. Για να΄χετε κάπου να διορίζετε τους δικούς σας ανθρώπους, να μαζεύετε τους ψήφους.

Όμως όχι κύριε. Τούτη τη φορά δεν πιάνομαι κορόιδο. Ούτε εγώ ούτε οι δικοί μου έχουμε τα χρήματα, αλλά και να τα΄χα δεν τα΄δινα. Χίλιες φορές κρατούμενος, παρά ξανά κορόιδο. Το χρέος προς την πατρίδα μου το΄καμα. Το χρέος προς το κράτος, την πολιτεία σας –που καμιά σχέση δεν έχει με την πατρίδα μου έτσι πως την καταντήσατε- θα το πληρώσω στο κελί. Δεκάρα δε σας δίνω, γιατί δεν την αξίζετε, γιατί δε δουλέψατε για να την δικαιούστε.

Αλλάξατε πολλοί Υπουργοί δικαιοσύνης όλα αυτά τα χρόνια. Κανείς δεν είχε την τιμιότητα να πει: «αυτός ο νόμος που φυλακίζει νοικοκύρηδες γιατί φτωχύνανε, είναι άδικος, τον καταργώ». Μα αυτή η ανοησία πρέπει επιτέλους να σταματήσει. Ξέρετε Υπουργέ μου ότι σήμερα στη χώρα μας χρειάζεται κανείς περισσότερα χρήματα για να κλείσει μια επιχείρηση από όσα για να την ανοίξει; Ξέρετε άραγε πόσες εκατοντάδες χιλιάδων πολιτών είναι επιχειρηματίες μόνο στα χαρτιά και ψάχνουν μεροκάματο για να΄χουνε να φάνε; Επιχειρηματίες φαντάσματα, φορτωμένοι με νεκρές επιχειρήσεις που το μόνο που προσφέρουν πια είναι ποσοστιαίες μονάδες σε κάποιες κάλπικες στατιστικές. Σας βολεύει να λέτε πως είμαστε χώρα αυτοαπασχολούμενων;

Άνθρωποι σαν και μένα, σήμερα, δεν προσφέρουν τίποτα στην κοινωνία. Όχι γιατί δε θέλουν, αλλά γιατί δεν τους αφήνει το πτώμα που κουβαλούν στη ράχη τους. Γιατί δεν απλοποιείτε τα πράματα; Ίσως αν απαλλαγούμε απ΄το νεκρό βάρος να μπορέσουμε να προσφέρουμε κάτι στο σύνολο. Χρεοκοπημένοι είμαστε, όχι πεθαμένοι. Γιατί μας στερείτε το δικαίωμα της δεύτερης προσπάθειας; Εσείς αν δεν εκλεγείτε με την πρώτη, δε θα ξαναβάλετε υποψηφιότητα την επόμενη τετραετία; Αν δεν πάει καλά το εκλογικό σας ποσοστό, θα πάτε στη φυλακή;

Όλα αυτά βέβαια ισχύουν για μας τους μικρούς. Οι άλλοι οι μεγάλοι, οι φίλοι και σπόνσορες, όσες φορές χρεοκοπούν, άλλες τόσες επιδοτούνται. Κι αυτοί που πήραν τις επιδοτήσεις κι έφυγαν συνεχίζουν τη ζωή τους στη βίλλα τους στην Κούβα ή πάνε και ρίχνουν τη θαλαμηγό τους πάνω στις ξέρες του Αιγαίου. Εγώ ο εχθρός της έννομης τάξης πάω στη φυλακή, επειδή δεν είχα να πληρώσω για την ασφάλειά μου, για το γιατρό του παιδιού μου. Δικαιοσύνη Υπουργέ μου!

Αλλάξανε πολλοί λειτουργοί της Δικαιοσύνης όλον αυτόν τον καιρό. Κανείς δεν είχε τα κότσια να πει: «αυτός ο νόμος που κλείνει σπίτια είναι άτιμος. Δεν τον εφαρμόζω». Και πώς να το κάνετε; Κάτι τέτοιοι νόμοι είναι που γεμίζουν τα δικαστήρια με κατηγορούμενους, που δίνουν δουλειά στους συναδέλφους σας δικηγόρους. Κι αυτής της κυρίας με την παλάντζα, που χετε πάνω απ΄τα κεφάλια σας, δεν της βάλατε το πανί για να μη βλέπει ποιόν δικάζει, το βάλατε για να μη βλέπει ο κόσμος πως της τα΄χετε βγάλει τα μάτια από τη ρίζα. Και μάλλον την κουφάνατε κι όλας. Αλλιώς, δεν μπορεί, κάτι θ΄άκουγε απ΄το κλάμα ενός ολόκληρου λαού.

Ερήμην με δικάσανε, Υπουργέ μου. Δεν με ειδοποιήσανε να πάω στο δικαστήριο. Ίσως για να μην ακούσουνε αυτά που σου γράφω σήμερα. Δεν είναι που δε με βρήκανε, ξέρανε που μένω όταν ήταν να μου κοινοποιήσουν την απόφαση. Αυτή είναι η δικαιοσύνη, αυτή η διαφάνεια κι αυτά τα ανθρώπινα δικαιώματα που υπηρετείτε. Με κοροϊδέψατε όταν μου μιλήσατε για αλλαγή, με εξαπατήσατε όταν μου υποσχεθήκατε επανίδρυση του κράτους. Τίποτα δεν αλλάξατε, τίποτα δεν επανιδρύσατε. Ψέματα μου είπατε. Εκτός τόπου και χρόνου είσαστε όλοι σας. Έχετε χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα και το λαό σας.

Μετατρέψατε το κοινοβούλιο σε μια εισπρακτική Α.Ε. που το μόνο που κάνει είναι να ψάχνει τρόπους και να ψηφίζει νόμους για να πάρει όσο γίνεται περισσότερα χρήματα απ΄τον πολίτη. Οι πολίτες σας αποκαλούν κλέφτες εκεί έξω αλλά μάλλον δεν το ακούτε ή αν το ακούτε δεν φαίνεται να σας απασχολεί. Οι πολίτες δε νοιάζονται αν τα χρήματα που πήρατε ήταν μίζα ή προεκλογική χορηγία. Πως θα διαπραγματευτεί μετεκλογικά ο Υπουργός με τον επιχειρηματία που του ΄δωσε χρήματα προεκλογικά για να γίνει Υπουργός; Ίσως στη δικαιοσύνη να περνούν τέτοια τερτίπια και η διαφορετική ονοματοδότηση του «δώρου» να αθωώνει. Η κοινή γνώμη όμως δεν γελιέται πια. Για τον απλό πολίτη τα πράματα είναι απλά: ή πήρες χρήματα ή δεν πήρες.

Ο κόσμος εδώ έξω έχει σχεδόν πειστεί ότι η μεγαλύτερη περιπέτεια της δημοκρατίας στην Ελλάδα δεν ήταν η χούντα αλλά η μεταπολίτευση. Το δίλλημα πλέον δεν είναι αν θα κυβερνήσει το ένα κόμμα ή το άλλο αλλά αν αυτός που θα μας απαλλάξει από σας θα είναι λοχίας, λόγιος ή επιχειρηματίας. Κι αυτό είναι ντροπή για κάθε δημοκράτη και για κάθε Έλληνα. Ξεφτιλίσατε τη δημοκρατία μέσα στο ναό της, το κοινοβούλιο. Ποιος μπορεί να μου εξηγήσει πως γίνεται σ΄ένα κοινοβούλιο που θέλει να λέγεται δημοκρατικό, να υπάρχουν κομματικές γραμμές; Γιατί ο δημοκρατικά εκλεγμένος βουλευτής πρέπει να ψηφίσει ενάντια στη θέληση των ψηφοφόρων του και της περιοχής που τον εξέλεξε για να προασπίσει τα συμφέροντά της και γιατί αν δεν το κάνει ο αρχηγός τον διώχνει από το κόμμα; Δεν αντιπροσωπεύει εμένα εκεί; Για να στηρίζει τον αρχηγό του τον έστειλα;

Είναι δημοκρατικό να διορίζει ο αρχηγός υπουργούς που δεν έχουν εκλεγεί απ΄το λαό; Αν είναι τι τους θέλουμε τους βουλευτές; Μόνο για να τους πληρώνουμε; Ας ψηφίζουμε έναν αρχηγό, να διαλέγει ποιους θέλει για υπουργούς, να κάνει τα κουμάντα του όπως καταλαβαίνει. Βλέπετε; Μόνοι σας απαξιωθήκατε. Εσείς κάνατε τον κόσμο να πιστέψει πως δεν σας χρειαζόμαστε, πως ο βουλευτής το μόνο που κάνει είναι θεατρινίστικα ξεσπάσματα, άσκοποι λόγοι γεμάτοι βερμπαλισμούς και επίδειξη ρητορικής δεινότητας και στο πηλίκον ουδέν!

Γιατί η υπουργός παιδείας στέλνει το παιδί της σ ένα σχολειό (ΙΒ θαρρώ το λένε) από το οποίο δεν μπορεί να μπεί παρά μόνο σε πανεπιστήμια του εξωτερικού; Δεν της κάνουν τα Ελληνικά; Υπουργός παιδείας είναι, ας τα κάνει καλύτερα. Εμένα όταν οι κόρες μου παίρνανε το πτυχίο τους από τα ΙΕΚ καμάρωνα Και συγχρόνως έκλαιγα που δεν είχα τα λεφτά να τις στείλω κάπου ψηλότερα.

Έτσι όπως κλαίω και σήμερα, στη σκέψη πως το 3,5 χρονών παληκαράκι μου (ένα δώρο που μου΄στειλε ο Θεός στα 47 μου, τότε, να γλυκάνει τη δυστυχία μου, να διώξει απ΄το χέρι μου το όπλο που μέρα με τη μέρα ζύγωνα πιο κοντά στο κεφάλι μου, να μου ξαναδώσει δύναμη και θέληση για ζωή) που είναι κολλημένο πάνω μου σα βδέλλα, θα πρέπει να ζήσει μακρυά μου όσο καιρό θα είμαι κρατούμενος. Για μένα, βλέπετε, δεν είναι τίτλος τιμής να μεγαλώνει το παιδί μου χωρίς πατέρα.

Σήμερα θα τις έστελνα κι εγώ έξω γιατί θα θεωρούσα ντροπή να μάθουν τα παιδιά μου γράμματα στο εκπαιδευτικό σύστημα που έδιωξε τη Χαρά Νικοπούλου απ΄το Μεγάλο Δέρειο.

Αυτά κι άλλα πολλά τέτοια κουβεντιάζει ο λαός σας σήμερα, Υπουργέ μου. Αυτά ρωτάει κι απαντήσεις δεν παίρνει. Δεν ήταν αναρχικοί, ούτε αντιεξουσιαστές που φωνάζανε τις προάλλες να καεί η βουλή. Άνθρωποι σαν εμένα ήτανε και σαν το συχωρεμένο τον πατέρα μου. Άνθρωποι που πιθανόν να μην έχουν ξαναπάει σε συλλαλητήριο ποτέ τους. Και το «να καεί» δεν ήταν μίσος ούτε κακία. Η τελευταία, η απελπισμένη λύση είναι. Όταν δεν αποδίδει κανένα άλλο μέσο, βάζεις φωτιά στο χωράφι για να ξεφορτωθείς τα ζιζάνια. Αυτό σας φώναξε ο κόσμος. Μα ούτε κι αυτό τ΄ακούσατε. Τίποτα δεν ακούτε πια.

Αμπαρωμένοι σ΄ένα δικό σας κόσμο, πολύ μακριά απ΄το δικό μου κι ακόμη μακρύτερα απ΄τον πραγματικό, θωρακισμένοι, κυκλωμένοι από σωματοφύλακες μη σας πειράξει κανείς, από μυαλοφύλακες μη τυχόν κι αλλάξει η σκέψη σας, από ψυχοφύλακες, μήπως αγγίξει κανείς την ψυχή σας και ξεφύγει κάποιο ίχνος ανθρωπιάς, από διορισμένους κόλακες που σας γλύφουν λέγοντας πως ότι κάνετε είναι σωστό και φροντίζουν να μη δείτε ποτέ την πραγματικότητα, απόμακροι κι απρόσιτοι, άτολμοι και άβουλοι εκτελεστές των εντολών που σας δίνουν ξένοι, πειθήνια όργανα μιας θολής παγκόσμιας διακυβέρνησης, στην οποία κάποιοι λίγοι από σας θα είναι κάτι λίγο κι υπόλοιποι, μαζί με μας, απολύτως τίποτα.

Τέλειωσε η εποχή σας κύριε. Μόνοι σας την τελειώσατε. Δεν θα΄χει πιά λαοθάλασσες στις συγκεντρώσεις σας. Ούτε οι «βολεμένοι» θα΄ρχονται πια από φόβο μη τους πάρει κι αυτούς η μπάλα. Ήδη άρχισαν να σας «κράζουν» στο δρόμο. Ο λαός ψάχνει να βρει αλλού τη σωτηρία. Δεν πιστεύουμε πως θα δώσουν τη λύση οι ξενόφερτοι σωτήρες, όσα δανεικά κι αν φέρουν, ούτε οι ξενοσπουδαγμένοι μας πολιτικοί που τά ΄μαθαν όλα εκεί έξω, εκτός απ΄το πώς σκέφτεται και αντιδρά ο λαός που ήρθανε να κυβερνήσουν. Ούτε και στους παλιότερους έχουμε εμπιστοσύνη. Επί 36 χρόνια οι ίδιοι άνθρωποι μας πήγαν απ΄το κακό στο χειρότερο, εξαφάνισαν τον όποιο πλούτο παρήγαγε η χώρα. Τι άλλαξε σήμερα και θα μας πάνε στο καλύτερο;

Και ούτε το: «δεν είμαστε όλοι ίδιοι» περνάει πιά. Αν υπάρχουν καλοί και κακοί στο κοινοβούλιο, τότε τα πράματα είναι απλά. Αν οι καλοί είστε περισσότεροι διώξτε τους κακούς. Αν πάλι είναι οι κακοί περισσότεροι ας σηκωθούν να φύγουν οι καλοί, να ξέρουμε τι μας γίνεται. Μα ούτε το ΄να θα γίνει ούτε τ΄άλλο. Η καρέκλα έχει κόλλα, έτσι δεν είναι; Ή μήπως είναι μέλι;

Έτσι είναι και το ξέρω, κύριε. Και, αντίθετα από σας, τις αποφάσεις μου τις έχω πάρει. Την ερχόμενη βδομάδα θα πάω στον κ. εισαγγελέα της Κομοτηνής για να εκτελέσει την ποινή που μου επέβαλε. Με το κεφάλι ψηλά θα πάω, να πληρώσω για τα λάθη μου, το μεγαλύτερο απ΄τα οποία είναι που πίστεψα σε σας και το νόμο σας και σας άφησα να με ξεγελάσετε τόσες φορές.

Κι αφού ξεχρεώσω ότι χρωστώ στην πολιτεία σας, θα περάσω στην απέναντι πλευρά του ποταμιού, να ζητήσω απ΄τους γειτόνους να με αφήσουν να στήσω εκεί το καλύβι μου. Είναι φιλόξενοι άνθρωποι, δε φαντάζομαι να μου αρνηθούν. Από κει και πέρα, όταν η χώρα που ζώ με πληγώνει, θα πονάει λιγότερο γιατί δεν θα είναι η πατρίδα μου. Δεν φεύγω χωρίς να πληρώσω το λογαριασμό, δεν με λένε Χριστοφοράκο και θέλω τα παιδιά μου να συνεχίσουν να φέρουν το όνομά μου με περηφάνια.

Θα φύγω για να ζήσει ο γιός μου μακριά από σας, μη μάθει πως φερθήκατε στον πατέρα του και γίνει αντιεξουσιαστής για να σας χτυπήσει. Γιατί εξουσία εξασκείτε όχι διακυβέρνηση. Γιατί εξουσιάζετε, δεν διοικείτε. Γιατί η εξουσία είναι βία και βία θα φέρει.

Δεν έγραψα για να ζητήσω χάρη, δε σας την κάνω τέτοια χάρη. Δε θέλω κάποιο ρουσφέτι, θέλησα να μιλήσω στον υπουργό της δικαιοσύνης, για τις αδικίες που, χρόνια τώρα, βασανίζουν τον τόπο μου και τους ανθρώπους του. Δεν έγραψα την ιστορία της ζωής μου, την ιστορία του Θρακιώτη μικρομεσαίου της γενιάς μου σας αφηγήθηκα και την ιστορία του πολιτικού της γενιάς σας έτσι όπως την είδαμε εμείς.Θέλησα να μοιραστώ την πίκρα μου με τον Υπουργό, γιατί είμαι σίγουρος πια πως τα βογγητά του λαού δεν φτάνουν στα υπουργεία και αυτό είναι αδικία κύριε Υπουργέ της δικαιοσύνης.

(υπογράφων)...................

......

"ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΕΡΩΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝΕ ΦΥΛΑΚΗ ΤΑ ΛΑΜΟΓΙΑ.....ΠΙΑ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΣΕ ΠΙΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΚΗ. ΘΑ ΚΟΙΤΑΞΕΙ ΠΟΛΛΟΥΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΑΥΤΟΣ Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ ΠΡΙΝ ΠΑΡΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΝΑ ΣΕ ΣΤΕΙΛΕΙ ΣΤΗΝ ΦΥΛΑΚΗ ...."

ΣΧΟΛΙΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΤΟΥ «ΤΡΩΚΤΙΚΟΥ»

:::::::::::::::::::::::::::::::::

τέλος αναδημοσίευσης

:::::::::::::::::::::::::::::::